Ja, het is goed in Nova Friesland. Maar de temperaturen zijn op "poolniveau". Wat een kou. Volgens mij zijn de Friezen het gewend, want de verjaardagsvisite gisteren, ging na het "hanenincident"rustig rond het vuur buiten verder. Wij zaten in de hut geschaard rond het petroleumkacheltje met een plaid om de benen.
Ik moet denken aan de koude herbergen die we op de Camino ook vaak hebben. Je gaat dan van de weeromstuit vroeg naar bed, want dan kan je in je warme slaapzak. Door deze drukke Camino is vroeg naar bed al een aantal dagen geen optie. Volgens dokter Tamara is goed slapen heel belangrijk voor je gezondheid. Ze zei ook nog dat cortison zo slecht is voor het slapen en dat je daar stress van krijgt. Ik heb wel 10 jaar lang structureel zware hydrocortison gesmeerd op mijn eczeemvoeten. En in de tijd sliep ik ook maar 2 tot 3 uur per nacht! Sinds 2016 heb ik geen eczeem meer. Ik ben toen gestopt met het eten van toegevoegde suikers omdat MijnMaatje en ik aardig aan de maat geraakten. Na een week of wat was ik de nodige kilo's kwijt , maar ook het eczeem aan mijn voeten. Toen ik privé de dermatoloog een keer tegenkwam, vroeg hij hoe het ging. Ik vertelde dat de eczeem over was, maar direct terug komt als ik iets met suiker eet. Hij lachte er hard om. "Bestaat niet." Mijn slapen is eigenlijk na die tijd ook veel beter realiseer ik me nu.
Bijzonder is ook, dat zodra ik iets eet met veel suiker, zoals gisteren de Friese Oranje koek, die overigens heerlijk was, mijn gehemelte direct zeer doet. Gaat wel over, maar het is echt opvallend. En 's nachts jeuk aan de voeten.
Vandaag was het onze vrije dag en deze begon goed. Mijn conciërge was ziek en dat is in deze Corona tijd wel een ding. Want wie maakt extra schoon en wat is de ziekte precies? Bij MijnMaatje lag ergens de wifi er uit op een school. Dus toen we eindelijk weg kwamen was het zeker na tienen.
In een andere hut zit een familie met kinderen van 8 en 4 jaar. "Nee, niet naar school in deze tijd. Ze leren er toch niets. We houden ze mooi thuis tot de zomervakantie. Ze vermaken zich prima."
Vader, zzp-er had het weken vreselijk druk gehad, vandaar nu een paar dagen hier. De kinderen vermaken zich inderdaad prima. Ik krijg bij de toiletten het hele relaas over de haan nog een keer, maar dan vanuit kinderen ogen. "De haan is een valse haan. De boer durft hem niet te vangen. Hij is bang voor de haan. Daarom vangt mijn papa hem straks. Hij is voor de Marokkaan uit onze straat. Die eet kip. Mijn papa mag hem niet doodmaken. Dat wilde hij wel hoor. Dat moet ook met zo'n valse haan. Maar de Marokkaan maakt hem zelf dood. Hij eet alleen wat hij zelf dood maakt." G.B.J. Hilterman die vroeger op zondag de toestand van de wereld besprak, was er niets bij. Op mijn vraag hoe de Marokkaan de haan dan kreeg, was het antwoord "Papa stopt hem in een doos en wij nemen hem mee!"
De familie bezit de kleinste Fiat die ik ooit gezien heb, overigens glimmend gepoetst. Ik zag de familie slepen met twee grote koffers, twee kleine koffers en een krat met spullen. Maar ook een grote bulk boodschappen tas met doorgedraaide aardappelen van de koeien. We stonden net op punt om te gaan en we kregen nu een beschouwing van vader over de aardappelen. "Heerlijke piepers, hoor! Niets mis mee." Het hanen vangen hebben we helaas gemist. Maar ik moet glimlachen het idee van het volle Fiatje, de bulkzak aardappelen en de haan voor de Marokkaan.
Het was ons plan vandaag om met de wind mee langs de kust richting Makkum te fietsen. Gehuld in een Decathlon borstrok met lange mouwen, trui, vest, jack, regenjas, buff sjaal en handschoenen bestijg mijn stalen ros. Eerst een paar km tegen de "poolwind"in en dan langs de kust. Rond het middag uur zijn we in Makkum en vallen aan op ons yoghurtje als was het een gebakje...Kopje koffie uit de thermoskan erbij. Normaal op de Camino schieten we dan een cafeetje in om op te warmen en een warme kop caffee con leche te nuttigen.
We zitten nu dan maar op een bankje bij de winderige haven. Twee wat ouders dames lopen langs en we krijgen de volgende wereldbeschouwing: "Dat is nu toch erg leuk van die Corona" zegt de een tegen ons. "Al die picknickende mensen. Ik heb mijn eigen koeltasje ook weer te voorschijn gehaald. Het gaat prima. Ik had al in geen 10 jaar meer gepicknickt. Maar echt hartstikke leuk. Ik was vergeten hoe gezellig dat is. En veel goedkoper dat de restaurantjes die je anders doet." Ja, zo kan het ook natuurlijk.
We rijden helemaal naar Workum. Elke keer pel ik een laagje van me af. We hebben dan 50 km op de teller. Uiteraard zitten we weer op een bankje met doppinda's en koffie. Ik zie iemand lopen en hoe is het mogelijk. Daar loopt Wyberen, vrijwilliger in de herberg, waar ik ook vrijwilliger ben. We hebben samen in de stand gestaan in de jaarvergadering in Groningen, een paar jaar terug. Vol trots loopt Wyberen nog steeds met zijn LÉsprit du Chemin lint. Hoe is dat nou mogelijk? 17 miljoen mensen en dan kom je elkaar zomaar tegen in Blauhuis. Ik ben eigenlijk een beetje verbijsterd. Wyberen vertelt dat de kerk open is. Erg bijzonder, want we zijn nog geen enkele open kerk tegengekomen.
Een Katholieke kerk, bijzonder, want naar ons idee is iedereen in Friesland Protestants. Ik krijg een hele verhandeling van Wyberen dat dat niet geval is en dat het te danken is aan een pastor die in 16 nog wat, zich niet wilde bekeren tot het protestantisme. We besluiten naar de kerk te gaan. De eerste die we in 29 dagen van binnen zien. De quarantainetijd thuis niet mee gerekend. De kerk is toevallig open, omdat er opnamen worden gemaakt voor een film. Als we maar weg gaan als de opnamen beginnen, mogen we een kijkje nemen. We belanden in een prachtige Cuyperskerk. De eerste die hij in het Noorden heeft gebouwd. De kerk lijkt echt op de kerk in Vierakker en Kranenburg. Hij is pas gerestaureerd en ziet er prachtig uit. Dan komt het film gezelschap binnen. De volgende beschouwing volgt: "Geen katholiek zeker", zegt iemand tegen MijnMaatje. "Hoezo?", vraagt MijnMaatje. "Anders had u uw pet wel af in dit Godshuis." Ik zie MijnMaatje met open mond de man aankijken. We verlaten in stilte de kerk.
Dan hebben we nog 25 km voor de boeg, tegen de wind in. Maar de zon schijnt. Niet heel warm, maar als je stevig moet fietsen, is het heerlijk van temperatuur.
Met verbrande wangen, omdat we met de kou vanmorgen niet gedacht hadden aan zonnebrandcrème, en het zweet onder de borstrok, belanden we weer bij het Behouden Huis. Het hutje ligt nu in de zon en we zitten in ons hemd nog een uurtje te dommelen in de zon. Na een brandnetellinzensoep, (vega, brandnetels uit de berm, aardappels uit de bult voor de koeien en linzen uit blik) en een broodje kaas, zijn we vroeg klaar met alles. Eindelijk een keer vroeg naar bed. Ik moet nog steeds denken aan de haan van de Marokkaan. Ik ga het opzoeken op internet: "Marokkaanse hanensoep".
Wat een dag met werelden, een zzp-er die zijn kinderen niet naar school stuurt, de dames die in 10 jaar niet hadden gepicknickt, de boer die bang is voor zijn haan, de ontmoeting met Wyberen, de pastoor over de pet en mensen die eten van wat ze vinden aan de kant van de weg......
Geen opmerkingen:
Een reactie posten