Reisgenoten: leven met aandacht

Elke avond zie je dat mensen de tijd nemen om te schrijven. Dat is iets dat veel Pelgrims bindt. Beschrijf je je belevenissen? Is het dat je vast wilt houden wat je denkt? Of is het om te ordenen wat je overdenkt. Ik lees elke dag een stuk uit Een levensregels voor beginners van Wil Derksen. Hij beschrijft daarin o.a. hoe je in deze tijd als leidinggevende kunt leven volgens de regels van Benedictus. Een van de regels is, dat je de dingen moet doen met aandacht. Mijn probleem is dat ik VEEL dingen doe en volgens mij met aandacht.  Deze Camino heb ik me voorgenomen om dit boek te lezen en er over na te denken,  te borduren, sokken te breien en nog een aanzet tot een boek over de combi groep 2 - 3 te bedenken. O, ja en had ik ook nog niet mijn blog? Al weer in mijn eerste valkuil getrapt. Teveel. Nu moet ik zeggen dat ik er momenteel ook niet zo aan toe kom aan mijn lijst met dingen. Slaap eerst als ik in de herberg kom. Dan is er altijd iemand om mee te praten. Er is altijd wel iemand om mee uit eten te gaan. En dan is de avond weer voorbij. Niet bepaalt een voorbeeld van het thema: leven met aandacht.
In deze herberg, waar ik dit stuk schrijf, wordt er niet gekookt en in het routeboek staat dat hier geen bar is. Er is een prachtige keuken. Dus je mag zelf koken. Inmiddels is er toch ook in dit dorp een bar en wat gebeurt er: de mannen zitten in de bar (Inclusief de Amerikaanse dames) en de vrouwen koken. Iedereen of in een groepje van 2 of 3 koken vrouwen. We zitten aan tafel met twee Franse zusjes, een Engels mevrouw, een Deense vrouw, een Duits meisje, een Duitse dame, een dame uit Estland en ik. 5 flessen wijn en iedereen heeft wat gekookt. Dan zit ik toch echt niet beneden in de woonkamer met wierook en Gregoriaanse muziek een stukje over bezinning te schrijven. De wijn is heftiger dan de wijn van het menu del dia en vloeit rijkelijk.  Het is zo bijzonder om de gemeenschap tussen al deze vrouwen te ervaren en te merken dat vrouwentaal universeel is. Allemaal vrouwen op pad zonder hun man. Bijzonder, ze zijn toch allemaal op pad gegaan. Hoewel geen van allen zeer sportief of bijzonder streberig. Ze gaan! Met overgewicht, versleten knieën of een zere rug. Toch allemaal, als we inmiddels 3 flessen verder zijn, met hun eigen verhaal of hun eigen verdriet. Niemand zegt de Camino te lopen vanuit spirituele of religieuze redenen. En toch na de vierde fles, blijken we toch allemaal een rozenkrans, een bijbeltje of wat teksten in de bagage te hebben.  We zijn toch op zoek. Blijken vanmorgen toch allemaal een tijd te hebben doorgebracht in de kathedraal van Navarette. Ik heb niemand gezien. Geen van allen. Maar we zijn wel allemaal geweest. Bijzondere momenten. Om met aandacht in me op te nemen. Na de 5de fles komt het normale leven langs. Sommige worden oma, zijn hun baan kwijt, andere zijn net gepensioneerd.  Vanavond neem ik toch de moeite om met aandacht dit moment vast te leggen. Een avond om te herinneren!