vrijdag 22 mei 2020

De zevenderstigste dag van de Camino anders dan anders "Je kunt niet altijd 6 gooien"

Zoonlief zei het vanmorgen "Je kunt niet altijd 6 gooien" naar aanleiding van het sombere weer. Nog nooit van gehoord, maar een goede spreuk voor vandaag.
De dag, die begon na een uitstekend nacht. Waren gisteren de boeren nog druk met het gras, vanmorgen was het eigenlijk somber. Toch trokken wij manmoedig de wandelschoenen aan voor een ochtendrondje. Na 200 meter zaten we al in de regenjassen. De hele wandeling was het uit, aan, uit, aan. Weer terug op de boerderij, zagen we onze auto voor het eerst in weken nat. Door het fietsenrek op het dak is de wasstraat niet handig. We besluiten om even door te pakken en de auto te wassen. Met emmers vers slootwater blinkt onze rode "monster"ons weer tegemoet. In maanden heeft het ding niet zo mooi geglommen. Ik heb de smaak te pakken en doe ook nog een handwasje. De boerin komt langs terwijl ik sta te soppen met koud water bij het washok en zegt dat ze zweert bij Ariel. Ik durf niet te zeggen dat ik mijn eigen wasmiddel maak. Ze had bij aankomst al de slappe lach over mijn meegebracht kruidenbox en weegschaal. Toen nog zelf yoghurt maken en een geen menu's bij de Syriër, die hier de vaste kok/ bezorger is van cateringmaaltijden aan dit huis.
We zijn een stapje te alternatief, denk ik. Daarna een provisorische tekening gemaakt voor thuisproject: een insecten hotel. Zoonlief heeft hout en kan het voor ons zagen.
Wat hebben we deze weken veel "ontmoetingen"gehad deze Camino. Niet met mensen, maar met de natuur. Ongelooflijk veel dieren, bloemen, biotopen hebben we gezien. MijnMaatje zegt dat het inderdaad een schoolplaats van Jetzes is. Echt hier pal voor je neus. Vanmorgen tijdens het lopen ooievaars. We hebben allerlei soorten reigers gezien, een lepelaar, een stern die voor onze neus een vis uit de sloot kapt, fuut, meerkoeten, waterhoentjes, gruttos, kwikstaartjes, koolmeesjes, roodborstjes, mussen, ganzen en eenden met 12 jongen. De hazen, het fretje...  De stier in de stal die elke dag een andere dame op bezoek krijgt... hij heeft meer dan 200 te gaan. Hij ligt altijd amechtig in zijn gedeelte. Kan me niet voorstellen dat hij het kunstje kan. Maar dat zal wel, want anders waren hier niet zoveel kalfjes.
Rond elf uur kwam Zoonlief met zijn vriendin langs voor een kop koffie en een kop thee, voordat ze weer terug gingen naar de Achterhoek.  Onder het afdakje van de hut op de vlonder was het nog redelijk qua temperatuur. Na hun vertrek hebben we gauw ons yoghurtje en onze havermout pannenkoeken gegeten.
Het waait zo vreselijk, dat we plannen maken voor een wandeling door Leeuwarden in de stad. We hijsen de regenjassen in de rugzak, samen met de vertrouwde thermoskan met oploskoffie en rijden richting Ljouwert. We starten met de wandeling en het begint te miezeren. Na vijf minuten hebben we er schoon genoeg van......"je kunt niet altijd 6 gooien". We keren om, doen een paar boodschappen en gaan gewoon lekker een poos internetten in de hut.
We gaan vroeg koken en ik had nog maisgriesmeel. We proberen of wat we daar mee kunnen. Als we de melk koken en de gries toevoegen, lijkt het wel of we aardappelpuree maken. Hij moet afkoelen en dan pas kunnen we proeven. Morgenavond maken we van de restjes wraps en dat is dan hier al weer de laatste keer koken.

De nieuwe gasten naast ons, drie jonge jongens zitten nu al uren in de jacuzzi. Ze verschrompelen helemaal, denk ik, en komen er als oude mannetjes weer uit. Boven de wind uit hoor ik hun kabaal. Ze hebben goede zin en de bier stroomt rijkelijk. Het waait zo hard, dat de wind binnen in de hut me om de benen waait. Dat wordt weer een kruikje vannacht.

Nog twee nachtjes en dan is deze Camino anders dan anders voorbij... Wat neem je dan daarvan mee? Dat is wat we elk jaar ons afvragen. Vaak is het dan, de ontmoetingen, de natuur, bezinning.  Ook lees je wel dat mensen zeggen dat je niet perse op reis hoeft te gaan om als pelgrim te kunnen leven.
En dat is wat we nu natuurlijk merken. Eenvoud, ontmoetingen, de natuur, een tijdje meeleven dichtbij het gezin en leven van een ander, de andere omgeving, Friesland in corona tijd, de quarantaine. Ervaringen die je levensrugzak vullen! En inderdaad je kunt niet altijd 6 gooien" maar andere getallen(opties)  blijken ook waarde te hebben.


Camino kerk
Thuisproject

Polenta pudding







Geen opmerkingen:

Een reactie posten