Camino Amethist: De tweeëndertigste dag van de Camino anders dan anders"Ja, ik wil..."

3 Mei is een bijzondere dag, maar 17 mei is voor ons altijd DE DAG. We zijn dan 40 jaar samen! Veertig jaar, als gisteren. Een dag op te vieren. een dag met een randje. Nu vond ik op deze Caminno een prachtige boekje van Jan Piet. Bijzonder is dat ik het vond aan in een kraampje aan de weg. Ik deed hem open en zag onderstaand gedicht:

Dan sta je even stil
waar is de tijd gebleven?
Klonk gisteren nog "ik wil"
vandaag al zo lang samenleven.
Een weg bezaaid met lief en leed
We huilden en we lachten,
vergaten
vergaven
en dachten en droomden en deden.
Hoe kort nog gelden, gisteren,
vandaag staan we even stil
en zeggen van harte op nieuw
"Ja, ik wil!"

De dag begon wat lastig, want deze Camino is verstrengeld met het werk. Daar deden zich wat zaken voor die opgelost en geregeld moesten worden. Een zaak is een hoofdpijn dossier dat al loopt vanaf 2017 en gisteravond laat kwam er nog weer een mailtje over Het gaat best om grote bedragen en ik word er zenuwachtig door. Ik baal ervan dat het niet geregeld is.
Heb er slecht door geslapen en daar baal ik dan helemaal van. Juist op zo'n dag als vandaag. Met een schok word ik om 7.45 uur van de wekker wakker.
Verder is er een collega ziek en een collega die privé iets heeft. Dan ben je daar best druk mee. Althans zeker in je hoofd. Het is zondag en de boer doet rustig aan en hield ons aan de praat. Dat betekende voor de wandeling dat deze steeds korter werd. Graag willen we om 10 uur ook even luisteren naar de kerkdienst. Dit keer een korte wandeling.
Het is mooi weer maar het waait. In de zon is het heerlijk en we nemen ook echt een zonnebad na de kerkdienst Het water is de sloot voor de vlonder is helder, dus deze lokt. De laatste keer zwemmen was op 12 maart. Toen ging alles op slot.
In bh en onderbroek zit ik met MijnMaatje( uiteraard hij alleen in zijn onderbroek) in een hoekje op de vlonder uit de wind. De eerste zonnestralen van dit seizoen op ons hele lichaam. De meerkoeten met hun 4 kindjes zwemmen de sloot op en neer. Ze worden de hele dag gevoerd. Ik kom er achter dat de moeder een speciaal geluid maakt als ze de kindjes roept. Een klein stoomboot geluidje.

Omdat het zo'n heugelijke dag is, besluiten we weer een tapasmaaltijd te doen. Niet zo uitgebreid als de vorige keer, want weer twee dagen na elkaar tapas is niet nodig. Nu met de Corona is uit eten niet mogelijk. Maar een feestje maken kan altijd, niet waar?

We besluiten met de rugzak de boodschappen te gaan halen en lopen naar Franeker. Tijdens de route komen we langs een prachtig natuur gebied en ik heb daar maandag een mooi padje gevonden. Deze wil ik graag delen met MijnMaatje. Dan zien we bij het fietspad 2 koeien. Gevaarlijk, want de dames zijn op weg naar de snelweg. Volgens MijnMaatje kunnen ze er niet komen, want er ligt een sloot tussen. Nou, volgens mij niet en zo banjeren de dames richting de straat. ManMaatje houdt ze tegen en ik bel 112. Dit is levens gevaarlijk. Maar ik had er maandag 3 gezien, dus zou er nu een zoek zijn. De politie vraagt naar coördinaten en dan haak ik af. MijnMaaatje pakt mijn telefoon en ik vang achter de koeien aan. Met mijn paarse jas val ik op en ik krijg ze redelijk richting de wei. Met hulp van nog een wandelaar drijven we de koeien terug naar de wei. De dames belanden wel in de wei maar niet achter het hek. MijnMaatje geeft de nummers van de oren door. Dan verschijnt na 2 de boer met een emmertje bix. De dames lopen keurig achter hem aan. De derde koe had de booer vanmorgen gehaald. Die was ziek....
Ik zweet we het apezuur. Normaal is de winkel 6 km, maar vanmiddag heb ik er wel 10 gelopen.
Als de dames eindelijk achter het hek zitten, gaan we verder. In dit natuurgebied heeft iemand een alternatief tuintje gemaakt. Er bloeit ook wat zie ik: duizendschonen. Deze bloemen bracht ik mee toen ik voor het eerst bij hem thuis kwam. Bleek dat zijn ouders de tuin er mee vol hadden staan. Ik vind ze zelf prachtig. Uitgerekend vandaag sieren ze de dag. Nog niet gezien dit jaar.

Met de rugzak gevuld met lekkere hapjes keren we terug. We kijken of een windvrij plekje kunnen vinden om het jubileum te vieren! "Ja , ik wil...nog wel vele jaren samen met MijnMaatje."