Vandaag zijn wij vertrokken naar Bolsward en van daaruit gaan we volgende week naar Hitzum.
De laatste dagen waren zwaar. Door het prachtige weer bloeide de natuur volop. Mooie bloesems, schitterend groen. Maar ook een heftige pollentijd. Ik ben eigenlijk in geen jaren zo benauwd geweest. Door de hele Corona situatie(het werken thuis en de vreselijke griep van MijnMaate) liep ik elke morgen alleen, en toen MijnMaatje beter was ging hij mee, een rondje rond ons prachtige dorp. De laatste dag lukte nog net 3 km en toen was de lucht op.
Ik bladerde ter voorbereiding op het vertrek naar Friesland in Camino kaarten die ik altijd gebruik van de herberg L' Esprite du Chemin. Geen Camino dit jaar en dat doet pijn.
Ook bekeek ik het E book: Reis van betekenis. Zeker de laatste jaren is de reis naar Spanje voor mij een reis van betekenis geworden. Ik word er verdrietig van dat de reis nu niet door gaat. Ik wil niet klagen, want er zijn mensen die zwaarder worden getroffen door de Corona dan ik. Het werk gaat door. Het salaris komt binnen. Hele wezenlijke zaken als ze zomaar wegvallen. Dan besef ik ook maar weer hoe dankbaar ik mag zijn voor de laatste 11 jaar die we in het buitenland doorbrachten. En zeker de jaren van de Camino zijn zo van betekenis voor mij geweest. Wat heb ik veel ervaren en geleerd. Ik hoef maar de muziek te horen die MijnMaatje gebruikt voor de filmpjes die hij maakt, van de Camino, of een gevoel van heimwee overspoelt me. Dit jaar zouden de kinderen ook naar Santiago komen. Maar daar is nu geen sprake van.
In het E book "Reis van betekenis"staat dat vaak een crisis ten grondslag ligt aan de oproep voor vertrek. Verlies van een geliefde, verlies van een baan, tijd van bezinning na een scheiding of zo.
"De oproep komt of in de vorm van een crisis die we niet op onze gewone manier kunnen oplossen of in de vorm van een natuurlijk verlangen naar een bevredigend en betekenisvol leven." Joseph Campbell.
Ik werd getriggerd door het woordje "crisis". Het is echt crisistijd. En heel bijzondere tijd. Vechten tegen een vijand die je niet ziet, maar toch vanuit elke hoek kan komen. 3 Weken lang hebben MijnMaatje en ik quarantaine geleefd en 5 weken zijn we alleen samen thuis geweest. Nu kunnen we het samen heel goed vinden, maar heel bijzonder.
Ik ging op zoek naar wie Joseph Campbell was. Heel interessant was hij heeft beschreven dat elke mythe of sage vaak zijn eigen opbouw heeft. "De reis van de held" is het boek dat hij hierover heeft geschreven. Bijzonder dat dit het dan oplevert. Als er iets is waar ik me mee bezig houdt is het verhalen, of verslagen maken van reizen, of voor een opleiding mijn biografisch perspectief geschreven. En ooit zo ik nog wel eens wat willen gaan doen met het vertellen van verhalen...
Een mooi begin van een Camino anders dan anders.
Ik geniet altijd zo van het schrijven van een dagverslag. Ook dat zou nu niet doorgaan, want wat heeft een mens te schrijven als hij niet op reis gaat? Toch laat ik me niet ontmoedigen.... we gaan op Camino. En we weten ook waar naar toe: Friesland. Maar waar onze innerlijke reis naar toe gaat?
We zitten nu in een prachtig appartementje. Alles is er. Klein en knus. Met een afgeladen auto vol gingen we op weg. Wel iets anders dan een rugzak.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten