Ondertussen hinkt een Amerikaanse jongeman langs. Hij ging zo snel en met zoveel vertrouwen dat we allemaal jaloers zijn. Maar van het ene op het andere moment gaat het mis; splint. Maar in de voet. Zijn grote teen is helemaal blauw en de voet is dik. Geen probleem, hij vliegt ‘even’ naar Barcelona voor een voetbalwedstrijd en een paar dagen rust en komt dan weer terug!
Ja, zo kan het ook natuurlijk! Eigenlijk moet dit natuurlijk niet kunnen! Even vliegen……
Terwijl ik lig vindt een meisje even verder op een bedbugs. Volgens mij kan dat niet. Die zie je overdag niet. Die komen ‘s nacht op mensen warmte af. Voeden zich met bloed door te prikken. Ik ben geen expert, maar dit kan volgens mij niet. Bovendien zijn er geen houten bedden, hebben we plastic matrashoezen en is er een stenen vloer.
Maar goed! Paniek al om! Een aantal mensen vertrekt. Ik maak nog een grapje: “ Als ik er bij ben komen ze eerst op mij af! “ maar dat helpt niet. Als we terug komen we de winkel komt anti bedbugs geur me al tegemoet. Als je al geen last krijgt van de bedbugs dan wordt je wel onwel van de spray! We zullen het zien.
De hospitalero verblikt of verbloost niet.
Wat betreft Amalia. Ze is het niet! Ze heet Jitske en haar moeder is arts. Die had haar de braes aan bevolen! Ze heeft namelijk problemen met haar knie door een valpartij. Gelijk op de eerste dag! Dat vraagstuk is weer opgelost!
De route vandaag was prachtig! Het lijkt op een Alpen landschap! Met dat verschil dat de zee in de verte steeds zichtbaar is. De route kenmerkt zich door veel klimmen en dalen. Toen ik de route in 2016 liep dacht ik echt dat dat mijn laatste Camino zou zijn. Ik vond hem te zwaar. Ik ben toen veel afgevallen en in 2018 ging het best goed! Raar dat brein. Ik herinner mee van de andere keren flarden. Ik herken stukken, maar koppel ze niet aan bepaalde dagen!
Ik realiseer me dat wij in verhouding hier de oudste pelgrims zijn. Er is nog een Amerikaanse vrouw van 65. Die met de nieuwe knieën en heup. Ze loopt heel goed! We hebben ook nog gelopen met een oudere Engelsman. Op de Via del Plata zag je veel meer ouderen. De moeilijkheid daar zat in de lengte van de etappes. Hier zit de moeilijkheid in het klimmen.
Door de aantallen alleengaande jongeren ontstaan hier meer groepen. Wij doen zijdelings wat mee, maar in hun ogen zijn wij natuurlijk bejaarden,
Er is veel commotie over de slaapplaatsen. Er zijn wat grote herbergen gesloten en nog niet alle herberg zijn open. Daarom vallen er nu gaten. Slaapplaatsen zijn natuurlijk belangrijk. Er zijn ook hotels. Maar we kunnen geen Camino lopen en elke nacht € 100 betalen.
Wij hebben de komende 2 dagen geboekt in een privat herberg. Elke keer 18 km of zo!
Geen opmerkingen:
Een reactie posten