MijnMaatje heef5 beduidend meer slaap nodig dan ik en hij kan toch niet hardlopen, dus om 8 uur staat in naast de tent! Dat kan snel wat mij legging heb ik vannacht aan gehouden. Ik bedenk me onderweg pas dat ik nog niets heb gedronken. Ik ren voor mijn gevoel een stevig rondje Pingjum. Het rondje was wel stevig, maar niet door de tijd: 36.15 min. In de tent leek het bijna windvrij, maar het bleek toch flink te waaien.
Het gaat me ook niet om de tijd, maar om het lopen. Dat was geweldig. Beetje in de hamstrings en een stijve rug. Maar het ging. Wel nat geregend, maar ik was warm genoeg. Thuis lekker onder de douche met het nieuwe badlaken van de kringloop. Maar niet verder denken of het schoon is of zo. Hij rook naar wasmiddel, dus ik denk dat het mee viel. Maar heerlijk hoor in vergelijking met mijn anders grote vaatdoek.
We ontbijten rond tienen met het yoghurtje en chillen wat weg. De kinderen van de camping familie hebben ons ontdekt in de kantine annex campinghuiskamer. Wat ik aan het maken was? Waarom ik dat deed? Of ik dat allang deed. We komen op de Kunst Kuierroute. Waren zij gisteravond met hun vader even heen gefietst. We hadden het gistermorgen gezien. Ze wisten ook precies een aantal mooie werken te beschrijven. Ze hadden het kuiken van klei gezien, dat MijnMaatje gemaakt had van de klei uit de klei emmers om zelf een kunst werk te maken. Dat was echt kunst volgens de middelste van 7 uit de familie. Op mijn vraag wat kunst dan precies was had ze een prachtige definitie “ Kunst is alles wat nog nooit eerder is bedacht! Anders is het namaak. Ook knap, maar geen kunst. Op mijn vraag of mijn haakwerk kunst is schut ze resoluut het hoofd. “ Nee, geen kunst, want iemand heeft al de steken bedacht. “ Zo super geweldig. Praten met een kind van 7 jaar of wat je boeit in de werken die je onderweg zag. Zij vond het hoofd met de vlinders het mooist. Haar broertje de Flessenpost. Had hij op school gemaakt. Allerlei plastic flesjes versierd door kinderen en vervolgens aan elkaar geregen. Ik vond de glazen torens van afval glas het mooist. Wat leuk dat ouders tijd maken met hun kinderen voor kunst! De moeder vertelt dat over 3 weken hier in het weekend er kunstworkshops voor kinderen hier op de boerderij zijn. Muziek, speksteen en klei. Als afsluiting van de Kunst Kuierroute!
Vanmorgen in een meditatie van You tube werd de vraag gesteld: waar verlies je energie en waar krijg je energie van. Heel helder en scherp ontvouwt zich deze ochtend het antwoord: ik krijg energie van kinderen en ik verlies energie aan regels, verantwoordingen en afspraken. Wat is het fijn om te weten dat ik volgend schooljaar dingen mag doen waar ik energie van krijg.
Dan breekt toch het uur aan dat MijnMaatje richting huis moet gaan. Raar en vreemd voelt dat. We zijn als we kamperen altijd samen. Maar nu alleen. Ik denk dat het goed is om af en toe dingen alleen te doen. Ons leven staat heel vaak in het teken van samen. Dat is iets om dankbaar voor te zijn. Maar om te weten wie je zelf nu bent, is het soms ook goed om alleen te zijn. Alleen dingen te ondernemen. Ik zit nu een tot donderdag avond hier alleen. In een klein tentje, met een wandelbroek en legging, zwempak, sportschoenen, haakwerk, IPad en fiets.....Het is dat hier een kleine kantine is met koelkast en stroom. Anders was het wel heel basic. Dat is het nog wel. We eten samen de laatste broodjes en wat soep en dan breng ik MijnMaatje naar Harlingen naar de trein. Lange “preken” over voorzichtig doen en alle plaatsen waar reserve sleutels liggen en zo. Ik heb niet zoveel weerwoord, want de vorige keer liep mijn dag alleen zijn af in het ziekenhuis. Dan vertrekken we dapper tegen de fikse ijzige wind in richting Harlingen. Er rijdt geen bus op zondag en bij elkaar achterop de fiets is ook niets. Als we van het erf zijn weten we niet hoe snel we de regenjassen aan moeten doen. Zo veel wind en kou. Na precies 8 km belanden we net op tijd voor een trein een uur eerder dan gepland. Een zoen en weg rijdt de trein met MijnMaatje. Ik kuier Harlingen even in. Haal een kop koffie en een ijsje. Ga naar een toilet en vang dan de reis terug naar huis aan. Ik besluit langs de zee te gaan. Heerlijk! De sjaal voor mooi is niet toe reikend en buiten Harlingen bind ik hem om mijn hoofd. Mijn haar waait van mijn hoofd, zo voelt het. Het lijkt als of ik in mijn onderbroek loopt. De wandelbroek flubbert om mijn benen. Koud..........koud. Grijzige luchten. Grijze zee. Ik loop op mijn hardloopschoenen. Mijn blote voeten erin. Heb ik altijd. Ik durfde geen sokken aan, want ik ben dan bang dat de schoenen te klein zijn. Maar wonder boven wonder, geen eindelijke blaar. Ook geen bui die echt de moeite waard is. Blaren is een ding, maar mijn enige paar schoenen helemaal nat in een probleem. Het valt allemaal niet mee. Ik ben er ook wel een kanjer in om weer de grens van mijn kunnen op te zoeken. De “mooie” route blijkt uiteindelijk 20 km te zijn. Het is zo koud, dat ik me ondanks borstrok( Raar woord eigenlijk, ik zoek het op. Het klopt wel. Een duurder woord is kamizol. Je vindt nog patronen op internet en Pinterest) van de Decathlon en mijn shirt en mijn jas en mijn regenjas het nog koud heb. Trillend en bibberend kom ik op de camping. Blijkt dat MijnMaatje al hoog en droog in huis zit. Hij kon sneller met de trein van Harlingen naar Hengelo Gld. dan ik van Harlingen naar Pingjum. Ik heb over 20 km 4 uur gedaan. Een prima tijd. Maar ik ben afgepeigerd. De koud en ook al het hardlooprondje vragen hun tol. “Wat ga je morgen doen,” vraagt MijnMaatje. “Ik heb een dag zonder plan.” Ik zie wel. Nu is het zitten op de houten bank, zere benen en alles waar een mens last van kan hebben genoeg. Nog even haken en dan naar bed.. Spannend, een nacht alleen in de tent!
Het lijkt zo mooi, maar....
Als je goed kijkt: de regenboog!
Geen opmerkingen:
Een reactie posten