maandag 17 april 2017

Spreuk van de dag: Moeilijke wegen leiden naar de mooiste plaatsen.

Dit is wel iets om over na te denken. Ik herinner me van de fietsvakanties in Italiƫ, dat het venijn altijd in de start zat en na een tocht van 75 kilometer berg op en af kreeg je op het eind nog een verrekte venijnig klimmetje. Maar eenmaal boven dan was het campinkje altijd heel aardig en schattig. Hemelse plekjes.
Ik luister nog niet naar een iBook of zo, dus de hele dag tijd om over deze spreuk wat na te denken. Je kunt hier alle kanten mee op.  Ik beschouw de spreuk eerst maar metaforisch. Zo in de trant van na gedane arbeid( inspanning) is het goed rusten. ( een voldaan gevoel) 
Of ondanks alle ellende is het resultaat heel gied geworden.
We zijn bezig op school om de kinderen te leren, in het kader van het IPC programma, het woord doorzetten betekenis te geven. Je moet door de leerkuil. Dus vallen, lastigheden tegen komen en leren om er uit te komen. Problemen aan te pakken en te overwinnen. De leerkuil moet niet te diep zijn, want je moet er niet in blijven hangen. Maar doorzetten maakt dat het lukt om er uit te komen. Het gevoel van dan trots te kunnen zijn op wat je bereikt hebt, is dan heel goed. Zoiets heb ik dan voor ogen bij deze tekst. Zover was ik met mijn beschouwingen. Maar toen kreeg deze etappe, die niet zo makkelijk was, een bijzonder staartje.
Vandaag was het een moeilijke weg. Eerst veel stenen kinderkopjes, heel lastig om op te lopen. En zeker voor MijnMaatje die er bang is om weer scheenbeenontsteking te krijgen. Vervolgens klimmen en dalen, terwijl de zon boven in de lucht staat te branden. Het wordt warmer en warmer. Om 13.00 uur zijn we bij een herberg. Dat is wel wat vroeg en de herberg is ook nog niet open. We besluiten om door te lopen, dat is dan nog wel 7 km. Het moet kunnen en in totaal lopen we dan 21 km. We arriveren na  een zeer warme ander phalf uur, om 15.00 uur bij de herberg. Gesloten in verband met Pasen. Geen telefoonnummer of niks. Geen telefoonnummer van een taxi. In het hele dorp geen alternatief. De volgende herberg is 10 km veder. Dat is echt te veel te ver voor vandaag en voor ons. De moed zinkt ons in de schoenen. We besluiten nog even verder te lopen, want we zien een benzinepomp. De man van de pomp spreekt geen woord Engels of Duits. Heeft geen idee wat we bedoelen of wat we willen.  Dan stopt er een klant, hij vraagt wat er aan de hand is. De man blijkt vroeger (1965) in Duitsland gewerkt te hebben. Hij spreekt wonderbaarlijk goed Duits nog, na zoveel jaar. Hij wijst naar zijn auto en gebaart dat we in moeten stappen. Dat doen we en hij brengt ons, in zijn 25 jaar oude Mercedes, met maar 120.000 km op de teller, naar de volgende herberg. Daar krijg ik twee zoenen op mijn bezwete wangen en MijnMaatje een omhelzing. De herberg is in het clubhuis van een volksdansgroep. Het ziet er schattig uit. Alles is oud, maar de douches doen het uitstekend. En de bedden zijn prima,  Na een half uur zitten we fris gedoucht op een prachtig plekje aan de rivier bij het stadje Barcelos. Een prachtige oude stad, met uitzicht op een kerk en stadsmuren. Zeer toepasselijk op de spreuk van de dag! 



1 opmerking:

  1. mooie ervaring: wie goed doet, goed ontmoet! Ben benieuwd wat jullie morgen weer zal brengen. Mooie foto's. Weet je al welke route het precies wordt, kust of niet?

    BeantwoordenVerwijderen