maandag 17 april 2017

De tweede dag Van Vila do Condo naar Barcelos. 21 km gewandeld, 32.266 stappen

Gisteravond hoorden we op de valreep nog een muziekkorps. Herinnerend wat in Spanje altijd gebeurd met Pasen, grote processies en zo, snellen we naar buiten. Het blijkt maar te gaan om een klein optochtje, maar deze gaat wel richting kerk. We lopen er achteraan. De kinderen hebben koebellen in hun handen en maken veel kabaal. Ze lopen in rode of wit met blauwe caps. Oude mannen dragen in hun arm een kruis met een Christus daarop. Omwikkeld met witte stroken. Mensen worden gevraagd om het beeld te zoenen.  Wat er precies aan de hand is weten we niet, maar het heeft wel wat bijzonders. In de kerk zingt een koor. Het is echt heel mooi. We luisteren een uur en gaan dan maar terug naar de herberg. Daar treffen we een Duitse man. Hij had het hele stuk van Porto gelopen. Hij was helemaal munt. Hij trof het niet, want het restaurant en de winkels waren allemaal al dicht. Ik bood hem koffie aan, maar daar had hij geen zin aan. Vervolgens troffen we een Nederlandse vrouw met haar broer en haar nichtje. De vrouw had een bijzondere stem. Ik herkende de stem, maar waarvan. Ik ken veel mensen, dus laat mijn gedachten gaan ove cursusgroepen en de verschillende cursisten.  Ze vertelde dat ze twee jaar terug de Camino ook had gelopen. Ik probeerde daar een link. Het was 22.00 uur en we gingen naar bed. De spreuk van de dag en het stukje waren klaar. De oefeningen gedaan, dus klaar voor de nacht. In eens schoot het me te binnen waar ik haar van kende. Ze was in het programma Kruispunt over Camino geweest en toevallig 9 april jl. nog een keer voor een herhaling. Je stapt dan niet meer uit bed om te gaan vragen:"Bent u....?" 
Het verhaal is tragisch. Ze heeft haar 22-jarige zoon verloren aan de drugs. Het bijzondere was dat wij op Crus de Ferro twee jaar terug een Nederlands kaartje zagen liggen. Met een tekst erop die ons de rillingen bezorgenden. Ik geloof dat Diaan nog een foto ervan heeft gemaakt. Thuis gekomen was er net weer een serie van Kruispunt op de Camino op de tv. Daar hoorden we het verhaal van deze mevrouw en het betreffende kaartje. Ze vertelde daar toen over.  En nu treffen we haar hier weer. 

Ik had koffie gehad en tesamen met dit verhaal en een heisterende Duister op onze kamer, kon ik de slaap niet vatten. Toch maar gegrepen naar de oortjes en You Tube. Wel een zwakte bod.
Ik werd vroeg wakker, want de Duitser was weer aan het heisteren met zijn tas( of nog steeds). Uiteindelijk moest MijnMaatje me toch wakker zoenen. En de Duitser was nog niet weg. Het was al na achten. Ik slaap sinds vorig zomer vanaf de fietsvakantie met een slaapmaskertje. Het ziet er niet uit, maar het helpt wel. Het helpt heel goed bij het doorslapen. Ik dacht echt nog dat het midden in de nacht was toen ik de Duitser weer hoorde. Mijn Fitbit zegt dat ik ondanks het geheister van onze medepelgrim, toch nog 7 uur en drie minuten heb geslapen. Ik heb dus maar een uur gesluimerd, volgens de Fitbit.  Dus uiteindelijk viel het wakkerliggen nog wel mee.
We hebben ontbeten met koffie, yoghurt met aardbeien van gisteren en een banaan en een plak eigengemaakte notenbrood. Ik had een vooruitziende blik thuis, want er is geen winkel open vandaag. Dus het restant notenbrood, de wortels, sinaasappelen en bananen komen goed van pas. 
We drinken koffie in een alleraardigst ouderwets cafeetje. De mensen zijn hier vrij klein. Het was wel zielig, maar de oude waard kwam niet boven zijn eigen bar uit. Dus als je het cafeetje binnenkomt denk je dat er niemand is. We drinken hier een kop koffie en een cappachino. Dat had ik niet moeten doen, want ik kreeg oploscappuccino met suiker. Maar goed het was warm en mierzoet. Als je het niet meer gewend bent is het wel erg gauw heel zoet.

Onderweg kwamen we verschillende huizen tegen, waarbij allerlei bloemen op de grond waren gestrooid en ook beelden met witte stroken. Heel bijzonder. Krijgen we toch nog wat van Pasen mee.

De herberg is heel grappig, oud, maar gezellig. En wel drie ramen op de slaapzaal. We zijn alleen vannacht. Dat is wat anders dan de Duitse meneer die de hele tijd zijn spullen heen en weer schuift. Hij was voor ons op gestaan en is na ons vertrokken. We troffen hem onderweg en toen moest hij nog ontbijten. Wat hij die anderhalf uur dan heeft gedaan in de herberg? 
We gaan een hapje eten. Bij een Cafeetje serveren ze een pelgrimsmenu. Je voelt je bijna bezwaard dat je aanschuift. €5,00 voor een broodje, twee glazen wijn, soep, een bord met suddervlees, patat, salade en rijst. De waard was heel erg vriendelijk, vroeg ons uit welk land we kwamen. Dat hield hij bij op een kaart. Ook had hij een boek, waar we iets in konden schrijven. Het was zo'n vrolijke en aardige man. Een klein probleempje ontstond er wel, de twee glazen wijn vielen niet helemaal goed. Ik ben zo dronken als een kanon. Laat nou niet de laatste spreuk getrokken zijn: "Aarzel niet iemand vandaag nog te vertellen dat je van hem of haar houdt." Dat zei ik tegen de vriendelijke waard. Voor MijnMaatje reden om me mee te nemen naar de herberg en te voorzien van een sterke bak thee. Van koffie stuiter ik weer de hele nacht en dat samen met alle wijn, lijkt hem geen goed idee. Al zingend wandel ik mee en MijnMaatje krijgt ook verschillende malen te horen dat ik wel heel erg veel van hem houdt. Uiteindelijk toch een heel goede dag. Santé!








2 opmerkingen:

  1. Lieve Albert en Frida, lieve Caminogangers,
    Daar gaan jullie weer! Het is als de dag van gisteren dat ik jullie volgde vorig jaar en ook toen dacht ik "kon ik ook maar weer"
    maar dat is keuzes maken, dus ik vind het ook al fijn dat ik dankzij jullie deze Camino weer een beetje mee kan (be)leven..
    ik zie 2 geheel andere mensen op de foto's en op het filmpje lopen! wat een knappe en strakke mensen! wat een topprestatie al voordat jullie begonnen zijn met de eerste kilometers!
    Allemaal Kilo's eraf! knap hoor (en waar is al het overtollige vel gebleven?)
    wat zal dit al lekker lopen!
    Frida niet eens alleen, maar gelijk "AlsMaatjes" met een zak vol prachtige spreuken, wat origineel en wat een kostbaar geschenk, terwijl het geen cent heeft gekost.
    alleen maar mooie gebaren.
    ik ben benieuwd naar die van vandaag, ik heb m nog niet gelezen/gezien.
    ik ga ze ook bewaren.

    Inderdaad, toen ik het verhaal van gisteren las over die mevrouw en Kruispunt, ik wist gelijk over wie je het had. (wat een klein wereldje he ook op die Camino, wie je dan weer tegenkomt)..
    Wat raakte ons dat toen he? Zij ging de Hemelse weg voor haar zoon..
    en zo lopen jullie ook weer een "Hemelse Route",
    Ik wens jullie weer een prachtige en onvergetelijke Camino toe , dit keer vanuit Porto, wederom een geheel nieuwe ervaring, het ziet er goed uit op de foto's,
    Buen Camino,
    ik ga jullie supporteren vanuit Nieuwegein (als het me nu wel lukt om deze reactie te plaatsen..)
    Dikke kus van Diaan!

    BeantwoordenVerwijderen
  2. Dag Diaan Je reactie is binnen gekomen zie ik. Als wij geen internet hebben zie ik deze niet gelijk. Ik zag hem nu ook pas. Wat een verhaal van de mevrouw van het briefje. Wat een wereld van verdriet ligt er achter. Wat leuk dat je ons weer volgt. Het is inderdaad zo bijzonder. Ook vandaag zijn we op een heel speciale plek. Zo'n gouden Camino moment.
    En wat ben ik blij met het zakje met spreuken. Ik liet het vanavond zien aan de mede pelgrims. Ze begrepen direct hoe waardevol dit is. Dat je ergens zo blij mee kunt zijn.
    Lieve Diaan dank voor hè vriendelijk woorden. Buen Camino.

    BeantwoordenVerwijderen