Camino Anders dan anders III Dag 31 Wandelen werkt verslavend...

De laatste dag in het Friesland met het gezonde lucht. Afgezien de lucht rond de tulpenvelden. Door alle bestrijdingsmiddelen mogelijk niet zo gezond. Je kijkt toch even met andere ogen naar de tulpen. Het zijn wel bloemen die ik snel voor mezelf koop, want ze zijn zo goedkoop. Maar ja, voor welke prijs in dit landschap. 

De laatste dag en met weemoed kijk ik terug. Wat gaat de tijd snel! De dagen vliegen voorbij. Het was ontzettend fijn dat we deze laatste twee dagen samen nog een heerlijke wandeling konden maken en een heerlijke fietstocht. De spreuk van vandaag komt uit de Gezondheidskalender. De Gelukskalender was totaal niet passend voor deze dag.  Maar "Wandelend werkt verslavend" is toch een mooie spreuk voor deze laatste dag van deze wonderlijke Camino. In 2012 was de eerste kennismaking met de Camino door het vrijwilligerswerk in de herberg. Ik had van een Camino nog nooit gehoord. De voorwaarde was toen: "Kom lopend aan..., dan weet je wat pelgrims doormaken. " Ik weet nog toen ik een paar uur op pad was dacht, "Wat jammer dat ik afgesproken heb in de herberg te helpen. Ik zou nu door willen lopen tot Santiago." Sindsdien is lopen een essentiële levensbehoefte. En fietsen volgens mij ook, al is dit dat al veel langer zo'n behoefte. 

Vanmorgen zijn we gestart met ons hardlooprondje. Inmiddels ook zo'n verslavende activiteit. Met paracetamol, moet ik toegeven. 3 Minuten hardlopen,  1 minuut lopen, 3 minuten hard enz. en de laatste 10 minuten achter elkaar. Het ging en de 5 km durf ik, ondanks de zere billen,  volgende week wel aan. Jammer van de 10. Maar we kunnen ons nog opgeven tot vrijdag, dus ik heb nog even tijd. Misschien zit het er toch nog in?

In de zon daarna lekker onze yoghurt genomen. Even genieten van het moment. Het is prachtig weer. In fietsbroek met t shirt gaan we op weg.   Vervolgens zijn we min of meer tegen de wind in richting de Zwarte Haan gefietst.  Na Minnertsga komen we bij een Kloostertuin. Volgens mij gewoon een naam voor de gemeenschappelijke groente-en fruittuin van het dorp. Super leuk. Omdat Friesland in de Middeleeuwen bol stond van kloosters, zal daar wel naar vernoemd zijn.

In St Jacobiparochie voor de kerk troffen we een vakantiefietser. De vrouw kwam uit Frankrijk en fietst naar de Noordkaap via Noorwegen en via de grens van Finland terug. Ik denk zo'n 6000 km om alleen al  bij de Noordkaap te komen. Helemaal alleen en al gepensioneerd. Dus rond  de 60 of zo of ouder. Ik weet niet of ik het zou durven. Maar het was geweldig om een poos met haar te praten. Ze wist niets van het Camino gebeuren. Had geen benul dat ze op een Nederlands startpunt zat. Ze mopperde aardig over de campingprijzen hier in Nederland. En dat klopt. Ze had inmiddels ontdekt dat de kleine boerencampings voor fietsers het fijnste zijn.  Dat klopt, dat vinden wij ook! Wat ontzettend leuk, deze ontmoeting en op de laatste dag van deze Camino die natuurlijk niet helemaal een echte Camino is.

Maar als Pelgrim leven, doe je dat niet alleen als je onderweg weg. Het gewone leven is ook een reis. Wat dat betreft was deze Camino ook een ervaring. Geen stil en leeg Friesland, maar een druk en levendig Friesland. Met alles open wat maar open kon zijn! Musea restaurants, zwembad! Heerlijk!

Door de valpartij met de fiets, ook een week van stilstand. In eens leven in een rustiger tempo. Ik kreeg net deze week te horen dat een oud collega, twee jaar jonger dan wij, een tia heeft gehad. Dat kan ook. Ogenschijnlijk lijkt het of hij er niks van over heeft gehouden. Maar hij is al weken aan het re-integreren. De angst dat het weer gebeurt blijft hem parten spelen. Zijn verhaal kwam wel even binnen.
Het rustiger leven dat weekje na de val lukte goed. We beginnen er aan te wennen.

Vanaf de Zwarte Haan ging het als een speer naar huis. Wind in de rug, MijnMaatje die steeds roept "Rooster" dan kan ik even op de trappers staan en knallen de hobbels niet in mijn rug. 67,50 Km staat er op de teller als we weer bij het tiny hous zijn. Ja, we hebben echt een Talent om steeds onze grenzen op te zoeken. Ik blaas uit op het bankje voor het huis uit de wind. MijnMaatje maakt van alle restjes groenten en bonen een vulling voor de wraps. We gaan morgen met een zo goed als lege levensmiddelen krat weer naar huis. We ruimen nog niets op en doen gewoon of we morgen nog niet weg gaan! Nog een half dagje....