De dertiende dag van Santiago naar Negreia 22 km en 31.000 stappen

Na een heerlijke nacht op het lekkere bed met de frisse witte lakens, stonden we om 7.15 uur uitgerust  naast het betreffende bed. Vervolgens in de wel voorziene keuken een goede mug gemaakt. Dit keer zelfs met kaneel. Dat maakt de mug nog lekkerder. Ik kijk nog rond naar een vetvrij papiertje, zodat ik wat kaneel kan meenemen. Dat lukt niet en het gaat natuurlijk ook wel een beetje te ver.  Een beste kop koffie nog en zo staan we om 8.15 uur op de stoep van de herberg. Op voor onze tweede Camino! Ja, de eerste is volbracht Camino Portgues. En vervolgens starten we nu de enige Camino die begint in Santiago: Camino Finesterre. Van de vorige keer meende we te weten dat deze niet druk is en in de volgende stopplaats zijn Albergues genoeg. Dus we doen zeer relaxt. Het voor de zoveelste keer een prachtige ochtend. Wel koud. Ik heb bij de Bazaar Chino(een Action gerund door Chinezen) een stel handschoenen gekocht. Ik heb ze vanochtend aan en het is nodig ook. Het is 3 graden, maar met zon een een strak blauwe hemel. Dat belooft wat voor de rest van de dag. En ook heel bijzonder, zonder dauw. Na een uurtje kunnen de handschoenen uit. En na een half uurtje stoppen we voor een kopje koffie. De bar heeft een fikse internet snelheid. Dus MijnMaatje load wat gemaakte filmpjes op. We nemen het er van en trakteren ons zelf op een sinaasappel. Als je geen koek of broodje wilt, dan ben je in een bar in Spanje gauw uitgegeten. Maar deze bar is keurig, er is een slot op de wcdeur, er zijn handdoekjes, de internetsnelheid is super en er is fruit. Wat wil je dan nog meer?

Na drie kwartier gaan we weer verder op stap en na elk half uur gaat er weer iets uit. Het jack, de broek, een ander shirt. We eten de salade op bankje in het zonnetje. Het wordt heerlijk weer, niet te warm om te wandelen. Het lopen gaat super. We moeten nu een berg op, maar dat is bijna een eitje. Met zoveel kilo's minder scheelt dat toch enorm. Ik merk voor het eerst op een Camino dat ik afval. Mijn broek zit steeds losser. We eten stevig, maar door onze andere wijze van eten en leven heb ik meer spieren en daardoor waarschijnlijk ook een hogere verbranding. We proberen zo goed en kwaad als dat gaat in deze weken, er op te letten dat we veel groente en eiwitten eten. Wortelen, paprika's en tomaten, wel 2 eieren op een dag. Als het lukt 1 of 2 bananen, handvol noten, 2 yoghurtjes zonder suiker.  Die yoghurtjes zijn best een probleem, want eigenlijk is alle yoghurt gesuikerd. Dus je moet even zoeken. Elke dag 50 gram havermout in de mug of in de yoghurt. Als het kan, omdat er een keuken is, proberen we een salade te maken. Vandaag hebben we pech. De herbergmunicipal waar we nu zitten, heeft pannen, borden, bestek. Alleen nu doet de kookplaat het niet. Dat wordt dus vandaag weer een menu del dia. Vinden we ook niet erg. Een broodje is zo gesmeerd morgenvroeg. Er is wel een magnetron, maar geen bekers. Dat is wel jammer, want ik probeer toch elke dag nog 2 of 3 koppen thee te zetten. Door het lopen verliezen we veel vocht. Het Spaanse water is voorzien van chloor. Nu is het minder erg dan eerdere jaren volgens mij. Met wat thee krijg je dan ongemerkt nog wat extra vocht binnen. Voor een volgende Camino is een beker of schaaltje dat in de magnetron kan wel zo handig.  

Laten we de dag nog niet prijzen voordat het avond is, maar het ziet er naar uit dat deze Camino lichamelijk zeer goed te doen is. Onze conditie is super. We zijn beter dan de vorige jaren. Ik dacht vorig jaar echt af en toe: hoe lang kan ik dit lichamelijk nog aan? Het is niet alleen het lopen, maar ook het klimmen in de stapelbedden, het plassen aan de kant van de weg, om maar eens wat te noemen. Als we bij de herberg komen hebben we nog energie over. Andere jaren had ik zere benen of voeten en moest ik eerst een paar uur liggen. Tot nu toe heb ik ook nog nooit zulk goed weer gehad. Dat maakt het ook eenvoudiger. Toen ik in een herberg aan het helpen was bij het eten, vertelde Jorge, de herbergier, dat hij die week iemand had ingeschreven van 1929. Dus 88 jaar! Dat kan alleen natuurlijk als je conditie super is. Je kunt er zelf veel aan doen, dat merk ik nu. Ik ben sterker en leniger dan ooit, zou ik bijna zeggen. Natuurlijk heb je het niet helemaal zelf in de hand, want je moet natuurlijk ook gezond blijven. Maar je gezondheid een handje helpen, kan denk ik heel goed.

Rond een uur of drie belanden we in de herberg. De hospitalero is er niet. Maar er is iemand van de pelgrims die haar rol overneemt en deze man wijst ons het bed en legt ons de gang van zaken hier uit. We komen aan de praat en hij blijkt inmiddels al 1,5 jaar op pelgrimstocht te zijn. Met een tent te wel te verstaan. Hij heeft 30 kilo bagage en loopt dagelijks 30 km. Soms zelfs meer. Hij blijkt 68 jaar te zijn. MijnMaatje vraagt hem de oren van zijn hoofd. Wat maakt dat iemand zo lang op reis gaat? MijnMaatje geeft aan dat hem dat niet zou lukken. Het lijkt mij heerlijk. Af een toe een bed met schone stijve witte lakens, een grote bak koude yoghurt met fruit en eens ongebreideld je lijf in kunnen smeren met body milk, zonder dat je moet denken dat je einde van je reis niet haalt met je voorrraad, dan zou ik er weer weken tegenaan kunnen.

Omdat we niet zelf eten kunnen maken en de herberg behoorlijk buiten het dorp ligt, gaan we vroeg naar het dorpje. Daar pakken we een terras. Het is nog siësta tijd, dus de bediening is mondjesmaat. Supermarkten, alle winkels, apotheek  gewoon dicht tussen 14.00 en 17.00 uur. En als je zelf naar binnen gaat krijg je iets te drinken. Anders niet. Totaal andere wereld dan in Nederland. Het is inmiddels 17.00 uur en de school gaat uit. We hebben de indruk, dat deze om 9.30 uur begint en dan tot 17.00 uur duurt. Het dorpje komt weer tot leven. En wij maken een boodschappenlijstje. De komende dagen wordt wel wat ingewikkeld. We lopen naar Muxia en van Muxia naar Finesterre. De eerste dagen lopen we in the middle of nowhere. En het weekend. Twee ingewikkelde dingen.

Morgen lopen we naar San Marina 20'km, de dag erna naar Dumbria 22,5 km en dan Muxia 21 km. Dan van Muxia naar Finesterre 31 km!!, en dan van Finesterre naar Cee 11 km. Evt naar Oliveira.

We zien wel. Eerst nu boodschappen doen en dan eten.

Het menu del dia is in een hotel en we zitten sjiek aan tafel. MijnMaatje heeft rijst met groenten en ik vermicelli soep. Daarna patatjes met biefstuk en ik heb kip. Een yoghurt naturel na en natuurlijk wijn voor de broodnodige mineralen. 

Na drie slokken draait mijn hoofd op mijn romp. De wijn is hier heftig. We eten heerlijk. Na het eten maken we toch maar een salade voor morgen. Na zo'n menu del dia moeten er morgen wel een verantwoorde lunch zijn. 

Onze voorraad: