Na een overigens heerlijke nacht, begon het al goed deze ochtend! We waren nog maar 100 meter van het hostel vandaan of ik kom er achter, na een vraag van MijnMaatje, hoe ik heb geslapen, dat mijn telefoon niet in mijn tas zit! Het is overigens absurd dat je eerst op je telefoon moet kijken om zien hoe je hebt geslapen, maar goed! Dit keer heel handig. Uiteraard direct naar het hostel terug. Dat is overigens best spannend! Alles werkt met een code op deuren. Omdat we maar voor één nacht boeken is het de vraag of de code nog werkt. Ik had op de deur gelezen dat als je na 10 uur ‘s avonds uitgaat, je code even moet checken. Anders kom je er niet meer in. Gelukkig, wij konden er weer in en de telefoon lag nog in mijn bed. Ik denk uit mijn tas gegleden of zo. Het missen van je mobiel is op de Camino een ramp. Alles werkt via je mobiel! Kaarten, pinnen etc ect. We hebben speciaal een klein kaartje met telefoonnummers in mijn paspoorthoesje van de kinderen en buren en zo! Deze weet ik echt niet uit het hoofd.
In de hal van het hostel lagen 2 mensen op stoelen te slapen. Een beetje vreemd gevoel geeft dat! Misschien met iemand die naar binnen ging, meegelopen maar geen code hebben van de de toegangsdeur van een slaapzaal! Vreemd is het wel!
Na de valse start gaan we snel richting het metrostation. We nemen eerst een stuk met de metro tot aan Portugalete. Het is eerste stuk is industrie gebied. Maar bovendien komt het beter uit met de vervolg etappen. De tocht in de metro gaat voorspoedig, maar we moeten de hele tijd staan! Met je rugzak op je rug valt dat niet mee! In een half uur zijn we Portugalete.
Als we uit de metro komen, merken we dat het vreselijk regent! We hullen ons weer in het oranje plastic en trotseren het weer!
De tocht langs de kust kan niet meer. Door het afkalven van de kust is het te gevaarlijk! Hier in de herberg hoor ik dat mensen dat wel hebben gedaan! Ik durf het dan toch niet goed! Maar de route is groen en ik heb geen problemen meer met mijn knie! Alleen de benen zijn zo pijnlijk! Ik denk toch spierpijn!
We hebben gereserveerd in een private herberg. Dat maakt dat we rustig aan kunnen doen! We eten de yoghurtjes in één bushokje! Nemen rond 12 uur ergens koffie! We kopen nog ergens pasta en rode saus!
Vervolgens lopen we weer een fiks aantal km. Nat van buiten, bezweet in de poncho, komen we bij de herberg aan. Nu breekt toch echt het Camino gevoel weer door! De herberg is bijzonder en authentiek! Een andere uitleg voor basic en vooral koud! De douche is pas warm als je klaar bent met douchen. Er staan twee bedden tegen elkaar aan! En wij als oudjes krijgen deze toegewezen! Alsof we in een klein huisje slapen! Als wat nat is hangen we aan ons bed! Ook mijn nachthemd dat tijdens het douchen op de grond is gevallen! We willen graag even een broodje eten. De hospitalero ziet het eg schudt van nee!!
De hospitalera bakt in een grote elektrische pan een tiental eieren. Ze zijn voorzien van de bekende rode saus en gerookte paprika stukken. De tafel wordt gedekt en we krijgen er brood bij. Heerlijk! Vanavond is er ook een gezamenlijk maal. Dat is als leuk!!! Maar we moeten er wel op wachten! Om 20:00 uur!
Na het douchen kruip ik in bed om warm te worden! Pas rond 18:00 uur word ik weer een beetje warm. Dat valt niet mee in een traditionele koude herberg zonder verwarming!
De spreuk van de dag van Diaan “ Soms ga je door het donker gekend te hebben het licht meer waarderen! “ is weer zeer toepasselijk voor vandaag! Warmte is toch wel heel prettig!!! Ik ga heerlijk even genieten van het warme bed met mijn prettige luisterboek!
Geen opmerkingen:
Een reactie posten