De bus is een belevenis. We zijn na 24 uur bijna in Bayonne. Ik heb, voor zover dat kan in de bus, prima geslapen en ik val nog steeds in slaap. Meer dan ander half uur te laat kwamen we gisteravond in Parijs aan. Het busstation is een belevenis op zich. Zoveel verschillende mensen uit even zo verschillende landen. Na de overstap, die we wandelend hebben doorgebracht, installeren we ons voor de nacht. Bij mij gaat het slapen prima. Bij Mijnmaatje wat minder. Met een schok wordt ik wakker. De chauffeur biedt ons een sanitaire stop aan. In tegenstelling met de eerste bus, is dit toilet een ramp. Ik kan veel handelen, maar gaat ook over mijn grens. Ik maak slaapdronken gebruik van het aanbod. De chauffeur parkeert de bus pal voor de shop bij een tankstation. Een heerlijke fris sanitair gebouw valt ons ten deel. Ik ben bang dat ik niet meer in slaap kom. Maar in tegendeel. Het gebrek aan cafeïne deze dag werkt nu in mijn voordeel. Ik dommel zo weer in!
Tussen het dommelen in zie ik in de ochtend het landschap van dennenbomen met gele brem. Een mooi gezicht. We hebben hier gefietst tijdens de Velo di cee.
We bereiken rond 11:00 uur Bayonne. De warmte slaat tegen ons aan. Het meegenomen restant Paaseitjes blijkt bij aankomst in de herberg chocolade pasta te zijn geworden.
Nu busreizigers , veranderen we in wandelaars en dat vraagt even een organisatie. We maken plan de campagne voor de rest van de dag. We hebben over 20 km een herberg geboekt. Nu nog 20 km lopen, na een hele dag zitten is geen goede optie. We nemen de bus naar Biarritz en snijden zo 10 km af. Maar eerst naar de kathedraal voor een stempel. Heel logisch verstrekken ze deze tussen 9:00 en 12:00 uur. We hebben geluk, want we bereiken een minuut voor 12 de kerk. We de Camino is niet alleen rozengeur en maneschijn. Met veel gedoe bemachtigen we een kaartje voor de bus. In de bus krijg ik na 10 minuten een hartverzakking van schrik. Ik ben in slaap gevallen en zie nergens MijnMaatje. Is hij uit gestapt en heb ik het niet gezien? Blijkt in de bus niveau verschillen te zijn qua hoogte en hij zit in een lager deel.
In Biarritz scoren we bij het station de eerste koffie. Een godendrankje! Zou ik normaal, ik drink best veel koffie, toch meer last hebben van de cafeïne dan ik denk? Na het kuiertje van 8 km, val ik als een blok in slaap, in de herberg. In mijn vieze kleren, na 30 uur geen water te hebben gezien. Ik ben van de wereld!
Maar nu verkwikt weer fris voor het blog! Op de vraag of we op de terugreis weer de bus nemen? Ik wei! Heb nog nooit zo veel geslapen als de afgelopen 24 uur! Heerlijk! Maar ik denk dat ik dan alleen reizen moet. MijnMaatje gaat met de trein!!!
Nog even: we hebben de zee al gezien! Mooi!
Geen opmerkingen:
Een reactie posten