Camino Amethist: De vierentwintigste dag van de Camino anders dan anders "Het gras is altijd groeneraan de overkant"

"It giet oan". Het gras is klaar en overal zie je boeren aan het werk om het gras te maaien, zodat het gekuild of gewikkeld kan worden. De opwinding is voelbaar... De eerste snee.... Het gras aan de overkant van de sloot wordt volgende week ook gemaaid. De boerin kwam het zeggen en ze maakte zich zorgen over mijn hooikoorts. Nu heb ik overal last van, maar niet van gras. Dat valt dus mee. Mijn vader zou zeggen dat het gras te groen is. Teveel stikstof gehad. Ik heb er geen verstand van, maar groen is het gras zeker. Donkergroen zelfs...
Zelfs de lammetjes op de dijk, waar we fietsen, vonden het gras van het andere weiland lekkerder. Hun kopjes staken ver door de gaas. Wat is dat toch dat mensen en zelfs schapen altijd meer willen en verder willen.

Het weer is weer prachtig! Wat een voorjaar! Op de vlonder is het heerlijk en we genieten voor de zoveelste morgen van het uitzicht en de zon. Het is bijna windstil en dat betekent dat een fietstochtje langs de dijk heerlijk moet zijn. Met de auto gaan we naar Ferwerd. Daar wonen vrienden. Op quarantaine afstand drinken we bij hun koffie op het terras. Dan gaan we via Holwerd, Nes, Lauwersoog. Heel lang geleden ging we we als gezin met mij ouders altijd elke Tweede Paasdag of Tweede Pinksterdag "Uitrijden". Een dagje uit. Maar vader koos de route, de bestemming, de lengte, de stopplaatsen.... En het was bijna altijd naar de polder, of de inpoldering van de Lauwerszee, of de Afsluitdijk. Ik denk nu dat er een hang naar een boerderij op die plaatsen was. Maar wij zaten als kinderen met eerst 3, en later 4, achterin. Uren in de auto.... Ik hield van lezen en nam een boek mee. Maar het geklier was natuurlijk niet van de lucht.

Ik kijk mijn ogen uit bij het Lauwersmeer. Er is zowaar een "stad verschenen" en wat een huizen. Er zijn hier in Friesland prachtige huizen. Ook wel krotten, maar rond de watersportgebieden staan kastelen. Tweede huizen van mensen. Maar ook in Leeuwarden zagen we huizen als kastelen. Dit gaat toch veel te ver... Ik gun iedereen een plaats, maar ik vind het soms ook grensoverschrijdend.
Wij leven inmiddels 3 weken op kleine plaatsen. De kamer is Bolsward was zo groot als onze kamer thuis. Daar zat een keuken in en ook twee bedden. En we hadden alles..... En het ging prima.
Hier in Hitzum is het huisje qua oppervlakte groter. Ik denk 6 bij 6 meter. Inclusief 2 bedsteden en de keuken. We leven eigenlijk in 1 bedstee, aan de tafel en op de vlonder. Dus een kwart zou ook kunnen. We hebben geen water en halen om de 3 dagen een tank met 20 liter. En als we naar de wc gaan nemen we de waterkoker en een fles mee. We hebben genoeg aan 2 borden eigenlijk, 2 bekers, twee glazen, ect. Pannen en koekenpan en waterkoker en koffiezet apparaat. Al mijn kleren passen in een krat en nog heb ik alles niet aangehad. Met een petroleumkachel wordt het verwarmd en dat gaat echt prima. Dus wat heb je nodig. En wat een besparing van tijd. Je hoeft bijna niet schoon te maken en de afwas is zo gedaan. Een tiny house komt steeds dichterbij.
We vragen ons af waarom alles steeds meer en steeds groter moet. Om het te kunnen betalen moet je veel werken. Onderhoud kost geld en tijd. Zou je er gelukkiger mee zijn? Wat maakt dat alles steeds groter en meer moet zijn. Is het omdat je het ziet van andere en het dan ook wil hebben... Daar kan ik me wel wat bij voorstellen. Als ik in de stad kleding zie in de etalages dan wil ik dat eigenlijk ook wel. Maar als ik mijn ratio er op los laat en zie wat ik nu draag en wat ik thuis heb? Dan kan ik nog maanden vooruit. Vorige jaar in juni kon ik elke dag naar school een andere rok aan. Zoveel heb ik er... Dus elke rok draag ik in juni een keer en in augustus en september nog een keer. Als uitdaging heb ik dat geprobeerd. Dan kan ik toch nog jaren vooruit met deze rokken? Overigens bijna allemaal tweede hands gekocht en meer dan 3 euro betaal k niet voor een rok. Ik geloof dat onderzoek heeft uitgewezen dat mensen eigenlijk maar 15 % van hun kleding regelmatig dragen.
Ik zag onderweg in een stalletje een boek met 500 verga recepten. Voor maar 1 euro. Ik zocht al naar mijn portemonnee. Ik heb het boek terug gelegd. Op internet zijn de wereld vegarecepten te vinden en die nemen geen ruimte in op je plank en worden niet stoffig.
Ik hoorde via een podcast dat ons brein zo is ingesteld dat je eigenlijk altijd wilt hebben wat je ziet of wat je bij een ander ziet. Geen wonder dat een van de 10 leefregels is: "gij zult niet begeren...."

Misschien heb ik makkelijk praten. Eigenlijk kunnen we doen wat we willen. En het is een keuze om heel beperkt om te gaan met materialen, grondstoffen en ruimte. Dat is wat anders dan dat je het niet kunt betalen. Misschien maakt dat de wens om iets te hebben nog sterker? Of omdat het niets kost, zoals bij de Action, kopen mensen van alles.... als een soort hobby?

We vervolgen ons weg via Dokkum terug. Het was er druk. De 1,5 meter zone was soms niet aan de orde. Op een pleintje aten we weer onze pinda's tomaten en worteltjes. Mensen stonden in rijen voor ijsjes... ja, dat leek mij ook wel wat. Gek hoor. De hele dag denk ik niet aan ijs en zie ik mensen ijs eten, dan lijkt me dat ook wel wat. Ik zit nog na te denken over dit fenomeen als een giga forse man met ijs aanschuift op ons bankje pal naast MijnMaatje. "U heeft toch geen bezwaar?" Wat zeg je dan...."Wij zijn klaar, wij gaan wel.... " Ik ben eigenlijk perplex...

Thuis gekomen, bij de hut wel te verstaan, zie ik het groene gras aan de overkant. Ja, prachtig donker groen. Ik wilde dat ik zo plekje had, voor een klein hutje, van alle beperkte gemakken voorzien, met een klein vlondertje. Ja, het gras is bij onze boer groener dan thuis, ons eigen gewone huis, wel te verstaan.