De negendertigste dag van de Camino anders dan anders "Laat los wat voorbij is...."

"Laat los wat voorbij is.
Wees dankbaar voor wat over blijft
en kijk vooruit naar wat er komen  gaat."

Hij is bijna voorbij de "Camino anders dan anders". Wat heb ik het goed gehad in Friesland. Jammer van Spanje, maar wat niet kan, kan niet. En wat heeft ook dit ons veel gebracht! Wat een leven vanuit de hut, met de prachtige vlonder, waar we dagelijks genoten van de familie Meerkoet. Wat een rust en en wat een leven met de natuur. Dankbaar dat dit toch op ons pad is gekomen.  Natuurlijk is de hooikoorts en allerlei allergieën vreselijk. Maar ook dit is een goed alternatief.
Een bijzonder jaar. Niet naar Spanje. Vier weken leven in de hut! Vieren met z'n tweeën  dat we elkaar 40 jaar kennen en 35 jaar getrouwd zijn..... Dus dankzij de  Corona, was dit een bijzonder.
Bijzonder is dat je dus 4 weken leven in een uur opruimt. Om 7 uur hebben we nog een een rondje gelopen. In de zon! Die ons vervolgens voor de rest van de dag in de steek liet. Maar het is niet erg om met regen thuis te komen, want als het ook nog heerlijk weer is, vind ik loskomen nog moeilijker.
MijnMaatje ontdekte op de laatste dag dat hij op zijn GPS ding ook "geocaching". Mensen verstoppen ergens iets en geven een coördinaat door en deze kun je dan zoeken.
Bleek er ook een in Hitzum te zijn. Uiteindelijk vond ik hem. Maar is ook leuk, want dat geeft wandelen een doel.
Om 9.00 uur waren we weer in de hut. Binnen een uur hadden we de spullen op de vlonder staan en de hut weer opgeruimd. Gek hoor, mijn krat met kleren heb ik maar voor 1/3 gebruikt. Twee dikke truien, lange broek, wandelbroek, korte broek, nachthemd, 2 shirts en that 's it!
Mijn handtas wel mee gehad, maar ook niet gebruikt. Ik heb een etui met opladers en deze zijn belangrijk. De meeste spullen waren de keukenspullen: weegschaal, stafmixer, kruiden, olie, de grote yoghurtbak, plastic bakken enzovoort. Ik verbaas me er over dat je dus eigenlijk met niks kunt leven. En als je vraagt wat heb je gemist.... ook niets. In principe kan alles weg. Is beetje raar leven in een kaal huis, maar het geeft wel wat aan. Daar bakkeleien we dan ook over: "Waarom gooi je niet van alles weg? " zegt MijnMaatje.  Bij de kringloop hebben we voor 1 euro nog een notenkraker gekocht. Exact dezelfde als thuis. Twee is gewoon makkelijk, kunnen we tegelijk even aan de slag.
Zo heb ik ook 7 puddingvormen. Ooit gekocht voor een project "Leven in Oma's tijd". Nu gebruik ik ze een keer jaar voor het griesmeeltoetje bij "Schoef moar an".  Kunnen weg, maar je hebt ruimte en staan ook niet in de weg.
We hadden voor 10 euro aan spullen gekocht: soeplepel, houten lepel, lampje boven het aanrecht, dweil, dessertlepels, plastic snijplanken, kommen voor een salade onder weg.. Eigenlijk gek, ik kon er toch niet toekomen alles achter te laten. Gaf net even wat meer comfort bij het koken en alles heeft ook een bestemming. Want iets kopen om daarna niet meer te gebruiken, is niets voor mij.
En in een uur was het thuis ook weer op geruimd. Ik had geen zin in wassen. Kleren genoeg, dus dat wassen komt later wel.
De nieuwe tuin die ik met zorg had achter gelaten, zag er perfect uit. We hebben de tuin zo gemaakt dat het een bloeiende insectentuin kan worden. En heel leuk, er bloeit ook al van alles! Zoonlief zal hout leveren voor een insectenhotel. Ik wil ook nog de regenpijp af tapen voor het hemel water.
Heb van het laatste maisgriesmeel een plaatkoek gebakken. Ik ben benieuwd. Ziet er lekker uit! Ook een pan met kikkererwten staan op het vuur te pruttelen. Kan in de vriezer en dan heb je altijd porties beschikbaar.
En dan start morgen het normale leven weer aan, hoewel normaal? Het nieuwe normaal. Ben benieuwd wat dit gaat brengen!
Ik heb uitgerekend dat ik 75 dagen eigenlijk in quarantaine heb geleefd. Bijna geen mensen gesproken, bijna geen sociale dingen gedaan.
Maar wel heel erg genoten van de natuur. Een kostbaar geschenk! Nog meer bewust geworden van de verantwoordelijkheid voor dit kostbare geschenk dat de basis is van alles wat leeft!

Op een dag na hebben we 40 dagen geleefd in de hut en gevierd dat we elkaar 40 jaar kennen. In dit kader moest ik denken aan een stukje tekst die ik toevallig ergens op internet tegen kwam.

"Een bijzondere symboliek zit in het getal 40. Veertig is de tijd van een generatie en het is de tijd waarin veranderingen in de samenleving hun beslag krijgen. In de bijbel komt deze tijd nogal eens voor als een cruciale periode van leren en volhouden, van kwaad en kwaad doorstaan. Noach leefde veertig dagen en nachten in de ark tot de regenboog zichtbaar werd. En de Israëlieten trokken veertig jaren na de uittocht uit Egypte door de woestijn tot zij het beloofde land bereikten. De profeet Elia ging, de wanhoop nabij, door de woestijn naar de berg Horeb en ontmoette er God. Ook Mozes was alleen op de berg, veertig dagen en veertig nachten lang, toen God hem de tien regels gaf als richtingwijzers voor een beloftevolle goede toekomst.
In het licht van deze verhalen symboliseert het getal veertig een voorbereidingstijd, een tijd waarin in ons rijpt en groeit waar wij goed in zijn en wat ten goede komt aan anderen. En meer dan de tijd van de klok is het de innerlijke ruimte om gebeurtenissen in ons leven een plaats te geven, om na te denken over veranderingen en om in het reine te komen met onszelf en waarin wij hebben gefaald ten opzichte van anderen. Het geheim van veertig is misschien wel de geestkracht, die wij in ons leren vinden om ruimte te ontvangen en ruimte te creëren voor nieuwe mogelijkheden." 

De Camino anders dan anders is ten einde. Opgedane ervaringen, bezinning, gedachten, discussies gaan weer in de rugzak en gaan weer mee naar de tijd die voor ons ligt! En af en toe kijken we terug op deze bijzondere tijd.

Maisgriesmeelkoek met appel en rozijnen