Camino Amethist: De negentiende dag van de Camino anders dan anders....."Geniestje fan de sinnesstrielen..."

Met een schok word ik om 7.30 uur wakker. veel te laat. Maar zo heerlijk geslapen in de bedstee, die aanvoelt als een grote hondenmand. De zon schijnt heerlijk. Dat wordt een prachtige dag....! Ik kan mooi even wassen. Trouwe lezers weten dat ik daar een broertje dood aan heb, helemaal met koud water en geen wringer of zo. Maar met dit prachtige weer is de spijkerbroek aan het einde van de dag wel droog. Er zit een grote koffievlek in. Nu moet je zoeken om hem te zien. En ik zie hem niet steeds, maar weet dat hij er zit. Dat voelt niet goed. Dus nu gaat het gebeuren. En als ik dan toch aan de slag ga, ga ik rigoureus. Onderbroeken, nachthemd, zakdoeken, sokken. Na een half uurtje is het wasrek vol met druppende was.

We drinken nog een heerlijk kop koffie op de vlonder in de zon en "geniestjen" van het prachtige uitzicht en de rust. Dan hijsen we ons in de wielerbroeken en gaan op pad voor een cultuurhistorische fietstocht van 42 km. Met 10 km aanrijden en 10 km afrijden een mooi ritje van 60 km.

Het blijkt dat het weer op de vlonder fantastisch was. Maar in het open veld....heel erg koud ondanks de zon. gevoelstemperatuur denk ik wel 4 of 5 graden. Na een half uur zijn mijn benen niet meer wit maar blauw.... We komen door het dorpje Zweins... mooie naam. Ze houden ook van mooi nieuw asfalt en dat betekent voor ons een halve km door de berm of 7 km terug fietsen. We sjorrren de fietsen door de berm onder het gestink van warm asfalt en ronkende vrachtauto's. Dan moeten we naar het volgende nummer en dat blijkt een fietspontje te zijn, die niet vaart. Weer km's om en zo belanden we na 15 km in Donrijp. Blauw van kou zetten we ons op een bankje voor de kerk. Daar is het heerlijk zonnige en worden we weer warm. Nu mijn vingers het weer doen, trek ik een lange broek en de regenjas aan. gewoon Camino toestanden. Dan valt mijn oog op het bord van de kerk: een Jacobuskerk! Wat een toeval! Jacobs zag natuurlijk hoe koud ik het had en loodste me naar dit bankje. Dank Jacobus! Maar dat was nog niet het enige. De Camino gebeurtenissen zijn op deze "anders dan anders Camino" ook volop aanwezig! We zitten net aan ons yoghurtje of ik denk een oudcollega/vriendin met haar man te zien lopen. Dat kan gewoon niet, want ze wonen hier heel ver vandaan. Het stel blijft stilstaan en kijkt ons ook aan en warempel, het blijkt toch onze vriendin te zijn. Hoe is het mogelijk. Ze zijn op weg naar een vakantiehuisje nog kilometers verder op en waren even gestopt om de bennen te strekken. Niet te geloven. 3,5 jaar niet gezien. En dan treffen we elkaar hier....... Die verhipte Corona, anders zouden ze zo aanschuiven op deze picknick bank, maar nu blijft het bij een staande receptie op 1,5 m afstand.
We zijn er beduusd van! Als we door de zonnestralen weer warm zijn gaan we beginnen met de route. Leuk, maar zo koud en geen 42 maar wel 55 km. En dat in de kou en veel tegen de wind in. En als ik het bijna niet meer zie zitten, komen we langs een huis met een prachten poster "Nim de tiid, Geniestje fan de sinnesstrielen!" Wat een prachtig woord sinnesstrielen. Ik vind dat daar het woorden zinnenstrelend in zit. Zo'n mooi woordgrapje: zinnenstrelende sinnesstrielen.... mooi hoor. Op de vlonder voor de hut voelt het zo, maar op de grote koude vlaktes, ggrrr.
Na 75 km zijn we weer bij de hut. Het bed is verschoont, lakens lekker in de wind gedroogd, de spijkerbroek en nachthemd ook heerlijk droog. De melk staat klaar en de bak is helemaal vol. Dat is wel 5 liter. Ik maak een griesmeelpudding en verder weer 4 liter yoghurt. Die was pas om 19.40 uur op temperatuur, zodat het over elven wordt voordat we naar bed kunnen. De yoghurt, maakt immers minstens 4 uur nog gebruik van het bed om op temperatuur te blijven.

Op half acht zitten we eindelijk aan de maaltijd. Eenvoudig vandaag, maar zinnenstrelend lekker. Soepje, salade en nog heel veel lekkere dingetjes van de tapasmaaltijd van gisteren. We bewaren zelfs nog een stuk brood met kaas voor morgen bij de lunch. MijnMaatje kijkt er nu al verlangend naar uit. Een broodje met kaas vindt hij een ware traktatie.
En zo zitten we rozig van de koud, wind, zon, douche en het eten van zinnenstrelende lekkere dingen de tijd te nemen voor van alles en nog wat. Een goede dag.