zaterdag 22 april 2017

De zevende dag van Tui naar O Porrino 18 km 25.370 stappen

Gisteravond toen we thuis kwamen was de hele zaal al in ruste. Het is dan negen uur.  Wij waren nog niet aan slapen toe. Het uur verschil met Portugal zat ons nog dwars. In een week een uur weer op en neer en over twee weken nog een keer weer. Dat maakt ons enzigs ontregeld.
In ieder geval is alles donker. De bedden waren met stoffen hoezen bekleed. Ik heb de hele nacht liggen proesten. Volgens mij maken ze deze echt niet elke week schoon. Zelfs volgens mijn Fitbit heb ik slechter geslapen dan gisteren. Nog net wel 7 uur. Heb ook nog een poosje wakker gelegen, maar geen oortjes gebruikt. Ben nog maar 1 keer overstag gegaan deze dagen. Onder het slaapkamerraam stonden om 4 uur vannacht nog Spanjaarden te praten. Het was natuurlijk feest in de city.  En met een kabaal. Het lijkt steeds alsof ze ruzie hebben. Ze praten zo heftig. 
Rond 6 uur begint het zaakje wakker te worden. Het is nog pikkedonker buiten. Maar de route is ook lang vandaag. Wel 33 km. Wij lopen 18 km. Dat vinden we wel welletjes. Het gaat goed met de benen, maar je moet niets forceren. We zien al zoveel mensen weer met problemen om ons heen, knieën en blaren.
Gisteravond hebben we een menu del dia genomen. Het brood heb ik mee naar de herberg genomen voor ons ontbijt. Samen met een yoghurtje met havermout een mooi bodempje. Er was niets om drinken in te doen, dus we hadden water uit de fles. Om 20 over 7 staan we naast de herberg. Het wordt een prachtige dag. De zon kleurt al een beetje rood. En het is koud. Vreselijk, mijn vingers zijn na een uur helemaal doof. Ik kon mijn dunne handschoenen niet vinden thuis en het er maar bij gelaten. Maar nu zou ik ze goed kunnen gebruiken.
De route is erg mooi. We lopen de stad uit langs kleine straatjes en zo komen we in het buitengebied. Over de route vandaag is nogal wat te doen. De originele route loopt langs een drukke weg. De mensen van de cafetaria's willen dit uiteraard zo houden. De mensen van het Spaanse Jacobsgenootschap hebben de nieuwe route door het bos uitgezet. Prachtig. Maar we zien steeds pijlen die geverfd zijn. Eerst denk ik geel, dan zwart, dan weer geel. Dan falsch erop geschreven. De mensen van de barretjes zien hun clientèle en dus inkomsten verdwijnen. Uiteindelijk belanden we op de goede weg.
Rond half tien zijn we wel toe aan koffie.  We moeten even geduld hebben, maar we komen langs een barretje. Wat gaat de koffie er dan in. Door Claus en Claus is MijnMaatje helemaal in de sfeer van dichten geraakt. Hij is bezig om onder zijn films teksten te laten lopen. Zo zijn we beiden druk en denkend in de weer.
Het wordt warm en hoewel de route maar kort is, wordt de gevoelswaarde wel of het gaat om tocht van wel 30 km. We hebben onderweg niets gezien, waar we een broodje konden kopen of zo. Ik sta bijna te trillen op mijn benen. Het laatste stuk van de route loopt langs een riviertje. Beetje schaduw, beetje zon, een windje. De temperatuur valt nu mee. Ik denk dat het wel weer tegen de 30 graden loopt. Het is een oude Romeinse weg en elke 500 meter staat er een stenen kruis. Eerst doe ik een poging om alles op de foto te zetten, maar na drie beelden vind ik het wel welletjes. Een kruis is een kruis, zullen we maat zeggen. 
Rond 13.00 uur zijn we bij de herberg. Deze is nog dicht tot 15.00 uur. We besluiten een private te nemen. Is wel duurder, maar we kunnen zelf koken. En dat is ook plezierig. De stappelbedden zijn groot en breed. We maken er grapjes over dat we gaan onderverhuren. We passen samen, nu zeker, ruimschoots in een. MijnMaatje haalt gauw brood, een paprika en huttencase. Heerlijk. 
Ik heb mee niet zo verdiept in de route. Het maakt me toch niet uit waar we lopen, als we maar lopen. Maar elke dag 18 km is wat kort. We maken een plan de campagne en wijken af van het boek, we gaan routes maken van ongeveer 22/23 km. Dat is wel even puzzelen, want is in elke plaats een herberg en is er dan plaats?  Omdat het dan kleine dorpjes worden moeten we toch maar gaan reserveren.  Dat doen we nu ook dan maar alvast voor morgen. Is wel relaxt lopen. 
We doen daarna een kort dutje en gaan dan de stad verkennen en boodschappen doen.
Maar eerst een lekker terrasje. De stad wordt overspoelt door pelgrims zien we nu. Vanmorgen hebben we er 4 of 5 gezien. Maar nu zijn het er wel meer dan honderd. Ongelooflijk. Groepen Portugezen en Amerikanen. De Amerikanen kunnen gezien hun omvang echt niet alle kilometers hebben gelopen. Dat bestaat niet. Na een tijdje zien we een bus en ze worden naar hun hotel gebracht. Ze doen kleine stukjes. De rust op de Camino is nu weg. Stond ook wel in het boekje. We blijven we een uur op het terras zitten en krijgen tot onze verrassing bij de wijn wat lekkkere hapjes. Wat een goede middag! Een dagje luieren mag ook?
We doen op het laatst in een alleraardigst klein groente winkeltje bij een jonge Spaanse boodschappen. Ze is erg bereidwillig om te helpen. Een fles wijn zelf gebotteld voor een euro, een appel, een sinaasappel, paprika, 5 dikke aardbeien en 3 bananen. En niet te vergeten, maisbrood. Hetzelfde brood als gisteren. We weten nu dat het dus maisbrood is. We mogen proeven en krijgen toch een flink stuk. De Spanjaarden zijn trots op hun brood. Van de mevrouw van de herberg mochten we ook al geen brood in de supermarkt halen.  Al met al is de rekening €4,10. Ik geef haar nog een fooi. Het brood is het duurst en wordt gewogen. Ik wil niet eten van iemands armoede.
Vervolgens gaan we in de herberg koken. Dat klinkt eenvoudig, maar het is wel een klusje. Gelukkig wel een soelepel, maar geen wijnglazen. We drinken de wijn uit een bierpul van een liter. Maakt allemaal niet uit.  We maken een heerlijk salade mixta, een sopa de lentels en yoghurt met aardbeien na. We hebben voor morgen nog weer een heerlijke "mug" met koffie als ontbijt. Voor onderweg brood met salade van kikkererwten, nog een yoghurtje en een wortel. Het is zondagmorgen en maar de vraag of iets open is. Het wordt vast weer een goede dag! 
Nu nog even in de zon. Bijna negen uur in mijn hemdje en rokje. Kom daar in Nederland eens om!

.




2 opmerkingen:

  1. Wat ziet het er allemaal mooi uit. En volgens mij ook het beste weer waar jullie ooit in gelopen hebben, heerlijk! Wij zijn vanavond bij opa en oma gearriveerd. Hun huis is bijna leeg, gisteren is een opkoper geweest. Donderdag verhuizen. Wij zitten in een huis van iemand van de kerk, zij is naar China. Ik ken haar niet, maar het is fijn dat dit kan. Het huis is groot en de nieuwe bungalow van Stella en John is klein. We zijn benieuwd, wordt nog een drukke week, maar ze zijn eraan toe. John wordt bijna 88! Een goede dag maar weer morgen. Groeten

    BeantwoordenVerwijderen
  2. Dag zusje

    Het is inderdaad prachtig. Komt vooral door het geweldige weer. Sterkte deze week met het verhuizen!

    Gr

    BeantwoordenVerwijderen