De hele dag stond gisteren uiteraard in het teken van het vertrek. Ik was niet vooruit te branden en de vermoeidheid en de hooikoorts bereikten een hoogtepunt. Waar ik anders in een uurtje meer klaar zou zijn heb ik de hele dag overgedaan.
De spullen die mee moesten had ik al verzameld. Het is wel biet veel maar wel allemaal belangrijk. En het gekke is dat alles altijd uit alle hoeken en gaten moet komen. Dat kleine schaartje, de brillendoos waar twee brillen in kunnen, waar laat ik mijn overtollige pasjes? Het draait bij het inpakken om elke gram. En het is gelukt. De rug zak is 7 kilo. Keurig qua gewicht, maar mijn nieuwe schoudertas is iets zwaarder, wel 1,5 kilo. Dat is eigenlijk niet de bedoeling. Maar ja wat moet er dan weer uit?
De koelkast is leeg en de diepvries ook. Leeg en schoongemaakt. We eten deze dag allerlei wonderlijke combinaties. Soep, met chocoladeomelet , met griesmeelcakejes. Salade van zoete aardappelen, gewone aardappelen, qinoa en een rode ui. Deze nemen we mee naar het vliegveld. We vliegen om 17.00 uur.
Dochterlief en Zoonlief brengen ons. Alle kibbelend rijden ze ons naar Weeze in Duitsland.Vandaar uit vliegen we naar Porto. Tijdens de rit komt het kroost tot de conclusie dat een lange vakantie er samen niet meer inzit. Ze willen allebei te veel hun eigen gang kunnen gaan. Ik krijg het niet mee, want voor de
Straat uit rijden slaap ik al. Slapend en dommelend breng ik deze rit door en ik word weer enigszins aanspreekbaar bij het vliegveld.
De douane is nog wel even een dingetje. In mijn paarse Dopper zit nog een klein beetje water. Ik mag niet door. Of de Dopper moet worden weggegooid. Na wat onderhandelen mag ik terug, weer door de poort en voor de poort mag ik het water op drinken. 3 Kleine slokken. waar gaat het over.
We zatten helemaal voorin het vliegtuig. De derde rij van voren. Ook de vliegreis heb ik amper meegemaakt. Weer geslapen. We mogen als eerste bijna uit het vliegtuig, maar verdorie, onze tweede rugzak met de stokken ligt als laatste bijna op de band. Dus we verlaten als laatste het vliegveld. We gaan eest een stuk met de metro en na een half uurtje zijn we in de buurt van het hostel.
Deze is makkelijk te vinden. In checken is wel een dingetje. Ze willen een kopie van ons paspoort en dat willen we eigenlijk niet. Het paspoortnummer is prima, maar de rest niet. Voor dat je dat hebt uitgelegd en voordat ze dat begrijpen. We hebben een speciale app daarvoor. Maar uiteindelijk komt het goed en krijgen we ons bed toegewezen. Met 8 bedden in een grote ruimen kamer. Ze hadden er ook wel 16 bedden in kunnen zetten.
We verkennen Porto nog even en eten in een leuke tentje een aangeklede hamburger. Vriendelijke bediening, de hamburger geserveerd op een houten plank. Lekker.
Terug in de hostel schrijf ik mijn blog en val dan droomloos in slaap. Mijn nieuwe doel voor deze Camino slapen zonder luisterboek op podcast.
De foto van de Paasgroet van een collega. Klikte deze per ongeluk aan en weet niet meer hoe deze te verwijderen. Het is even oefenen. Nog een poging.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten