Camino Amethist: De zesentwintigtigste dag van de Camino anders dan anders "Een zwaluw maakt nog geen zomer"

Wat het is week ik niet, maar ik krijg het elke keer voor elkaar op pas na 21.00 uur tijd te hebben voor het blog. Je zou zeggen, dat als je niet loopt je zeeën van tijd hebt? Het was vandaag weer een volle dag. Niet echt aan het werk en niet aan de wandel en toch eigenlijk geen moment rustig gezeten. Ik dwing me zelf tijdens het eten niet volgs of you tubes te kijken, maar het valt niet mee.

Vannacht was ik dus alleen. En wat was het gisteren een kille koude dag. Dan gaat MijnMaatje weg, is het huiveringwekkend koud. Brrr. Niet leuk. Het slapen ging ook niet zo goed. Het was erg koud. De wind blies door het hutje heen. Ik had zo'n koud hoofd, dat ik om 2 uur mijn buff heb op gedaan. Het hutje is nieuw. De boerin zegt dat het een "tuinhuis" is. Dat klinkt beter. En eigenlijk is het qua afmetingen geen hut, maar goed. Qua inrichting wel dus. Dat betekent dat als het droog is en dat was het natuurlijk de laatste weken, het hout krimpt. Overal dus kieren. Nu is dat ook niet erg, want we zijn ook wel kampeerder. Maar zoals gistere bij windkracht 7, viel het nog niet mee. Met mijn oortjes in en een podcast hoorde ik de wind niet zo. Ik kwam dus slecht op gang en werd om 7.45 uur wakker. Binnen no time zat ik in de kleren voor het ochtendrondje lopen. Een gewone weg naar Tzum en via de binnenweg terug. Hoewel de zon prachtig scheen deed de wind nog echt super volop zijn best. Ik had een hemd aan, trui, vest, jas, en regenjas, buf, must capuchon van het jack en sjaal. Ik kon me amper bewegen. Het was heerlijk. De lucht doet wat met me en de natuur ook. Gewoon heerlijk. Het kleine rondje bleek toch ongeveer 7 km te zijn en dat is gewoon een dik uur. Toen moest ik natuurlijk even flink aan de back, want ik moest vandaag nakijken. Maar ook voor school moest ik handen even laten wapperen. En nog eten maken.
Thuis gekomen eerst voor een journalist van het bokkebladje een artikeltje gmeaakt. Mooie zaak. Journalisten die je vragen zelf iets te schrijven... en dan laat hij het plaatsen. Je moet wel meedoen, want alle scholen doen mee. Met een groepje scholen hebben we nu vanmorgen geregeld dat deze opzet en dwingelandij de laatste keer is.
Voor de bouw van school een en ander geregeld voor het bestuur. Ze hoeven nu alleen op 4 punten ja of nee te zeggen. Een tip die ik eens van iemand heb gekregen. Maar dit moest besproken worden met de bouwbegeleider. Weer een uur. En de conciërge had een filmpje gemaakt van de opening van school, zodat ouders zien hoe een en ander in zijn werk gaat. Moets nog even weer op you tube en s inmiddels al 90 keer bekeken. Een goede daag dus.
Het was 12 uur inmiddels en ik had nog niet eens gegeten. Voor ik de ontbijt en lunch klaar had, met verschillende telefoontje ondertussen was het 13.00 en bijna amechtig zat ik uitgeteld in de zon op de vlonder.
Ik dwing mezelf tot alleen eten en kijken naar de natuur. Dan zie ik ineens dat het hier stikt van de zwaluwen. Die had ik nog niet zo gezien. En het is er niet een maar ik zie tientallen, zou het dan hier toch nog een keer zomer worden? Wat een prachtige vogels. Ze hebben zo'n mooie vorm als ze vliegen.
Ze scheren over de sloot en vliegen laag. Dat is niet goed geloof ik, dan krijg je regen? Maar nu lijkt het er op dat de zomer komt. Alleen een stap naast de vlonder en je ontdekt weer dat hoewel de zon schijnt, een poolwind door het landschap trekt. Achter het raam bij de laptop lijkt het heerlijk. Maar buiten....

In de middag bel ik met MijnMaatje, met school en met een collega's van het andere werk. Ik zou vandaag werkstukken nakijken, maar eerst werkte het systeem niet, toen vond ik de opdrachten erbarmelijk gemaakt. Mijn norm is te hoog en mijn collega geeft aan wat echt niet te accepteren valt. Zij had er op 80 6 en ik heb er nu op 20 5......Die ik echt afkeur mail ik naar haar en ik krijg terug dat ik echt juist zit. Ik heb gewoon pech met de groep. Maar dat maakt het nakijken nog lastiger. Als alles goed is kun je vinken, maar bij zo'n praktijk opdracht moet je ook aangeven waarom je afkeurt.
Na 17 werkstukken vind ik het prima.

Trek mijn jas en sjaal aan en maak nog een rondje. Rondjes zijn lastig. Je hebt gauw een lang rondje of een nog langer rondje..... Maar het is prachtig weer, maar ijskoud....

Om 17.30 uur ben ik weer bij de hut. Ik maak een kop koffie en neem wat tomaatjes. Ga toch nog in de zon een kwartiertje breien. Dan krijg ik een app je van school. Toch nog graag 5 Corona spat schermen en die moeten gelijk betaald worden. Wat een gedoe. Maar als collega's dat prettig vinden, moet het geregeld worden.
Inmiddels is het het bijna half zeven en ik begin te koken. Ik maak ook alvast de lunch voor morgen. Scheelt niet altijd tijd, maar morgen ook weer afwas. Wat is hier in de hut een kostbaar spul. Je moet voor elke druppel lopen. Ik probeer zoo'n min mogelijk uit de tank de halen, want ik zie me zelf nog geen 20 liter 200 meter sjouwen en dan vervolgens op 1.80 m hoogte tillen. Dus nu neem ik elke keer een fles of waterkoker mee als ik naar de wc moet. Al het spoelwater zonder zeep, belanden bij de bloemen op de vlonder. Deze bloeien uitbundig. Mooi gezicht gezicht!
Als toetje heb ik nog eigengemaakte griesmeelpudding met rozijnen en walnoten. De vorige pudding van een liter had ik in 4 stukken verdeeld. Dat was lekker, maar wel wat te ambitieus voor een toetje. Nu heb ik de liter in 6 verdeeld en zijn het beter behapbare porties. Griesmeelpudding van volkoren tarwe gries en volle melk. Heerlijk.
Het blijkt dat ik toch wat teveel heb gemaakt past heb gemaakt. Nu wordt het extra portie geen lunch, maar avondeten. Tja, wat tussen de middag dan? Naar Franeker is het 6 km lopen of fietsen. Ik begrijp waarom men hier allemaal elektrisch fietst. Ik zou zelfs met deze wind niet vooruit gaan op de fiets maar achteruit. Dus je loopt niet zo voor een broodje richting Franeker. Ik besluit van appel, havermout en ei, drie in de pan te maken. Lukt geweldig, maar voordat alles weer afgewassen is en schoon, ben ik een half uur verder. Nu hoef ik morgen alleen salade te maken. Al mijn andere eten is klaar. Dat wordt een makkie dus.
En dan nog weer wat werkstukken en zo is het weer 21.00 uur. Het was me het dagje wel. Morgen maar vroeger opstaan. En wat langer de tijd nemen om te kijken naar de zwaluwen of het toch echt wel zomer wordt. Gezien de hoeveelheid zwaluwen nu, wordt het niet één zomer, maar een super tropisch zomer.