Camino Anders dan anders III Dag 24 Je moet van het leven niet verwachten dat zin heeft...

De Gelukskalender heeft weer een pittige spreuk. Hij luidt helemaal: "Je moet van het leven niet verwachten dat het zin heeft. Jij zult zelf het leven zin moeten geven!" Van Romain Gary 1914 Litouwen

Op het moment van schrijven zit ik op een zo goed als lege camping in de late avond zon. Ik probeer nog net even wat warme stralen mee te krijgen. In de zon is het warm, maar van het "erf "af is koud! In de verte een trekker. Nog veel vogels die flik snateren, kikkergebrul. Of gekwaak. Je kunt hier elke honderd meter zingen "Er zaten 7 kikkertjes"   Voor mij een landje dat gesproeid wordt. Erg mooi. Bij elke cirkel water een regenboog. Het is hier droog!!! Heel erg droog. 

Ik geniet van wat kaarten die we hebben gekregen. Hoe ze in mijn handen en kijk er nog eens naar. Via MijnMaatje komt ook nog een kaart via de app. En ook een rouwkaart, weer een.

MijnMaatje is via zijn ouders, richting huis. Thuis is niets. Dus gepaard met yoghurt, wraps, soep en spinazie pasta, komt hij de komende dagen wel door. Het is wel stil..  De Franse meisjes die in de Pipowagen zitten, om hun thesis te schrijven zijn er ook niet. Ze vonden de pizzeria hier zo geweldig, dat ze vanavond voor de tweede keer gaan. 

Ik ben nu een paar dagen alleen. In het klein kan je zeggen, dat ik nu zelf aan de bak ben om de dagen zin te geven. De wekelijkse Vertellis spreuk van afgelopen vrijdag was: "Wat ga jij doen om van morgen een topdag te maken?" Wat sluit het weer mooi aan... Ik heb mijn kleine plan al klaar. Lopend naar Witmarsum, zwemmen, yoghurt eten, terug lopen en werken. De "echte" schoolvakantie is voorbij. Ik zit nu hier i.v.m. met de pollen. En dat gaat momenteel heel goed gelukkig. Supergoed. Mijn hoofd en nek is andere kost, mijn billen ook. Maar kleine wandelingetjes en fietsen gaan best wel goed.  Ik heb hier geen auto. Dus moet het op de fiets doen. De voorraadkast is leeg. Een keer naar Harlingen of Franeker moet dus ook. 

Het grote "Je moet niet verwachten dat het leven zin geeft.." is heel banaal. Je wordt geboren, je leeft en je gaat dood. Wat voor zin heeft dit....Het is maar aan een enkeling gegeven om een steen te verleggen in de rivier. Toch? Mijn psycholoog zei in een van de gesprekken, toen ik vertelde in februari, dat vanaf de kerst vorig jaar, een voor een de mensen om ons heen wegvielen, "Lieve schat kom met je beide voeten op de aarde, het is onze bestemming om eens dood te gaan. Accepteer dat en geef het een plaats."  Op mijn opmerking: "Maar je gaat mensen toch missen? "  Het missen, rouwen van mensen hoort bij leven.  Verdriet, pijn, rouwen hebben een plek. Net zoals blijheid, dankbaarheid. Maar wat doe jij eraan, wat doe jij er mee? Jij moet het een plek geven en ergens op je weg je leven weer zin geven. Poeff, zware kost, hoor.

Maar deze dagen hier zijn een Camino en geen vakantie, zoals sommige mensen denken. Af en toe doe ik het zelf ook, even vakantie gevoel oproepen. Dat mag ook wel. Vanmiddag ging MijnMaatje weg. Mijn vriendin uit Ferwerd had geappt, "Als je zondag nog in Friesland bent, kom je dan luisteren naar mijn koor? We zingen in Franeker".  Wat een verschil met de vorige Camino's Anders dan anders. Alles was dicht. En nu gaan we van voorstelling, naar museum, van kerk naar zwembad...  Op mijn stalen ros galoppeerde ik vanmiddag richting de Martinikerk in Franeker. 

Het Kwartettekoar laat voor het eerst de cantate ‘Ien minske makket it ferskil’ horen. Dit stuk schreef Eppie Dam naar aanleiding van de textielcollages ‘Let my People go’ van kunstenaar Sue Symons. Ik laat een plaatje zien van een van haar kleden. Componist Jan de Jong maakte er muziek.  Het gaat er over dat een mens het verschil kan maken. Verschillende bijbelse personen komen in de liederen voor: Noach, Mozes, David, Jona.

Het koor heeft  een heel bijzonder mooie klank. Het Fries was goed te volgen. Weer een cadeautje. Ik wist eerst niet goed of ik zou gaan. Ik moest op de fiets. Tegen de wind in. En dat is echt een andere wind dan de Achterhoekse wind. Maar op de terugweg weer wind mee. Wel even 25 km!!! 

In het kleine, heb ik vandaag weer topdag gehad. Of een topdag ervan gemaakt? 

Klik hier voor de link van het optreden van het koor. 

Een voorbeeld van een wandkleed Let my people go

Het programma boekje. Maar goed dat het er bij was!

De lege camping