Bij deze spreuk voelden we ons gisteren zeer content. Vooral dat stukje over dat genieten. Vandaag hoorden wij bij toeval nog een andere vertaling via een podcast en die had het over "eet vrolijk je brood". Hoewel we niet zoveel brood eten, eten we wel vrolijk van allerlei salades als lunch. Omdat we nu natuurlijk zo'n leuke kamer/huisje hebben, met alles wat een mens nodig heeft, kan ik ook elke dag een lekkere salade maken. Vandaag bietjes met linzen en geitenkaas. Een voor vanavond had ik zuurkool ovenschotel uit de magnetron bedacht. Nu blijkt toch dat het huisje niet overal over beschikt. Een magnetronschaal ontbreekt. Maar we zijn voor geen gat te vangen en ik bak de aardaardappels op en idem de zuurkool. Met een gebakken uitje, knoflook, geitenkaas en cashewnoten. Heerlijk! Met nog een koude appel, kaneel, rozijnen compote, super lekker.
En vanavond gelijk maar de salade gemaakt voor morgen: pasta met wortels ui prei en tonijn... We kijken er nu al weer naar uit. Vandaar om 21.30 uur pas tijd voor de blog van de dag.
Vanmorgen rustig begonnen met de ochtend wandeling. In mooi rondje dat op de kaart niet zo groot leek als dat hij uiteindelijk was. Maar goed....
Genoeg over"eet vrolijk je brood". Het stukje over het werken in de tekst was vandaag meer aan de orde. Ik voel me buiten goed. Ik heb binnen echt beduidend meer last dan buiten, dus ik ben het liefst buiten. Maar vandaag moesten we allebei nog flink aan de bak. Ik moest nog kinderen bij de noodopvang melden bij de gemeente. Voordat ik die aan de lijn had. Dat viel niet mee. Vervolgens allerlei mail en als klap op de vuurpijl een webinar over de openstelling van de scholen. En het komt hier op neer: aan alles kleven voor en nadelen en morgen valt de beslissing. Er zijn scenario's onderbouw open, bovenbouw open, geleidelijk open, 1,5 meter afstand, is er genoeg personeel, kun je half open en half digitaal lesgeven, wat doe je met ziek personeel, wat doe je met bang personeel, wat doe je met bange ouders, toch nog wachten, zeg het maar. Om de mailstroom te beperken heb ik bewust een stuk voor terugkeer nog niet gedeeld met het team. Volgens mij vraagt het gissen nu meer energie, dan als we morgen weten wat er echt gaat gebeuren..
Lastig, eigenlijk heb ik nu de rust even nodig om op de been te blijven, maar de verantwoordelijkheid voor school drukt ook. En voor de gezinnen die het niet goed voor elkaar krijgen ook.
Ik ben bij dat ik niet hoef te beslissen, wat een uitdaging...
Vervolgens moet ik ook bijspringen met het nakijken voor mijn ander baan. Daarvoor moet ik kunnen inloggen en daar heb ik nog lang alles niet van... Ook daar loopt ivm de corona ook alles anders dan anders....
Rond 15.00 uur zat het werk erop voor vandaag en we besluiten nog even lekker te gaan wandelen. Ik had een mooie wandeling uitgezocht: de Pingjumer Gulden Halsband. De naam klonk zo mooi....
Rondom Pingjum wierpen bewoners aan het einde van de elfde eeuw een merkwaardige ringdijk op: de Pingjumer Gulden Halsband. Deze dijk zou Pingjum en haar omliggende landbouwgronden eeuwenlang beschermen tegen het water. Ook tijdens de grote overstroming van 1825 bleef het door de Pingjumer Gulden Halsband omsloten gebied droog.
Aan het einde van de negentiende eeuw besloten de Staten van Friesland om de ringdijk op te heffen als zeewering. Binnendijken werden minder belangrijk en men legde de focus voortaan op zeedijken.
We besloten om op de fiets te gaan. We begrijpen nu waarom hier veel elektrische fietsen zijn. Ik weet niet goed met wie ik vandaag op stap was: Katwezel of Simson. Wat een wind. Maar ook het wandelen was hard werken. Alleen met koffie en een koek, ging Simson deze tocht niet redden. Daarom onderweg maar bananen en volkorenbroodjes gekocht. Op weeronline gaven ze windkracht 5 aan. Maar volgens mij was het wel 7 of 8. Bij tijd en wijle word ik bijna van de dijk geblazen. Het was een wandeling met hard werken. Er blijken verschillende routes in omloop te zijn. Simson had een op zijn mobiel, ik had een in mijn hoofd.
Door het werk gingen we eigenlijk te laat weg. We moesten nog een vrolijk broodje halen bij de Posiz, gedoe over de route, de harde wind en uiteindelijk liepen we 12 km in 3 uur 15 minuten en waren we om 19.45 uur weer thuis... Verwaaid en hongerig als leeuwen die Simson in de bijbel te lijf ging. En doof van de wind..... maar geen last van hooikoorts. En daar doen we het toch voor...
Maar de route: Pingjumer ringdijk: geweldig!!!!
Geen opmerkingen:
Een reactie posten