La iglesia está llena: De kerk is vol

“Ga op zoek naar wat je leven verrijkt! “Deze spreuk kreeg ik van Diaan, een Camino vriendin! Een mooie opdracht voor het naar huis gaan! Na precies 43 wandeldagen zijn we aangekomen in Santiago! Het is  een bijzonder moment! Maar  nooit zo bijzonder als je eerste keer! We tokkelden zo Santiago binnen, na in A Susanne “die Rita” om half negen te hebben opgepikt! Tine, Rita en ik, hebben wat afgezongen, de laatste uren. Van het “ potje met vet” tot het Onze Vader in het Latijn( Ik natuurlijk  niet als oud gereformeerde, niet principieel, maar ik ken hem natuurlijk niet! ) het Lourdeslied van  Bernadette. Zo bijzonder om zo samen zingend aan te komen!   Het is ongelofelijk druk in Santiago! Als we aankomen zijn er al 650 pelgrims en als we ons paspoort halen al 925 pelgrims! Dan is het nog maar net 13.00 uur!Uiteindelijk zijn er 2055 pelgrims aan gekomen! 

We kunnen niet naar de mis, want de kerk is VOL!!! Loop je 1000 km en is de kerk VOL! Onvoorstelbaar!!!! Na al onze Ave Maria’s is er geen plaats. Santiago is niet meer wat het geweest is! Je kunt niet in de kerk, de credencial krijg je via een QR code!! Het enige contact is de balie waar je je credencial kunt afhalen bij een echt mens. Overigens een zeer vriendelijk echt mens! Zo vriendelijk dat ik spontaan huilen moest toen ze zei dat de Via del Plata  vanaf Sevilla  een bijzondere prestatie is! Om even de verschillen aan te geven: vanaf de Del Plata kwamen we met rond de 15 tot 20 mensen aan! 

In ieder geval, we zijn er! We hebben een bed! We zijn in de huiskamer geweest en hebben al 2 uur op een bankje in de zon in het park gezeten en ons verbaast over de hoeveelheden mensen! Morgen nog een heerlijke rustdag en zaterdag richting huis! 

We willen graag wat boodschappen doen! Maar alle winkels zijn dicht! Weer een feestdag!! Verder niet zo’n ramp, want bars genoeg! Maar ook de farmacie is dicht! We hebben nog een paar zware ibroprufen forte maar alle paracetamol is op! Hoe doen Spanjaarden dat dan? Alle medicijnen gaan via de farmacie. Deze nacht komen we wel door! Nu we niet meer lopen,  hoef ik ze niet meer! Maar MijnMaatje moet echt om de 4 a 6 uur iets hebben! Dat wordt nog wel een ruk tot maandag 11.30 uur! Hij kan dan bij de tandarts terecht! 

Vanavond doen we een nieuwe poging voor de cátedraal. Een uur van te voren zitten we in de kerk! Tine, Piere Rita Malou en wij. Praten mag niet. Dus zit iedereen met zijn mobiel. Van buiten schalt de muziek van het muziekfestival dat deze week in Santiago is. Af en toe maant een suppoost tot “silentio’ . Durf  ik als ik het blog af heb nog Duolingo te oefenen? 

Een ding is duidelijk! De Camino heeft ons leven de afgelopen 10 jaar zo verrijkt! De 8 Camino’s, allemaal zo prachtig! De ervaring van weken van huis zijn. Leren omgaan met  de hindernissen en obstakels. Het afzien in kou, warmte en nattigheid. Het spreken in Engels, Duits en Spaans. Nieuwe mensen leren kennen! Eindeloze uren met niets anders te doen dan lopen. De eindeloze stroom met gedachten. Dan de uren met geen enkele gedachte meer!! Alleen maar voelen! Wanneer heb je daar nu tijd voor! Dankbaarheid welt op!