Bijna weer zo ver .... maar heel anders

Sinds 2013 ga ik naar Spanje om de pollen te ontvluchten. Dit jaar is compleet anders. Door de Corona geen reis naar Spanje. De landen zijn op slot.Ter bescherming van iedereen lockdown. In je huizen blijven en contact op 1,5 meter. Gelukkig wonen we in de Achterhoek en daar is ruimte. Maar toch. Door mijn hooikoorts, kan ik niet altijd zomaar naar buiten en zeker met dit prachtige weer.

Vanaf 16 april gaan we naar Friesland. Dicht bij de kust hebben we een huisje gehuurd. Hopelijk gaat het daar beter dan in de Achterhoek. In Spanje loop ik altijd de Camino. Als eerste natuurlijk tegen de pollen. Maar in de loop van de tijd heb ik ontdekt, dat ook een week of 4 /5 helemaal los van thuis en werk mij ook heel goed doet. 
Een vorm van retraite, thuis komen bij jezelf. Ook daar kijk ik naar uit. In de tijd van werken ga ik altijd voor 200%. Niet alleen werk, maar ook al mijn vrijwilligerswerk, wat ik overigens met heel veel plezier doe, even loslaten. Alleen de cadans van slapen, lopen, eten, denken, schrijven en slapen. Ik voel me rijk dat ondanks alles, dit ooit ergens op mijn pad kwam. 


Door de Corona ligt alles stil. Dat maakt dat we zeker al vier weken binnen zitten. Daar ontstaat ook een cadans van, heel vroeg een uur lopen, werken, eten, opruimen. En verder niets, niets, niets..... alles is gesloten, gaat niet door....alleen wij samen in huis en af en toe samen een wandeling buiten. Wat een onwerkelijke tijd!