Hardlopen lukt even niet en daarom beginnen we aan een ochtend wandeling. Ons vertrouwde rondje rond Pingjum. Is er een Kunstkuier route. Ik word hier blij van! Zo origineel en prachtig. Langs een schelpenpad en een betonpad langs het dorp staat om de 30 meter kunst werken. Van allerlei soorten kunst. Toren van oud glaswerk, art intelligentie, foto’ s spreuken. Ik zet er nu zo maar wat in, maar ik zal nog een keer langs de route gaan en de mooiste gaan fotograferen.
Ik word altijd zo blij van mooie dingen. Creatieve dingen. Ik hoe ze niet te hebben, maar maken vind ik ook prachtig. Er was ook iets bij van lege plastic flessen. Ook super leuk. Ik heb een diep respect voor creativiteit. Ik houd van dingen maken, maar had altijd te weinig tijd. Door mijn jeugd moest alles vooral praktisch zijn. Hoewel mijn moeder ook gek was van musea en dergelijk. Maar er kwam veel te weinig van. Ik hoop straks als ik meer tijd heb weer te kunnen naaien. Heb nog een prachtig stofje liggen voor nieuwe kussenhoezen voor de tuinstoelen. Wordt wel erg retro, want de stoelen hebben we in 1989 gekocht. Af en toe kopen we bij de kringloop nog weer een stoel erbij. Mensen gaan nu voor een lounge set, maar wij hebben gewoon nog oude stoelen die nog niet af zijn.
Inmiddels is de tas met eten leeg en moeten we ook wel wat zaken halen. Dus we fietsen naar Harlingen, stevige in de wind. We fietsen binnendijks, zodat we geen last hebben van de wind. In Harlingen kopen we een broodje met radijsjes. Radijsje voor mij, niet besteed aan MijnMaatje. We zoeken een plekje in de stad. Boeiend, boeiend. We zitten naast een familie met opa, oma, dochter, en kleindochter. Een proto type familie, ik mag het niet zeggen, maar waar je alle gezondheid- en opvoed clichés op los kunt laten. Rokende hoestende opa, een graatmager oma, rokend en met patat, een te zware dochter met een groot blikje chocomelk en een kleuter, die niet luistert met een grote milkshake. . Ze zitten net als wij bij het water. Kleindochter wil naar het water. Ik snap dat ouders dat niet willen, maar het kind doet het wel. “ Als je bij het water blijft, gaan we naar huis” uiteraard gaan ze niet naar huis. Kleuter dreinst... oma grijpt in en trekt het kind bij de kant weg en zakt puffend weer op het bankje. Dochter moppert tegen moeder, waar ze zich mee bemoeid. Blijf weg gilt moeder tegen kind. Kind loopt weer naar het randje. Geen uitleg over gevaar, geen afleidingsmanoeuvre ....
Wat zie je hier wat voor je ogen gebeuren aan gezondheidsverlegenheid en opvoedingsverlegenheid.
Wij zitten aan ons broodje met nog een restje kaas( oké, kun je inmiddels als het gaat om gezondheid en duurzaamheid je vragen over hebben) en ik nog met mijn radijs uit een plastic zakje( ook daar voel ik me tegenwoordig bijna bezwaard over) . De naast gezeten familie gooide hun zakjes in het water....
Ik heb maar een brillendoos bij me. Dat is niet handig. Overdag kan ik met een, maar met bril in een klein tentje zonder doos... De brik heb ik nog niet zo lang dus zit niet in mijn systeem. Op de naar de kringloop. Eerst eens kijken of er tweedehands iets is. Bovendien heb ik geen sjaal bij me en het is erg koud. Ik heb mijn legging aan en daarover mijn wandelbroek en nog een zweethemd van MijnMaatje. En als we toch bij de kringloop zijn is een handdoek ook handig. Ik heb nu een handdoek voor een fietsvakantie bij me. Ter grote van 2 vaatdoeken. Kan als het droog wee is, maar nu deze week ik ook graag wil zwemmen een beetje lastig. Het kan, maar het is erg primitief.
Wat een geluk! We vinden bij de kringloop een ronde brillendoos, een prachtig mooi zijden onpraktisch sjaaltje in paars roze wit en zwart. Staat prachtig bij mijn paarse jas. Bovendien ook een rode/ roze grote lange warme sjaal. En een dik badlaken. Het ruikt schoon en ziet er schoon uit. Voor de somma van 5 euro ga ik met mijn schatten naar de fiets. Wat een geluk! Missie geslaagd.
Op de terugweg gaan we langs de supermarkt en met 2 dikke tassen voor boodschappen die de halve koelkast gaan vullen. Dan hoef ik deze week geen boodschappen meer te doen en kan MijnMaatje ook wat mee naar huis krijgen. We koken een grote pan pasta, waarvan we tijdens het eten besluiten dat we deze nu voor de helft eten en morgenavond. MijnMaatje neemt een bak mee naar huis, samen met de yoghurt. Dat is hij de eerste uren klaar.
Wat een prachtige dag! De mooie tentoonstelling en dan nog met zon naar Harlingen, leuke sjaals en een boek voor Zoonlief. Om voor te lezen aan Kleinkind.
Ik stop nu. We zitten op een houten bank. Dat is voor rug en billen als het te lang duurt een pijnlijke geschiedenis.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten