De negende dag van de Camino anders dan anders "Onderschat nooit de kracht van goedemorgen berichtjes!"

De eerste dag ochtend in ons nieuwe onderkomen. Gisteren was het een hele drukke,  vervelende dag. Uiteindelijk kwam alles wel goed, maar alles kost dan wel meer energie dag gemiddeld. Van MijnMaatje moest een brief naar ouders uit. Ik moest een brief voor ouders de deur uit hebben. We moesten ondertussen ook nog verkassen. Op zich viel dat wel mee. Maar alles bij elkaar was het een energie vretend dagje.

Het nieuwe onderkomen ziet allerleukst uit. Ligt prachtig. Is ruim, je zou er goed kunnen wonen. echter alleen koud water in een jerrycan en de wc 200 meter van het huisje, tja..... We dachten dat we een huisje hadden. Niet dat we gingen kamperen. laten we eggen dat we hier niet zitten voor een kampeerprijs. Maar het meest vervelende is toch wel het niet hebben van internet. Ik heb eerst gevraagd of er internet was en toen geboekt. Zo snel als thuis hoeft niet, maar dit is rampzalig. 45 minuten voor het uploaden van de weekinfo, daar word ik een beetje raar van. Ik heb alle data van mijn mobiel al op. Grrrrr.

Maar vanmorgen schijnt de zon en om half 8 liepen we weer ons ochtendrondje. Na 500 meter kwamen we bij een huisje en daar lag vanalles dat je gratis mocht meenemen. Ik zag een paar prachtige roze vazen en een paars potje. 

Ondertussen werden we vrolijk begroet door een man die twee rotweilers uitliet. Het is zo frappant. In de Achterhoek wandelen we ook veel, maar afgezien van een knikje komt het zelden tot een gesprek. Voor we een kilometer verder waren, waren we op de hoogte gebracht van alle leuke wandelrondjes, van het privéleven van de man en het wel en wee van zijn houden.
Erg grappig maar we wandelen vlak langs de camping waar we vorig jaar hebben gekampeerd, toen we het Jacobspad fietsten. De camping was  toen vol en we mochten op het gazon in de tuin van de eigenaar. Nu is de camping leeg…….

Op de terugweg komen we weer iemand tegen die ons vrolijk goedemorgen toewenst en die begint een gesprek over het weer, de mooie omgeving, de groene weiden. Ik zie MijnMaatje wippen van het ene been op het andere been, hij moet eigenlijk zo aan het werk. Op het erf worden we aangehouden door de boer met een vraag over melk. Maar zolang we niet sneller kunnen koken, zit yoghurt maken er niet in.  Maar voor 9.00 uur hebben we al 3 mensen echt gesproken.
In de afgelopen weken, toen de school dicht was heb ik elke morgen een goede morgen app naar het team verstuurd. Volgens de spreuk van de dag is dit dus niet te onderschatten.  Dat hoop ik dan maar. Ik merk wel dat het gezien worden wel iets met je doet! Je zou anders anoniem in de massa kunnen verdwijnen. Mensen die alleen zijn en thuis werken nu in deze Corona tijd kunnen het zwaar hebben, realiseer ik me.

Om negen uur zijn we terug en doet Manlief een beloverleg met een collega. Dat gaat prima.  Ik zit heerlijk in de zon en geniet van een moedereend met 8 jonge eendjes. Van meerkoeten en waterhoenders. Althans dat denk ik, want zo goed ben ik hier ook niet in.
Inmiddels raak ik een beetje verzoend met het idee van 4 weken op deze plek. Ik heb geen hooikoorts. De mensen begroeten ons vriendelijk in de vroege morgen. De goede zorgen van moedereend ontroeren me. Het is goed. Je zult maar in een vluchtelingkamp zitten met de dreiging van Corona. Waar heb ik het over. Ik sta op en ga aan de slag. Maak een ontbijt en lunch. Herschik de keuken kast en ik bedenk me eens de roze vazen. Bijna rennend langs de weg haal ik de vazen, maakt ze schoon met koud water en sorteer daar het bestek in. De houten bak met schimmel waar het bestek uitkom,  moffel ik achter de vuilnisbak en doe er alle schoonmaakmiddelen in. De houten snijplank verban ik achter de koelkast. Een snijplank van hout en afwassen met koud water lijkt mee geen goede combinatie. Maak een lijst met wat handig is en maak me klaar om zo op pad te gang.
We fietsen een heerlijk rondje door kop van Friesland en als we even uitpuffen worden we al weer aangesproken. Dit keer door een oudere dame met de vraag we de Elfstedentocht fietsen? Ze prijst het mooie Friesland uitbundig. We beamen het in alle toonaarden.
Op de terugweg doen we inkopen in Franeker. Plastic snijplankjes, vaatdoekjes, tafelzeil, nieuw schrift, nog wat levensmiddelen en we gaan op weg naar ons huisje.
Het blauwe tafelzeil van 99 cent doen we op de prachtige houten tafel, waar je niet met water op kunt. Het staat schitterend bij de fluweel blauwe stoelen. 

Het begint wat meer eigen te worden en we worden steeds handiger. Als we naar de wc gaan nemen we alvast een waterkoker met water mee.  Spaart het water uit de 20 liter jerrycan. We krijgen een ander kooktoestel, dat MijnMaatje goed poetst en we kunnen koken. Ik zorg alvast weer voor een waterkoker met warm water voor de afwas. Na vier weken hier zijn we straks helemaal getraind in een minimalistisch leven. Met een zenhouding, zittende bij het peteroliekacheltje ondergaan we het up loaden van het filmpje. En ja hoor na ander half uur is deze al halverwege! Op naar de volgende 15!