Una sorpresa todos los días; Elke dag een verrassing

De sporthal was geweldig! Heerlijk bedden! Alles lekker ruim. Je kon alleen niet koken! Maar dat gaf niets! Er was een overheerlijk menu in de Kantine van de sporthal! Alles werd wel in een razend tempo in een keer geserveerd! Salade, bitterballen, friet, hamlappen, brood! Net zoveel als je wilde! Zeg dat tegen Nederlanders! 

Vanavond koken we zelf! MijnMaatje loopt al drie dagen met eten in de rugzak! Dat moet nu een keer op! 

Het weekend is wel altijd ding! Geen winkel open. In de bar geen brood meer! Wel yoghurtjes en een appel!

Hoe het precies kwam weet ik niet, maar iedereen was om 6.16 uur op! Dus we liepen om 6.45 uur! De maan scheen nog volop, hoewel het wel licht was! Het was wel ijzig koud! Dus in legging met handschoenen en buff gingen we op pad! 

De route was prachtig! We lopen over heuvels. Prachtig met witte brem, paarse dopheide en lavendel! Nog veel meer, maar ik ken de naam niet! Zo mooi en zo stil! Ik moest gelijk denken aan een spreuk die ik van de week kreeg! 

“Stilte is essentieel! Net zoals we lucht nodig hebben! Als je hoofd vol zit met woorden, is er geen ruimte om na te denken! Geen ruimte voor nieuwe gedachten! “ Thich Nhat Hahn. Na weken lopen is alles al eens overdacht! Is veel al gezegd! Er is geen werk dat wacht. Alleen grote leegheid! Soms maakt dat wat angstig! Niets? Oud worden met niets? Er zijn voor deze zomer nog leuke dingen in het vooruitzicht! Maar daarna? Het afgelopen jaar vulde de tijd zich direct! Maar het hoeft natuurlijk niet! Wat is het een luxe dat er leegheid mag zijn! Zo loop ik hier met een echt leeg hoofd! Alleen de vogels verstoren de stilte! De koekoek, specht, nachtegaal en het roodborstje en nog meer. Maar die ken ik niet bij naam! Als er bomen zijn in Spanje hoor je de koekoek! En de hop!

We lopen deze Camino ongehaast. De enige stress is een bed, maar dat lukt steeds beter! We zijn hier met 11 mensen. We gaan naar de eerste herberg en 6 mensen van het gezelschap hebben een kamer geboekt! Dat gaat lukken! 

In de herberg treffen we “die Rita”. Geweldig,  ze loopt nog steeds! Haar nieuw Lowa ‘s hebben scheuren bij de kleine teen. De schoenmaker had haar tot haar verbazing bandenplakkers met lijm gegeven. MijnMaatje keek raar, maar heeft de schoenen toch geplakt. Op zich kan het wel! Een band is ook flexibel. Het ziet er goed uit!