De tweeëntwintigste dag van de Camino anders dan anders "Nooit mooier ving de lente aan"

Hoewel we leven in een ingewikkelde tijd en ook herin ook nog tijden te gaan hebben, laat het weer zich dit voorjaar van zijn mooiste kant zien. Tenminste hier in Friesland. De zon schijnt en de natuur komt overweldigend uit de winterslaap. Stel je voor dat het ook nog een hopeloos nat en "liederig" voorjaar was... "Nooit mooier ving de lente aan..." een lied uit het liedboek over bevrijding, kreeg ik van iemand via de mail. Het is een te ingewikkeld lied om hier in dit blog dieper op in te gaan. Maar het  heeft wel wat lijnen met deze Corona tijd en bepaalde zinnen zijn zo prachtig...

"Nooit lichter ving de lente aan"

"De winter leek voorgoed voorbij
en vóór ons lag de volle zomer;"

"Maar winters werd het in dit land:
’t is kil rondom en in ons midden,
in onze mond verstart het bidden,
doodskou gaat uit van onze hand
naar mens en dier en plant."

Om 7 uur staan we op de vlonder en drinken ene kop koffie. We maken ons klaar voor een wandeling. ik heb nog nooit zoveel van de natuur geleerd als nu in deze tijd in dit landschap. We lopen op dijken, grasland, stille weggetjes. Je zit de aarde wakker worden.

Om 11 uur zijn we thuis en maken een ontbijt/middagmaal. Van een restje rijst met appel, kanaal en rozijnen en een paar eieren maken ik rijstburgers, of 3 in de pan.... Heerlijk.

Het is een  dubbelzinnige geschenk om de "quarantaine" hier door te mogen brengen. Met alle lasten, mitsen en maren. Het schuldgevoel, waar ik andere jaren niet zo'n last van had als nu, speelt flink op. "WERK"is wel een grote factor.  Maar ook het besef dat er veel ouderen/ zieken zijn die alle dagen thuis zitten. Niemand zien en niemand spreken.....  wat wordt de wereld dan kil.
Afgezien van de boerin en haar man spreken wij ook niemand. Voorbijgangers groeten die overweldigend hartelijk, van kleine kindjes op hun loopfietsen tot mensen achter de rollator en alles wat daar tussen zit, moi, goeie, Goedermorgen, hallo...  Wat  een verschil met het kroost van school, waar je soms het goedemorgen uit de mond moed peuteren. Maar afgezien van deze contacten spreken we dus niemand. Vanmiddag toen we boodschappen deden, dit beperken we tot 1 keer per week, was het een wonderlijk fenomeen. Een parkeerplaats vol "hangende" mannen. Vrouwen in de winkel en de mannen buiten wachtend. Wij schaarden ons ook bij deze partij.
Ik naar binnen in een winkel waar iedereen stil en voorzichtig langs elkaar heen manoeuvrerend pakt wat hij nodig heeft. MijnMaatje wachtend bij de mannen wachtende mannen buiten.  Hij checkt overal het internet en achter de supermarkt blijkt het  internet sneller als in de hut. Dus de foto's staan weer op instagram.
Ik kan snel boodschappen doen, want we eten al jaren inmiddels "onbewerkt". Dus heel veel groente, fruit, eieren, havermout, vis en noten. En niet te vergeten shampoo.
Voor MijnMaatje heb ik maar speciale krullen shampoo gekocht, want we krijgen het Katwizzle kapsel maar niet in bedwang. En voor goede observeerders: veel mensen hebben inmiddels een Corona kapsel. Mannen zijn hier veelal kaal, vrouwen hebben witte pluimpjes op hun kruin, lopen met te lange grijze haren. Als je iemand met een keurig kapsel ziet, begin je er bijna wat van te denken.

De avond sluiten we af met een webinar van MijnMaatjes grote vriendin dokter Tamara... Juist in deze tijd is het belangrijk volgens haar om gezond te eten. Je bent vatbaarder voor infecties, ontstekingen en virussen als je niet gezond eet. Mooi om te zien, dat ze eigenlijk ons voedingspatroon besprak. We zijn op de goede weg. Het is interessant, want het is geen dieet, maar een gedragsverandering. Je blijkt dus veel gewoon te kunnen leren. Met weten waarom je het moet doen, in kleine stapjes en behapbare doelen en na de eerste tegenslag niet opgeven! De volgende stap is  de discipline van op tijd naar bed. En daar begin ik nu maar mee!