Dag 30 Camino del Norte Soto de Luiña

Al dertig dagen onderweg! Wat een tijd! De dagen rijgen zich aan een! Heerlijke dagen! Gisteren zei iemand die ook al dagen onderweg is “Op de filmpjes zie je alleen de leuke dingen van de Camino. Niet alle troep of gedoe! Als ik dit van te voren had geweten, dan weet ik niet of ik wel was gegaan!” MijnMaatje bedacht zich vandaag niet en een een goede opletter ziet in zijn film van de dag de  modderpoelen en gladde stenen van het afdalen. 

Tja, wat zeg ik daar op? De zon schijnt niet altijd. Elke medaille heeft een keerzijde. Maar het maakt mij niks uit! Hoewel ik het wel een beetje heb gehad met de kou, vieze afvoerputjes en vaatdoekjes die ik niet durf aan te raken! Maar ik geniet met volle teugen! Ondanks ook mijn ribbenkast! Ik schrok een beetje toen ik van iemand terug kreeg op mijn blog, dat de pijntjes de overhand hebben!  Nu is dat ook wel zo! Maar met knie en Achilles gaat het goed! Gekneusde enkel is uit het tape, maar mijn ribbenkast is zeer pijnlijk! Ik heb 10 dagen geleden mijn onderste rib links weer gekneusd! Overdag met het lopen gaat het, maar slapen is een ding! Paracetamol helpt niet zo goed, maar met ibroprufen kom ik de dag wel door, excuus de nacht wel door!  Een stapelbed is bijna een papegaai. Ik kan me aan het bovenbed optrekken en ontzie zo mijn buikspieren. Gelukkig hoef ik niet te hoesten, zoals onze Italiaans vriend van het witte onderbroekje. 

Desalniettemin blijf ik genieten!  Ik heb geen luisterboek nodig onderweg, een aardige pelgrims zoals Eva is erg leuk! De Slowaakse mevrouw die mij allerlei Camino tips geeft vind ik wat minder! Meestal hebben we geluk met de regen! Gisteren waren we net binnen en vandaag ook weer! 

Ik was voorbereid op een dagje kou en vieze afvoerputjes, toen MijnMaatje bij binnenkomst van het dorp zei, toen een medepelgrim zei dat hij afsloeg naar een hotel: “ In plaats van bloemen krijg je vandaag een hotel! “ We zijn vandaag 39 jaar getrouwd ( en geen 49, zoals mijn Zuslief zei! ) en kennen elkaar precies 50 jaar en hebben 44 jaar een relatie! Waar blijft de tijd. 

En zo stonden we 2 minuten later in te checken! Een heerlijk cadeautje! Witte lakens en een handdoek!  Geweldig! Even wat kanttekeningen! Het hotel is 1 euro goedkoper dan het hostel van gisteren. Dus zo groot is deze uitspatting niet. De aankleding van het hotel is zeer gedateerd! Maar geen stuiterend soepbord als bed, maar heerlijke stevige bedden! Een hete douche en een kacheltje! Als we de kachel aandoen slaan na een uur de stoppen eruit! Maar MijnMaatje weet waar de stoppen kast zit en zet de handel weer aan!  Als een prinses zit ik onder de deken op het schone heerlijke bed ! Met een theetje naast me! Bij te komen van het menu del dia! We beginnen het te snappen! Spanjaarden eten ‘‘s middags warm!  Dat hebben wij nu ook gedaan! Menu om 21:00 uur is gewoon niets voor ons. Te laat en je slaapt met een volle maag! Met een paraplu uit de bak van de gevonden voorwerpen rennen we naar een restaurant! We genieten de het menu( linzensoep en een kippenpoot)  en nemen een lekker taartje als postre ipv gezonde yoghurt zonder suiker! De rest van de middag in het warme restaurant gebruiken we om de route eens goed te bekijken. We hebben 2 dagen over en maken nu gewoon kleine etappes. We plannen de komende dagen tot Dochterlief komt! We boeken een hotel voor ons drieën voor de eerste nacht en boeken een herberg met 3 plaatsen voor de 2 nacht!  

Afgezien van allerlei lichamelijke malheur, de regen, de glibberige paden en het vinden van herbergen, vind IK het nog steeds leuk en hoef nog niet naar huis! 

Het is net als in een huwelijk, het is echt niet alle dagen rozengeur en maneschijn, maar als de wil er is om er iets van te willen maken, dan komt het wel goed! 

“ Hoe meer liefde jij de wereld inbrengt, hoe liefdevoller jouw wereld wordt! “ was de spreuk van Diaan gisteren. ik zal met liefde voor MijnMaatje een lekker broodje klaar maken! Heeft hij wel verdiend na het heerlijke theetje en de bloemen in de vorm van een hotel! 🌹💐💐❤️😘

Dag 29 Camino del Norte Muros de Nalón

Er waren nog wat losse eindjes van de blog van gisteren. Laat ik beginnen met het wazige grijze verleden. We weten eigenlijk niets meer of niet zoveel meer van 2016! Handig, want dan kan je de Camino meerdere keren doen. Je onthoud het immers toch niet. Ergens popt op dat we dit stukje helemaal niet gelopen hebben. We hebben toen de bus genomen van Villaviciosa via Gijón naar  Soto de Luna. We hadden niet voor alle dagen tijd! De etappe is aardig, maar niet geweldig. Het eerste stuk door de stad Avilés is prachtig! Wat is het een mooie stad! De herberg stond in een oude arbeiderswijk, maar als je bij het stadscentrum komt zie je de oude glorie! Er is een Niemeijer museum. Heel modern en strak. Een bijzondere naam voor Spanje. Komt misschien nog voort uit de VOC tijd. Niemeijer was een Braziliaan die investeerde in een Avilés, maar de naam komt ook voor in Nederland. Van koffie dacht ik. 

Verder trekt de route door een eucalyptusbos dat ze aan het kappen zijn. De modder is vreselijk en je moet goed bij de les zijn om staande te blijven. 

Doordat het nat is blijft de geur zo hangen! Lekker! Maar het is een vreselijk situatie. 

Rond 14:00 uur zijn we bij de herberg, maar we mogen er in! We moeten wacht tot 15:00 uur. De herberg is prachtig, fris schoon en mooi. Maar wel een lastig concept! Het is ook een bar restaurant. Je kunt er eten, maar als pelgrim mag je er ook koken.  Dat loopt raar door elkaar! Het diner moet gepland worden! Ze verwacht ook gasten uit het dorp! Ik heb er een paar gezien, maar het is voor een pelgrim gewoon te duur! Een broodje hamburger voor 12 euro! Dat staat niet in verhouding tot een menu del dia voor dezelfde prijs! 

Wij hadden nog wraps over van gisteren. Met vulling van kikkererwten, paprika  en sla ook erg lekker! Ik zag geen van de pelgrims een gerecht bestellen! 

Wij aten weer onze vertrouwde yoghurtjes en hebben ook al de bakken gevuld voor morgen onderweg! Met brood, komt dat vast wel goed! 

Aan de spreuken nog niet toe gekomen! Dat komt morgen. 

Dag 28 Camino del Norte Avilés

Tja, waar zal ik mee beginnen? Met ons busritje? Met onze nacht of onze wandeling? Of onze grijze verleden, dat erg wazig is over wat we in 2016 met deze route hebben gedaan? Ik weet wel dat het allemaal gaat om klein leed en klein geluk! Er gebeuren in de wereld zoveel ergere dingen dan het kleine leed op de Camino. Maar lastig is het soms wel. 

Misschien eerst de nacht maar. Zowel MijnMaatje als ik kunnen goed tegen weinig slaap! Dat is op de Camino maar goed ook! De kou, de hitte, het geluid van slapende medepelgrims, de bedden, maken de nacht tot een uitdaging! 

Maar een bed als vannacht hebben we zelden gehad! Ik had er gisteren met Eva nog over gehad! Haar vriend komt en ze nemen eerst een hotel om de schrik van de herbergen niet te groot voor hem te laten zijn. Nu heeft ze een kamer met  twee bedden en niet eens naast elkaar! In een pijpenla achter elkaar. Wij hebben bij toeval een ‘matrimonio cama’ bed voor gehuwden! Verschil moet er zijn! Hoewel het bed er prachtig uitziet, verandert het in een soepbord als je erin ligt. We rollen naar elkaar toe en als de ene omdraait, rolt de ander al in de ontstane kuil. Doordat het bed aan alle hoeken omhoog staat, glipt het te kleine hoeslaken van het matras af. Om 23:00 lig ik verstrengeld tussen lakens en dekens en benen die niet van mijn zijn. Ik maak MijnMaatje wakker en we maken het bed weer op. Ik sommeer MijnMaatje rustig te gaan liggen en rustig te bewegen. Om 24:00 uur is het al weer zover. En om 01:00 uur weer! Ik bedenk dat er in het midden iets onder moet, maar wat! Gelukkig hebben we een metalen prullenbak! MijnMaatje hijst het bed op en ik schuif de prullenbak er onder. Dat gaat een half uur goed! Als MijnMaatje zich weer eens in zijn slaap zich omdraait voel ik het bed weer naar beneden gaan. De prullenbak is geen oplossing, die is inmiddels ook 8 cm korter! Dan denk ik aan de boeken uit de Salon. Ik haal een forse stapel, maak MijnMaatje wakker en we schuiven de stapel boeken onder het bed. We maken het bed weer op en doen met frisse moed weer een poging! Deze lukt en we slapen van half drie tot aan de wekker! 

Het eerste stuk gaan we met de bus. De route is lang en een stuk gaan we nog door de stad. We moeten moeten om 8 uur bij de bus zijn. Dat lukt goed en we wijn ruim op tijd. Naar de bus verschijnt niet. Een aardige Spaanse meneer brengt ons naar een andere lijn! Daar lukt het wel, maar we zijn er maar 4 km mee opgeschoten. We zijn de stad uit. Dan belanden we in surrealistisch landschap van

Oude verweerde fabrieken die rook uit spuwen op deze zonnige frisse ochtend. Hopen kolen en oude verroeste machines wisselen elkaar kilometers lang af!  Het route boekje belooft na dit afschuwelijk landschap een pareltje. Ik kan me er niets bij voorstellen. Wel begrijp ik dat mensen deze etappe overslaan. Maar ergens geeft het ook een gevoel van solidariteit! We gebruiken wel het staal voor onze nieuwe fietsen, maar willen niet daar zijn waar het staal wordt gemaakt! 

Tussen door zien we nog huizen en ze wekken de indruk dat er mensen in wonen! Ook kinderen, gezien het speelgoed!  Als we het gebied uitlopen, zie we een oud Spaans mannetje zijn groentetuin bewerken. De palmkolen, preien en frisse blaadjes groene sla! Ik zou het niet durven eten! 

De beloofde parel blijft uit naar mijn idee! Oké, het landschap is groen en de lucht is blauw! Maar we hebben mooiere etappes gehad! Om dit stukje parel hoef je de route niet te doen! 

Na de semi parel, lopen we langzamerhand de voorstadjes van Aviles binnen. Weer fabrieken en grauwe arbeiderswijken. De route heeft ergens een omleiding. We lopen nog 2 km om, maar krijgen een glimp mee van een mooie grote stad!

Als we bij de herberg aankomen, wappert al een klein wit met bloemetjes herenonderbroekje aan de lijn! Deze verwelkomt ons vriendelijk! De Italiaanse grijze man is er ook! 

De herberg is volgens het boekje Spartaans. Eerlijk gezegd vind ik het meevallen. De douche is heet, en niet onbelangrijk, het bed is recht en lekker stevig! Er zijn mensen hier achter de herberg, die vast Spartaanser wonen!  We zitten nog een uurtje op het zonnige terras en koesteren ons in de zon! Ik wacht het avondeten af! We hebben nog een restje soep van gisteren. Oké, het is meer puree! Maar MijnMaatje maakt er nu echt soep van, heeft hij beloofd! 

Dag 27 Camino del Norte Gijón

Op de bank in het hostel  in Gijón zitten we met een deken om. Met de neus bijna tegen de ramen,  om te kijken wanneer de regen stopt! We willen graag de stad nog weer even in! Maar met de poncho’s aan is dat eigenlijk geen optie en zolang de ruitenwissers van de auto  nog zo te keer gaan… Gisteren fantastisch weer, nu regen en ijzig koud! Nu zijn we thuis ook best wat kou gewend. Maar kou, zonder deken( deze vond ik net pas)  of kruik? Brrrrr. 

We hadden geluk vanmorgen, want we hebben de 8 km, die wel 10 km werden,  droog afgelegd! Wel met de regenboog steeds boven ons hoofd! We hadden nog twee stukjes brood met niks van gisteren, meegenomen van het Menu del Dia. Gisteren ook al geen winkel gezien. Rond 9:30 uur hebben we het maar lopend gegeten. Ondanks de grote stad, geen winkel en geen open bar gezien. Rond 10:30 uur waren we aan de playa van Gijón. Weer zo’n mooi uitzicht! Hier gelukkig een bar open en we drinken een koffie americano (zwarte koffie ) en een koffie con leche ( koffie met melk).  We krijgen er een traktatie bij! Ben de naam nu kwijt, maar zodra ik deze weet zal ik dit melden. Als eerste gaan we naar het hostel om te vragen of we de rugzakken alvast mogen stallen! Gelukkig mag dat en niet lang daarna lopen  we vrij daar de stad. Eva en Marie blijken nog in de  stad te zijn en we zoeken ze op! Drinken nog een kop koffie samen. Nog even gezellig! We bekijken de kerk, bekijken ondergrondse kelders van een oud Romaanse bouwwerk, halen een credencial voor Dochterlief en belandden bij toeval in een prachtig huis, een plaza, waar glas en porselein worden getoond wat vroeger hier werd gefabriceerd. Alle deze industrie is helaas nu weg. De tentoonstelling geeft een mooi beeld van deze geschiedenis. 

Als we mensen zonder paraplu zien, gaan we op zoek naar de bushalte. Morgen gaan we Gijón uit met de bus. Het scheelt een uur lopen! We vinden na een half uur de halte! Dan staan we nog een half uur te kijken hoe vaak de bus komt, of hij wel op een feestdag komt( morgen 1 mei) en hoe je moet betalen. Daar gaat het uur voorsprong! Als we de stad nog in willen begint het weer te regenen. We snellen snel naar het koude hostel! 

Van Caminovriendin Diaan kreeg ik vanmorgen ook een appje! “ Of er niet altijd een meer een Menu del Dia is” is haar vraag. Nee, op deze Camino niet altijd! Maar we koken ook liever zelf. Gisteren een menu gehad en gelijk met hartslagvariabiliateit 24. Veel te laag. Was zo blij dat hij tussen de 45 en 50 zat. Te veel zout of misschien de zware route? 

Er zijn nog wel goedkope herbergen. Niet meer voor 5 euro. Maar 10-12 euro lukt het wel. Door de uitbreiding van locaties zijn er mooi frisse herbergen bijgekomen. Deze trekken ook mensen! Niet iedereen houdt ervan om, om 20:00 uur in bed te liggen in de kou op een oncourant matras! Op de vraag of er meer pelgrims zijn? Tja, ik heb nu zo de indruk van niet. Er zijn meer locaties. Dus het verdunt zich ook onderweg. Morgen gaan we naar Avilés, daar zijn 40 bedden. Dat durven we zonder boeken wel aan. De dag erna, maar 2 x 12 bedden. Maar wel veel dure kamers. Dan boeken we toch maar een bed. Voordeel van boeken is dat je ontspannend kunt lopen! Je weet dat er een bed is! Dan neem je meer tijd om te rusten en wat om je heen te bekijken! 

In het koude hostel is een keuken en we hebben zin in soep! Linzensoep. Hadden we zo’n zin in! Wat er precies gebeurde is niet duidelijk, maar volgens mij is het rijstepap met bouillon geworden met af en toe een linz en een wortel en een stuk aardappel! Het mag de pret niet drukken, het is warm, smakelijk en heeeeeel erg voedzaam! Als opgewarmde tonnetjes rollen we verzadigd in bed! 

Dag 26 Camino del Norte Deva

Het wordt eentonig! Maar de wandeling van vandaag was geweldig! We liepen in alle vroegte, na een lekker ontbijtje, Villaviciosa uit. 

Handschoenen aan! Voor de eerste keer deze Camino! Maar de zon schijnt en het is prachtig! Dit stuk heb ik nog nooit gelopen! Je kunt van Villaviciosa naar Oviedo lopen en dan beginnen aan de Camino Primitivo! Dat hebben wij al een keer gedaan! We hebben ook de lange Camino del Norte wel gedaan, maar in verband met de tijd hebben we deze route met de buis gedaan! Prima toen, maar nu gaan we er toch echt aan geloven! De route brengt ons tot camping Deva aan het begin van Gijón! Hij 24 km lang met 800 hoogte meters. We hebben zo’n goede conditie dat ik nooit zweet! Behalve met te veel kleren in de poncho. Maar verder… Nu na de eerste kilometers klimmen heb ik toch een natte rug! Mijn Merino shirt komt me eindelijk goed van pas! 

Bij het begin komen we een Nederlands echtpaar tegen! Dat gebeurt zelden. Ik val gelijk dan mijn eerste plaats als oudere af! Deze mensen zijn zeker 8 tot 10 jaar ouder! Met verve zijn zij nu de oudsten. Het blijkt dat ze vandaag de eerste wandeldag hebben. Vorig jaar moesten ze de Camino Portugees stoppen in verband met knie problemen van de vrouw! Een mooie dag om te beginnen denk ik! Kun je na een dag al weer stoppen, want qua klimmen is dit de ergste etappe van de hele route tot nu toe! 

Bij de eerste stop drijft iedereen al de kleren en schoenen uit! Het zal je eerste dag maar zijn! Kom je schoon en fris aan, kan je gelijk wassen! Dit moment is tevens het uur der waarheid. Het is weer zo’n startpunt. Hoevéél pelgrims zijn er onderweg? We maken de balans op! Er zaten in ons hostel 10, in de andere 16 en nog wat in een hotelkamer. Het zijn er zeker geen veertig. Hier bij de stop zitten we met 12 mensen te eten. Bij het restaurant treffen we nog 4 onbekende. 

Bij de herberg hier met 42 plaatsen zijn we met z’n zessen! Conclusie: het is niet druk! Maar dat zetten we zeker niet op Facebook! Dat houden we mooi voor ons! 

Op de pas aangekomen zien we aan de ene kant het achterland. Bergen met rotsen en weiden en in de verte de Pico’s. Aan de andere kant Gijón en de zee! Via bergweggetjes en fikse klauterpartijen overwinnen we de pas! Wat een cadeau! 

Bij het restaurant trakteert Eva op koffie en nemen we afscheid! Ik maak me er niet naar om! Hebben we vaker gedaan en dan duiken mensen toch weer op! Maar met Eva is het toch wel wat anders! We zijn zeer op elkaar gesteld! Maar we houden wel contact! 

Na 24 km die best redelijk vlot voorbij gingen bereiken we camping Deva! We slapen er vannacht en morgen lopen we 8 km naar Gijón en hebben daar een hotel! 

Aan het witte gebloemde onderbroekje op de waslijn, zie ik dat de Italiaanse man ook is gearriveerd bij albergue! Als we de hoek om gaan van het hostel, wapperen de papieren me al weer tegemoet! Hij zwaait zowaar enthousiast! Wat een verschil met de eerste keren. Toen zei hij niets en reageerde amper! We hebben hem twee dagen niet gezien en hij duikt weer op. 

Zo gaat het! Mensen verlies je uit het oog en mensen duiken weer op! 

We zitten heerlijk met de jas aan uren in de zon op het gras voor de herberg. De herberg op de camping is niet een beetje Spartaans maar vreselijk Spartaans! Gelukkig kunnen we douchen in een campingtoiletgebouw en dat ziet er mooi uit! 

We betalen vandaag 24 euro voor een bed. We moeten voor nood uiteten, want we kunnen nog geen kop water warm maken en hebben geen stoel om binnen op te zitten.  Dus nemen we een Menu del  dia voor €11 pp. Komen op €46 uit! Morgen is de hotelkamer €38 en kunnen we zelf koken. Voor de €8  verschil kunnen we heel wat spullen voor pasta kopen! Het is dus lood om oud ijzer!

Ps. Het mysterie van de kamers is bij het ontbijt vanmorgen door Eva opgelost! Er is een vrouwenzaal, een mannenzaal en een slaapzaal voor marido’s: getrouwde stellen! Spanje kennende is dit vast de verklaring!

Dag 25 Camino del Norte Villaviciosa

“ Een koffie is altijd een goed idee!” Ik vind het zo leuk dat ik wat Spaans ken! Zie de foto van het bord bij de eerste stop! Met Marisol, de vrouw van de herberg, zij kent geen Engels, konden we praten over haar herberg, wie het gebouwd heeft, haar tuin en het dorpje waar de herberg staat! Diepgaande gesprekken lukken natuurlijk niet, maar een babbeltje lukt gauw! MijnMaatje met maar 500 woorden duolingo kan het beter dan ik met mijn 1500 woorden.

We verlaten nu in de ochtendzon de herberg! We lopen de route terug naar de kust! De wind is sterk en de golven gaan te keer ! Een mooi gezicht! Weer hebben we een geweldige route! Eén glooiend, fris groen landschap. Maar wel met veel hoogte meters. Zo’n 500! Het klimmen gaat nog wel, maar het dalen was op weggetjes met keien. Zo waardeloos voor je knieën. 

Uiteindelijk lopen we weer 26 km. Ik moet dan eerst even liggen! Ik slaap niet. Maar kan aan mijn voeten geen druk meer verdragen! 

Ik weet niet of we de kamer alleen hebben, omdat we de oudsten zijn of dat we er moe uit zien! Feit is wel dat er alleen liggen! Heerlijk! Op de andere zaal liggen ze met z’n 6! 

Onze bonusdochter Eva, trekt vanaf morgen haar eigen plan! We gaan nog even ontbijten samen  morgen vroeg! Jammer!  Het is nu eenmaal zo! Het is zo’n prettige meid om mee om te gaan! Slim, vriendelijk, zelfde instelling als wij! Gewoon een super leuke meid! Het is zo leuk om een inkijkje te krijgen  in het leven van een jong mens, waar je verder geen zorg of bemoeienis voor hebt. Hoe staan jonge mensen van deze tijd in de wereld? Waar maken ze zich druk om of hard voor? Wat vinden ze belangrijk in het leven? Zo grappig! Eva leest voor elke herberg de reviews bij book.com of op de Camino app! Ik bedenk me dat niet eens! Ik kijk naar de km en de prijs en vind de deal goed! Met 2 drukken met de duimen op de mobiel heeft Eva echter de reviews te pakken en voorziet hem van haar analyse! Met inwendige verbijstering volg ik het snelle proces! 

Wij hebben kunnen oefenen om met z’n drieën te lopen! Dat ging goed! Dochterlief arriveert op 9 mei! In Ribadeo. Dat is vanaf hier nog 180 km. Daar kunnen we nog 11 dagen over doen! 

We beraden ons over hoe we het gaan aanpakken. Aan de ene kant wil ik wel een paar dagen rust! MijnMaatje wil liever door lopen en minder km per dag! Niets doen in een klein dorp waar niets is, is ook hopeloos!

MijnMaatje kookt het diner en met het advies van Eva met app 6, geloof ik, plan ik de komende dagen!  Maar we leven met de dag! Morgen eerst een etappe van 20 km maar wel met 700 hoogte meters! Dan hopen we een plek te hebben in een herberg die volgens de analyses van Eva weer onder de categorie Spartaans valt! We zullen het zien! 

Dag 24 Camino del Norte Caravia

 De Camino familie valt uit elkaar! Maar dat is prima. Zo gaat het gewoon! Marie en Annemarie willen een korte etappe. Ze voelen zich moe! De Engelsman heeft tedenitus. Peesontsteking en moet ook rustig aan doen. We komen onderweg ook nog een bekende  Duitse vrouw tegen. Ze loopt naar het station en gaat ook naar huis! Heeft hielspoor. 

Gisteren was de Zwitserse man ook al richting Santiago gegaan! Ook gedoe met zijn benen! We dunnen uit! 

We zijn op dit moment echt de oudsten. Voor Santander hadden we de 4 Finse mensen van in de 80. Ook de Amerikaanse man van 84 en zijn Japanse vrouw zaten op deze etappe. Dat was het wel zo’n beetje! Deze Camino is zwaar. Je moet veel klimmen en dalen. De meeste etappes zijn rond de 25 km. Met elke dag op dit moment wel 400-500 klimmen en dalen. 

Vandaag had ik een goede dag! Ik had gistermorgen de laatste paracetamol genomen en vanmiddag rond 12:00 uur pas weer een paar! Meer uit voorzorg dan dat alles echt pijnlijk was, Het lijkt er op dat mijn lijf er aan begint te wennen! 

De route was weer mooi! Vanuit de herberg hadden we een prachtig start. De zon scheen in tegenstelling met de weersverwachting. Aan de ene kant de bergen en rotsen en aan de andere kant de zee. Wij liepen in een smal dal. Alles supergroen. Een klein klaterend beekje! Dat 10 km lang. Ik heb met Annemarie gelopen. Leuk om een gesprek in het Nederlands te doen. Zij begeleidt familieopstellingen en doet ook organisatie opstellingen! Ik houd daar van en zie de lijnen en gedragingen door families en organisaties heen lopen! Daarna weer een stuk langs de kust. Veel klimmen! De beloofde regen bleef uit tot 13:30 uur! Toen barste het los! Ik had mijn pijpen niet aangedaan! Dat heb ik geweten! Alles nat. 

In de herberg brandde de kachel. De douche was heerlijk en het leed was na een uurtje geleden! De herberg is eenvoudig. maar prachtig. Maar bovenal niet zo koud en kil. Wat een goede keuze voor vandaag! Ik had eerst de oude school hierop het strand gereserveerd. Maar ik weet uit ervaring dat deze zo koud is. Deze herberg heeft ook een gezamenlijke maaltijd! Linzensoep, brood en salade. Yoghurt toe! Eenvoudig, maar smakelijk en net wat een pelgrim nodig heeft. Gisteren waren we naar met 8 pelgrims in de herberg waar 48 bedden zijn. Nu maar met zijn  4 in een herberg met 12 bedden. Het is niet druk op deze Camino. Het is prima zo! Dat betekent ontspannen lopen, want je weet dat er plek is!