Met Bijbeltekst van de dag heb ik niet zo veel. Daarom trek ik een kaart uit de website "Voor positiviteit". En hoe toepasselijk voor deze tijd! En deze dag.....
In 2015 kreeg ik van mijn team van school een zakje met Spreuken mee voor mijn toch in Spanje. Dat was zo leuk. Elke dag trok ik een Spreuk. Ik probeerde deze dag dan na te denken over de spreuk en daarover met mensen die ik tegen kwam te praten.
Zie alle blog van 2015. Van een een Caminovriendin kreeg ik het jaar daarna elke dag een spreuk. En zo rolde ik in de spreuken. De Camino is natuurlijk geen wandeling, maar een bezinningstocht. Juist het urenlang alleen lopen deed mee heel goed. Maar ook de ontmoetingen. Na 5 weken kwam ik helemaal bijgetankt terug. Kon er weer een hele poos tegen aan. Het leverde me wel op dat ik toch veel meer met rust en aandacht kon leven en werken. Het is moeilijk om het vast te houden. Maar door de jaarlijkse tocht heb ik altijd het geluk om aan deze bezinning toe te komen. En het heeft me veel gebracht! Met compassie leren kijken naar de mensen om me heen. Met een kleine moeite kun je juist veel betekenen voor een ander.
Maar ik ben er nog niet, ik kan me nog erg opwinden soms. Het besef dat er een wereld van betrokkenheid is en een wereld waar je invloed op hebt, zijn twee verschillende dingen. Ik zou graag meer geduld leren op brengen op de wereld, waar ik wel op betrokken ben, maar waar ik geen invloed op heb. Door mijn werk en persoonlijkheid ben ik zo geneigd om alles te willen oppakken en te willen regelen. Te vaak vergeet ik dan om te zien wat goed gaa en dit ook te zeggen! Te weinig verwonder ik me! En te weinig tel ik mijn zegeningen! Altijd geneigd om mijn fouten te zien, te zien waarin ik heb gefaald en wat nog beter zou kunnen.
.
Maar vandaag is het een goede dag! Na 8 weken zien we weer eens iemand live van de familie.
Mijn zusje zou deze tijd voor een weekje naar Spanje. De Camino lopen van Pamplona tot Puente la Reine. Daar kwam dus de klad in door de Corona. Nu zit ze met man en kinderen 10 km bij ons vandaan voor een weekend. En vandaag hebben we samen als familie vormgeven aan de 1,5 meter samenleving. We hebben op de Corona wijze gefietst. Kinderen voor op. 200 meter niks. Ik met Zuslief 1,5 meter uit elkaar en een stuk achter ons de mannen. En de reis van vandaag gaat richting: Sint Jacobi parochie..... De kinderen verwonderen zich over het gebeuren. Camino Santiago aan het Wad... staat op het gemeente bord bij Jacobiparochie. Manlief laat ze alle namen ziet op het muurtje voor de kerk. Beginnend hier bij Jacobiparochie en eindigend in Finesterre Spanje.
Op de dijk bij de Zwarte Haan eten we. En of ze er voor zijn gemaakt, twee banken met wel 5 meter er tussen. (Als je goed kijkt op de foto zie je ons)
En natuurlijk zaten we liever in Spanje, maar we realiseren ons: we zijn gezegend met wat we wel hebben. We zijn gezond, onze banen gaan door. We hebben elkaar! En zo treffen we elkaar op Corona wijze. We zitten buiten op hun terras, fietsen dus, eten samen... dat is lang geleden. Samen eten. Oke met 1,5 meter er tussen. Maar toch...
En mijn zusje is een toonbeeld van daadkracht en energie....Heeft een heel Koningsdagplan bedacht. Glimlachend hoor ik het aan. Maandagmorgen zijn we dus weer present bij haar! Het is dan Koningsdag. We zijn al in geen 10 jaar op Koningsdag in Nederland geweest. We laten ons verrassen. Om 10 uur is de landelijke aubade en we begrijpen dat iedereen uitgedaagd wordt om voor je huis te zingen??? Morgen bakt ze met de kinderen een Koningstaart. Daar doen we natuurlijk maandag graag aan mee!
Geen opmerkingen:
Een reactie posten