In principe starten we de dag met een wandeling korte wandeling. Ik was na mijn aanval van benauwdheid weer lekker in slaap gevallen, zodat ik pas on 7.30 uur wakker werd.
Om kwart voor 8 liepen we door een stil, super stil Bolsward. Het prachtige park achter het huisje, ik heb dezelfde voorstelling van het park in het boek van Simon Vestdijk "De koperen tuin" in mijn hoofd, met bloeiende roze bloesem van de prunus. Schitterend! Ook het houten muziekkapelletje was prachtig. Wat een rijke boeiende geschiedenis. Vanavond, toen we nog even een ommetje maakten door het park, zagen we dat de poort geschonken was ter herinnering van het 100 jarig jubileum van de onafhankelijkheidsstrijd 1923......( ? dat moeten we nog uit zoeken) maar let op: geschonken door het Armen en weeshuis en het Gasthuis....
Een armenhuis dat een monumentaal hek schenkt aan een park.... Dat geld is dus niet bij de armen gekomen...
We vervolgende weg richting veld en wandelen langs een gedenksteen aan Titus Brandsma aan de Ugokloosterlaan.
"Titus Brandsma (23 februari 1881 – Dachau, 26 juli 1942) is geboren als Anno Sjoerd Brandsma in Oegeklooster nabij Bolsward. Hij is door Paus Johannes Paulus II op 3 november 1985 zalig verklaard. Titus Brandsma kan hiermee een Zalige zoon van onze parochie genoemd worden, al heeft hij slechts zijn vroege jeugd (tot 1892) in Bolsward doorgebracht.
Titus Brandsma was een Nederlandse karmelietenpater, hoogleraar en publicist. In de Tweede Wereldoorlog verzette hij zich tegen de Duitse bezetter alsook tegen het nationaal-socialisme. Hij vond in het concentratiekamp Dachau de dood, in 1985 werd hij als martelaar door de Rooms-Katholieke Kerk zalig verklaard." Bron: website van de Tituss Brandsma parochie Bolsward.
Grappig was dat rond de gedenksteen grind lag en op het grind een bordje met: "Kinderen: van de steentjes afblijven!" En op de gedenksteen zelf nog een briefje van een memoblok, geplakt met plakband, met de boodschap:"Ouders let u alstublieft op uw kinderen dat ze niet met grind gooien..."
Ik vind dit zo grappig, want als we op school iets doen in de kerk tegenover de school, dan krijgen we ook altijd de boodschap mee dat we tegen de kinderen moeten zeggen dat ze niet met het grind voor de kerk mogen spelen. En eigenlijk is het zo leuk om te zien. Kinderen zetten een stap op het grind of ze zakken door de knieën en gaan met de handen er door. Ik ben bang dat ze hier rond het moment bloemetjes moeten planten en de stenen moeten weg halen.
Juist het lopen in de stille ochtend brengt ons zo in Caminosferen. We zijn dan gewend om de bijbeltekst van de dag te lezen. Met de tekst van de dag konden we niet zo veel. Maar ergens ging het verhaal ook over Simson. "Simson met de lange haren, niemand kan jou evenaren" zongen we beide direct. Als leerkrachten van de vorige eeuw zijn wij natuurlijk gepokt en gemazzeld in de liedjes van Hanna Lam.
Simson, Simson,
alle Filistijnen
verdwijnen, verdwijnen
als jij komt!
Simson met je lange haren,
niemand kan jou evenaren,
Simson wat is jouw geheim?
Niemand krijgt je klein!
We kennen het beide uit ons hoofd. Maar de clou van het verhaal, dat we zo op de loop gaan met Simson, zijn de lange manen van MijnMaatje. Aangezien door de Corona kappersbezoek er niet in zit, en hij voor de Corona eigenlijk al lang moest, lijkt hij niet alleen op Simson maar ook op Katwezel. Ook jeugdsentimenten.
Door het gebrek aan training is MijnMaatje bang dat zijn schouderpartij zal afnemen. Bij een klimtoestel in een park oefenen we de pull up. We zullen het haar van MijnMaatje niet afknippen, anders komt het niet goed met zijn spiermassa ben ik bang.
Rond 9.00 uur zijn we weer in het huisje. Ik pak de rugzak voor de boodschappen en MijnMaatje maakt het ontbijt. Het is gek boodschappen doen op 1,5 meter afstand van alles en iedereen. Maar na een half uur zijn de boodschappen gedaan en de rugzak vol. Pasta en rijst waren in deze Aldi, op nog geen 200 meter van het huisje, nog niet weer aangevuld, dus dat moet nog. Maar we kunnen er weer een week tegen.
Na het ontbijt stappen we op onze stalen rossen om de omgeving verder te verkennen. Deze pelgrimsreis is niet zo goed voorbereid, want we hebben geen enkele kaart. In de boekwinkel die open is en waar 2 klanten tegelijk naar binnen gaan, haal ik een kaart. Een fiets en wandelkaart. Geen idee, dat afgezien van watersport, dat we kennen van onze jeugdjaren met de vriendengroep, dat Friesland zo mooi is. Blauwe eindeloze luchten, schitterende bloesempracht, de groene zee bij Makkum. Gewoon prachtig. Ik moest denken aan de tekst op een van de inspiratiekaarten van L' Esprit du Chemin:
"De echte ontdekkingsreis bestaat niet uit het zoeken naar nieuwe landschappen, maar het kijken met nieuwe ogen."
Friesland is een ontdekking!
Geen opmerkingen:
Een reactie posten