Dag 53 Camino del Norte Finestere

De stilte gevuld met natuur geluiden, vogels, een haan, de golven,  omringen ons, deze laatste wandelmorgen! De heimwee naar het Camino leven begint nu al! Er is geen werk, er zijn geen verplichtingen meer, die op ons wachten! Ik besef dat dit een luxe is! In dankbaarheid laat ik deze luxe tot me doordringen! Ik tel de zegeningen in plaats van de schapen! 

We beginnen met een stuk van de Camino dos Faros. Het is prachtig! De natuur laat zich van de mooiste kant zien. Overweldigend zijn de vergezichten! Het is klimmen, klauteren en dalen. Na 10 minuten merken we dat we totaal niet zijn voorbereid op deze etappe! De struiken die soms tot heuphoogte komen zijn nat! Ik had wel ergens gelezen dat je met een goede lange broek moest lopen. Maar ik had de regenbroek gemist! We doen 2 uur over 5 km, maar het was het elke seconde waard! ! Mijn broek is kleddernat! Mijn schoenen zijn vol water en ik kan ze leeg gooien. Dat doe ik ook als ik op het strand loop! Na de klim komen we bij een playa! We lopen dan 2 km op het strand! Bij het einde van het strand, nemen we een pauze om onze laatste restjes te eten! Voor ieder is er een homp brood en een kleiner hompje! Eén halve banaan en handvol noten! Dan is echt alles op! 

We treffen een Duitse vrouw. Ze is een jaar op reis in een camper! Ze is 60 en heeft met haar man een sabbatical! Ze maken een tour door Europa! We raken aan de praat! Wij zijn vanaf nu altijd vrij! Zij beginnen na een jaar weer aan het werk! Met name de vrouw kijkt er weer naar uit! Ik totaal niet. Al begint het invallen toch een beetje te lokken. Ze nodigt ons uit op de koffie!  Als we allemaal weer droge sokken aan hebben gaan we richting de normale route. We lopen langs de camper van de Duitse mensen. De stoelen staan al klaar! We drinken uitvoerig koffie en hebben een genoegelijk uurtje! Zittend in de zon in de duinen! Het doet Dochterlief goed! Alsof we vleugels hebben lopen we de laatste kilometers naar Finesterre! De finale van deze Camino was heel bijzonder! “ Een grote cadeau” zegt Dochterlief! 

In Finestere is zo’n totaal andere sfeer als in Santiago! Heg is meer een hippie enclave! Dochterlief kijkt de ogen uit! Het is een teleurstelling dat de supermarkten op zondag gesloten zijn! Maar een bakker is nog open! MijnMaatje weet net de laatste twee broden te bemachtigen! Dat betekent een menu! We zoeken het hostel, wentelen ons in de sfeer! We krijgen witte lakens en de bedden zijn heerlijk! Wel een meter breed! Volgens mij was ons eerste bed 1.10? Dat belooft een lekker nachtje te worden! 

Na het menu lopen we nog door het stadje! We treffen oude bekenden! Zelfs de Italiaan met het witte onderbroekje komen we tegen! We dachten dat hij ver voor ons uit liep! 

Natuurlijk gaan we ‘‘s avonds naar de Cap. De Kaap! De schoenen zijn weer droog door de zon! De sokken fris gewassen! Dit tippeltje is zeker goed voor nog 6 km, maar is het waard! 

Deze dag is een mooie finale van de laatste Camino dag! Morgenvroeg de bus om 9;45 uur en we komen om 13:00 uur aan in Santiago! 

Dag 52 Camino del Norte Livre

 Hoewel we de ochtend droog en met zon begonnen, regent het nu weer! Gelukkig alleen maar de laatste 30 minuten van de tocht! We lazen net ergens dat het de natste meimaand is sinds 1901! Stond niet bij of het Galicië betrof of heel Spanje! Maar het was inderdaad wel een heavy ding, de regen deze Camino. Een oude Camino bekende dook hier in deze herberg weer op! Zijn Compaan is ziek, heeft longontsteking! Hij hoestte vreselijk. Ik had er zelf wel eens moeite mee dat we in de buurt van hem moesten slapen! Je weet immers niet wat mensen onder de leden hebben. Maar deze man snurkt zo vreselijk! Ook nu doet hij een middag dutje en ronkt erover terwijl ik het blog schrijf. 

Dat belooft wat vannacht! MijnMaatje heeft al zo’n moeilijk nacht achter de rug! We hebben het nog nooit eerder meegemaakt, maar onze bedden stonden in de buurt van de douches en een aantal meisjes heeft tot 24:00 uur in de douche staan kletsen en hun haren staan föhnen! Vreselijk! Föhnen waarom? Even zweten of miezerig regen en je haar zit toch niet meer! Ik ben er nog heen gelopen en heb boos gekeken, maar ze waren met hun zessen en zagen me niet eens staan! Ik ben wel in slaap gevallen, maar schijn me samen met Dochterlief aardig te hebben misdragen door ook allebei flink gestaag te snurken! MijnMaatje is er klaar mee! Nu heeft hij vannacht 3 snurkers om zich heen! De spreuk die onze Camino vriendin niet zo toepasselijk vindt, komt voor MijnMaatje goed van pas! 

Het was een korte etappe. In tegenstelling tot 8 jaar geleden was er nu een heel leuk barretje. Ik kwam aan de praat met de vrouw van de bar! Ze hebben hier altijd gewoond en kijken en varkens gehad! De Camino loopt over het erf heen! De varkens en kippen hebben ze ingeruild voor een bar! Prachtig een gemaakt! Ze maakt haar cake zelf! Zelden zo lekker geproefd! We nemen met z’n drieën een stuk! De stukken zijn vaak inmens! 

In het Spaans beschrijft ze het recept en ik kan het volgen! Zo leuk! Op deze wijze blijft dit gedeelte van Spanje bewoond. Mits met wat meer aandacht voor duurzaamheid een goede bedrijfstak. Aan de andere kant, al die Amerikanen die voor 10 dagen wandelen even over komen met het vliegtuig?

De 30 km naar Finestere vonden we wat lang. Daarom hebben we hem geknipt. Vandaar dat we een tussen stop hebben in Lires! In de albergue van een luxe hotel! De herberg is supernetjes. Goede bedden! Met een douche waar je eerst een studie van moet maken hoe die werkt. Je kunt er niet koken. Zelfs geen waterkoker voor een kop thee of koffie! 

Eten is op zich geen probleem. Maar we willen geen vlees en vis en geen friet. Dan is het menu karig! 

We hopen dat de regen rond een uur of half vijf over is en dat we dan naar het strand kunnen! 

Inderdaad, het wordt een zonnige avond en we lopen nog even maar het strand! Het is er prachtig! Mooie vergezichten! We zien ook een visfarm. We kunnen er niet bij komen, maar zien wel de vijvers en netten! Twee rivieren monden hier uit. Het is echt schitterend! Er zijn veel meer overnachtingspkekken dan in onze boekjes staan! In de hal toen we aankwamen stonden wel 20 koffers! We krijgen de indrukken via een bureau hier een georganiseerde reis langs komt! De voertaal lijkt Frans/Amerikaans. Morgen nemen we weer een stuk van de Camino dos Paros ( vuurtorens). Het is onze laatste wandeldag! Jammer, maar aan alles komt een eind! 

Dag 51 Camino del Norte Muxia

Vanmorgen hadden we tijd! De route is maar kort! We konden nog lang genieten van de herberg! De route vandaag was maar 10 km! Een fluitje van een cent! Er lopen verschillende routes naar Muxia en we nemen een kustroute! De zon schijnt en het is fantastisch weer! Een wolkenloze hemel! De route is mooi! Het is hier zo stil. In eerdere stukken Camino del Morte hoorde je vaak toch ergens een autoweg! Nu is het stil. Geen wind, alleen vogels. Dichterbij de zee natuurlijk de zee! De route het dichtst bij de zee lijkt mij het mooist! Dat is voor Dochterlief ook mooi! Zij heeft nog geen zee gezien! MijnMaatje heeft er een zwaar hoofd in! Het staat niet goed op op de kaart! Ik ben er flauw van, dat gedoe over de route! Ik lees/luister “ Wild”. Is andere koek dan dit glooiende Caminootje! De enige uitdaging hier is “hoe kom ik aan levensmiddelen?”. Ach, dan eten we maar iets minder!  We verlaten na 4 km de route! Er staan nu groene pijlen en groene bolletjes.  Ik hoor dat dit de Camino dos Faros is! We dalen een stenen trap af, die overgaat in een plankier! Het is adembenemend groen! 50 Tinten groen in plaats van grijs. We zien kleine watervalletjes! Kabelende beekjes! De planken worden slecht onderhouden! Hier en daar mist er een of er is een stuk. Hoe verder we komen, hoe slechter de staat van onderhoud! Maar de omgeving is mooi! Dan stoppen de planken. Ik denk dat het de bedoeling is dat je over de rivierbedding verder loopt! Nu hebben we wel een probleem, want door de vele regen staat het water hoog! Het is niet vreselijk, maar een stevige klimpartij staat ons te wachten! MijnMaatje wil terug! Dochterlief wil door! En ik heb het bedacht! Moet dus nu ook wel doorzetten! Dochterlief slaat zich er manmoedig doorheen en in een ommezien heeft zij de tiental meters overbrugd. MijnMaatje kan zich dan niet laten kennen en gaat ook! Hij kan met zijn lange benen overal bij! Dan moet ik nog! Mijn benen zijn korter en de rugzak zit me behoorlijk in de weg! Ik doe hem af en dan ben ik een stuk flexibeler! Ik klauter de meters ook en sleep de rugzak mee en zet hem steeds een meter vooruit. Als het pad makkelijker wordt pakt MijnMaatje de rugzak en neemt hem mee! We komen dan op een adembenemend mooi stukje strand. De Noordkant van Spanje kent niet de kilometers zandstranden zoals in Nederland! Maar heeft steeds kleine strandjes. Het zijn stukjes strand die lastig te bereiken zijn! Je ziet er nu in deze tijd ook niemand! We genieten van de zon, de mooie omgeving! Wat een cadeautje na al die  regendagen!  Ik heb nu geproefd aan de Camino dos Faros! Wat een belevenis. 

Door de weinig winkels en bars zit er nu niets meer in de rugzak! Bij het ontbijt hadden we elk een yoghurtje, stuk banaan en appel! Na de wandeling hebben we alle drie bijna een hongerklop! In Muxia aangekomen gaan we in een ruk op zoek naar brood! We eten 2 stokken broden met kaas en trekken bij! De herberg is dichtbij en vanaf 11:00 uur kon je er al terecht! Om 12:30 uur checken we in! Als we contant betalen is de herberg €1,00 goedkoper! Ga je 51 dagen op Camino en horen we dit? We betalen contant. Is weer een koffietje, zullen we maar zeggen! Dochterlief wil de was doen! Als we wachten op de machine weet ik weer waarom ik zo de pest heb aan wassen! Moet je wachten! Grrrrr. Maar rond 14:00 uur lopen we Muxia door en gaan we naar de kerk aan zee! Het is schitterend en met dit mooie weer prachtig. We zoeken een terras en zitten heerlijk een poos in de zon! We overleggen hoe we het morgen gaan doen! We willen de kustroute dien, maar deze is 30 km. Een beetje teveel voor dé achillespezen van Dochterlief! Daarom de gewone route! Maar geen winkels, geen bar en we kunnen niet koken. Dus hebben wraps en wat om de wraps te vullen, stokbroden en allemaal een portie risotto! Het  is wat het is. 

Dag 50 Camino del Norte Ozon

Ik zit heerlijk in de zon voor de super kleine liefelijke herberg Et Suseia! Dochterlief die er een beetje doorheen zit, last van haar achillespezen en gewoon behoefte aan “eigen dingen” te doen, is opgetogen! Wat een herberg! We slapen in bunks! Kleine kamertjes, twee boven elkaar! Ieder een eigen tv, licht en een aantal usb aansluitingen! MijnMaatje vergaapt zich aan zijn eigen video beelden geprojecteerd op het grote beeldscherm! We kunnen samen royaal in een bed! 

Er zijn 10 bedden! Nog drie bedden zijn niet bezet.  In de slaapzaal is ook een luie stoel met een lamp! Het is heerlijk om ook eens gewoon op een luie stoel te zitten! 

Hoewel we in de regen begonnen, werd het halverwege de ochtend droog! We zijn klaar met de regen! Helemaal klaar! Maar je hebt het niet voor het zeggen! Gewoon accepteren dus! 

Ik heb vanuit mijn tuinstoel het zicht op een berghelling met allemaal huizen met tuinen. Misschien boerderijtjes met land! Zo goed kan ik het niet zien, maar het oogt lieflijk! Het strand is 2 km van de herberg! Maar ik weet nog niet of ik ga! Is weer 4 km. Morgen komen we weer bij het strand in Muxia! Het belooft dan een zonnige dag te worden! 

De abuela, de oma, heeft een kraampje met allerlei zelf gemaakte handwerkspulletjes.

Ze doet ook aan kantklossen! Maakt geurzakjes met strookjes kant. Ik hoor de klossen hier nog en het gaat met een tempo! 

Ik verbaas met over het verschil in herbergen’! Gisteren een herberg met niet eens fatsoenlijk wifi en papieren lakens. Nu lakens, een heerlijke handdoek, keuken en zo! Zelfde prijs:€15,00! Hier kun je zelf koken en we hebben voor €10,00 boodschappen gedaan! Dat is wel een verschil met gisteren. Je moet dan zoals gisteren ook nog voor een menu. Op zich gezellig! Want we aten met elkaar! Maar vooral de kwaliteit van de herberg, in dit geval de voorzieningen, is een wereld van verschil! 

Ik doe even een super klein wasje! In de zon zo droog! Kook een lekkere pasta met wat er in de rugzak zit en kruiden uit de keuken van de herberg! Voor morgen hebben we een yoghurtje met een appel en een banaan! Het is 10 km naar Muxia en daar zijn weer winkels! 

We zitten de hele middag in de zon! Ik brei een hiel in mijn hak van de sok en oefen Duo lingo. Ook zo leuk! Ik kan de hospitalero in het Spaans helemaal volgen! 

Vandaag de 50 tigste dag! Het aftellen begint! Nog 4 etappes als we de ochtend van Finestere naar Cee ook meerekenen! 

Dochterlief verlangt al naar huis! Haar eigen bed, eigen douche, lekker de was in de wasmachine! Dat heeft ze niet van ons! We hoeven nog niet naar huis! Maar een poosje wat andere dingen doen zoals zwemmen en fietsen trekt me wel! Ook gewoon weer eens uitgebreid koken lijkt me leuk! 

Ondertussen trekken andere routes al weer de aandacht!  In deze herberg ligt een folder van de Camino Pharos. Van A Crunia naar de Coastroute van de Portogues! Dat lijkt me ook leuk! Ik neem hem mee! Wie weet? Ondertussen luister ik naar het boek “Wild”. Het verhaal van een jonge vrouw die op het dieptepunt van haar leven een 1.700 kilometer lange solo wandeling maakt. Een voettocht van 1.700 kilometer met een tent  langs de Pacific Crest Trail in het westen van Amerika. De tocht is slopend, zowel emotioneel als fysiek, maar maakt haar uiteindelijk sterker dan ooit. Helemaal alleen, zonder ervaring en met een veel te zware rugzak. Drie maanden lang doorstaat ze intense hitte en meters sneeuw, wordt ze geconfronteerd met beren en ratelslangen en ervaart ze de schoonheid, maar ook de verschrikkelijke eenzaamheid van de tocht. Dat lijkt me ook fantastisch! Maar is wel wat anders dan onze kabelende wandeling van 1100 km waar het enige probleem is of de herberg een slaapplek heeft! 

Maar wie weet! 

Dag 49 Camino del Norte Hospitaal

Dag te laat! Geen internet! 

Al weer regen!  We hebben nog nooit een Camino gehad met zoveel regen! Gelukkig niet erg vandaag, maar wel weer een dag in de poncho! Al dat water maakt wel dat we in een prachtige groen met gele omgeving lopen! Hier en daar een pluk paarse heide erbij. We lopen hoog, soms tussen bomen, maar ook kale vlakten met heide. Het is prachtig!  Deze route herinner ik me wel van een vorige keer! 

Volgens mij is de route wat verlegd! We liepen toen langs een ijzerertsmijn. Maar daar komen we nu niet langs en ook de groene restafval, wat vrij komt bij verhitting van de erts, waar de wegen mee verhard werden, zien we nu niet! 

Niet overal, maar grotendeels gaan we over prachtige aangelegde zandpaden! Het  loopt heerlijk! Af en toe zien we een plukje blauwe lucht!  Jammer van het zonnetje! 

We speuren elk dorpje af naar een tienda! We hebben voor de tweede dag geen winkels. Bij een bar scoren we een frito voor tomatensaus en bij een andere bar hebben ze een pot kikkererwten! MijnMaatje loopt er krom van! 

Samen met de tonijn, pasta en de paprika die we nog hadden. hebben we een maaltijd! 

Omdat we geen brood hebben, eten we een ontbijtje in de bar van herberg en nemen we onderweg nog bij een bar een bocadillo. Heerlijk! Met kip, ei en kaas!!!! Super lekker!

Bij de herberg aangekomen blijken we niet zelf te kunnen koken! Er is een prachtige keuken, maar deze mag niet gebruikt worden. Dat is wel jammer! Dat betekent vanavond weer een menu! De horeca doet hier fantastische zaken! In 2 dagen zijn wij bijna door ons week budget heen! 

Morgen als ontbijt hebben we nog oud brood en banaan! Onderweg schijnt er eindelijk een winkel te zijn! We verhongeren echt niet. Maar de hoeveelheid vlees die we de afgelopen dagen is anders onze jaarlijkse hoeveelheid! Eigenlijk eten wij het liefst yoghurt en pasta met heel veel groenten! 

Wat is het leuk om met Dochterlief te lopen! Daar waar wij erg van genieten,  kan ze nu ook ervaren! Ze doet dapper mee en kan zich goed redden met de verwachtingen die toch steeds wat anders zijn! Ze had zich erg verheugd op een lekkere douche, wassen van alle kleren en chillen in de zon! De douche van haar was warm! Die van mij, ik ging na haar,  nog net niet koud! MijnMaatje is nog maar niet geweest! Ze ligt nu chillend in bed met een e-book en mag  papa’s slaapzak erbij over! Met veel liefde door hem afgestaan. De was stellen we uit! Alleen als je internet wilt moet je naar buiten! In de zon: heerlijk en anders koud! Als ik niet zelf vorig jaar op de Camino de warmte had ervaren, zou ik op basis van onze ervaringen nu niet geloven dat Spanje ook warm kan zijn! Vooralsnog is de warmte hier ver te zoeken! 

De herberg is superschoon en netjes! Maar heeft geen verwarming! Of de verwarming aan. Spaanse huizen blijven lang koud! 

Ik maak me een kop koffie en installeer me buiten! Hopend op af en toe een zonnetje! 

De hospitalero heeft onze credenciales en paspoorten meegenomen! Dochterlief kijkt het argwanend aan! Wij eerlijk gezegd ook wel! Vanavond na het menu krijgen we het paspoort terug, met een mooi stempel in onze credencial, belooft ze. Om 7 uur staat ze met de auto voor de deur! Quarto personas! Ze steekt 4 vingers in de lucht! Ze scheurt met een gang door het dorpje, waar ze geen tegenligger moet tegen komen! Dat gaat echt niet! Ze rijdt 3 x heen en weer en alle pelgrims zijn in de bar! Tijdens de rit wijst ze ons op de nieuwe herberg die ze aan het bouwen is! We zien het en het is prachtig! 

Als we aan tafel zitten krijgen we vermicellisoep met ei en chiorzo. Heet en lekker! Met wijn of water! En veel brood! De tweede gang is draadjesvlees. Ook aardappelen, gehard tussen het draadjesvlees komen langs met een salade! De wijn vloeit welig. Maar ook 3 grote flessen water zijn er! Als postre een flan. Een caramel toetje! 

Na de maaltijd moeten we een voor een naar de bar. Het belangrijkste: de paspoorten krijgen we terug! Uiteraard betalen we de rekening €27,00. Een bed en een superlekkere pelgrimsmaaltijd! Daarna  gaan we weer in groeps van 4 ( de chica’s eerst!) in de auto en met gierende banden rijden we terug naar het dorpje! Met een vinger aan het stuur laveert ze door de kleine straatjes. Bij thuiskomst staat de airco aan en verspreid een heerlijke warmte! Zo warm dat slapen een ding is! Om 21:30 uur liggen we er allemaal en ik ben de laatste die het licht uit doet! 

Het was me het dagje wel! 

Dag 48 Camino del Norte San Marina

De tweede etappe alweer richting Muxía. We zijn weer in het Camino gareel! Om 7 uur doet iemand het licht in de slaapzaal aan! Ik begrijp het niet! Waarom? De meeste mensen reserveren en neem dan je tijd! De hele middag hangen in de herberg is toch ook niets? Als iemand nu nog een half uurtje zo willen liggen? 

Vandaag hoorde ik een podcast over de Camino met als onderwerp “wel of niet reserveren”. Ik ben er dubbel in! Eigenlijk vind ik dat je het gewoon zou moeten laten! Kun je wandelen tot het je uitkomt! Maar aan de andere kant zie je de uitwassen van het niet reserveren! Mensen gaan steeds vroeger op pad en lopen zeker nu in deze tijd, wel 2 tot 3 uur in het donker! De helft van de route! 

Zijn dan om 12:00 uur in de herberg. Vinden dan dat ze iets te drinken verdiend hebben. Tegen het eind van de middag liggen ze redelijk gevuld met alcohol op hun bed! Komen er misschien nog even uit voor een menu! Ronken tot 5 uur en rennen weer naar de volgende herberg! 

Gelukkig hebben we op de Norte altijd kunnen slapen tot zeker 7:00 uur! En vanaf 10:00 uur ‘s avonds stil! We maken langere nachten dan thuis. Over het algemeen hebben we ook goed geslapen! Een enkele nacht met een hoester of snurker! 

De herberg van nu is vol! Hun kamers ook! Dit is een herberg net op een cruciaal punt. Ga je er 10 km voorzitten, is geen probleem met bedden en 10 km erna ook niet! Wij lopen nog een 2 x een route van 20 km en dan 1 x 10 km! Dan zijn we in Muxia! 

Het was vandaag een mooie route langs bospaden en landweggetjes. Er zitten hier weer hoger en worden getrakteerd op met bloeiende brem. Vanaf een uur of 10 heb ik in mijn ‘t shirt gelopen. Het ging net. De inspanning van het klimmen maakte dat te doen was! Ik hoefde in ieder geval niet te zweten! Er zijn mensen die nu alleen dit kleine Caminootje doen en van kleddernat van zweet zijn ze dan na zo’n klimmetje! Er lopen hier hordes mensen met een kleine rugzak en dé taxi’s rijden af en aan! Mensen bestuderen de route alsof het een examenvak is! Ik snap het ook wel! Het is allemaal goed georganiseerd en overal bars en restaurants! Dat maakt als je iets zou willen, dit wel interessant is! Mensen schommelen over de weg! Beide knieën getapt! Maar iedereen doet zijn best! 

Voor ons doorgewinterde pelgrims is het wat lastiger! Je wilt zelf koken. Met veel groente. Als we geluk hebben komen we morgen een winkeltje tegen. We moeten hier ontbijten, want we hebben nog 3 kleine stukjes stokbrood!  Voor ons betekende het vanavond een menu del dia! Prima! 

Het was droog vandaag, maar wel bewolkt! Even je koesteren in de zon was er niet bij! Maar wel hierdoor gewoon heerlijk wandelweer. Regen is niets, maar te warm ook niet! Nu schijnt het zonnetje toch en ik koester mij erin! Voor zo lang het duurt! 

Dag 47 Camino Finesterre Negreira

Stoppen en opnieuw beginnen? 

Gisteren was het einde van de Camino del Norte! Een geweldige ervaring! Niet nieuw voor ons, maar wel opnieuw mogen ervaren! Wat is het een prachtige route! De zee en dan langzaam overgaan naar groen. Teveel ervaringen om allemaal te delen! Gisteren in de Huiskamer van het Jacobsgenootschap zei een van de vrijwilligers: “ Ik hoor het al, doorgewinterde Camino gangers!”  Natuurlijk 10 jaar Camino’s lopen maken je misschien wel een expert in praktische zaken, maar het blijft ook elke keer een verrassing in wat je lichamelijk meemaakt! Je kunt werken aan je conditie, maar toch blaren en pijn van overbelasting overkomen je! 

We stoppen met de Norte en storten ons nog voor een week in een nieuw avontuur! Camino Finestere! Toen we deze ochtend vertrokken hadden we geen idee wat ons te wachten stond! Hoeveel mensen lopen door en hoeveel gaan er naar huis? Zijn echt letterlijk klaar met hun Camino! Zeker de mensen die wij steeds troffen vonden het welletjes! Camino del Norte wordt ervaren als de zwaarste! Je ziet er weinig ouderen! Sportieve getaande mensen. Ik zie op de foto’s dat in magerder ben geworden! Klopt ook wel, want de kleren beginnen ook ruim te zitten. Geheel in tegenstelling met wat we vandaag zien! Veel Koreanen! Maar ook veel dagjes lopers! Je ziet het gelijk aan de leeftijd en de lichaamsomvang. Veelal Spanjaarden tussen 45 en de 60.  Of Brazilianen. Hun Spaans is slecht te volgen. Ze doen dan stukken Camino en een bus brengt ze naar een hotel en een volgende etappe! Die wel 3 etappes verderop kan liggen! ( Wordt er net zo’n buslading hier gebracht!)

Als je dus tussen zo’n groep dagjesmensen in loopt, heb je het gevoel dat het heel druk is! Uiteindelijk is de albergue bij lange na niet vol! 

Het was een heerlijke wandeldag! We liepen zonder jas en in korte broek! De route was ook prachtig! We hadden even een behoorlijke stijle klim! Maar dat is na de Norte geen probleem meer!  Uiteindelijk hebben we weer 550 stijl geklommen en 400 gedaald. 

In de herberg neem ik een douche die afwisselend heel heet en dan heel koud is! Met een doucheputje dat niet leegloopt! Daar ben ik nu wel helemaal klaar mee! 

Dan regent het weer! Tuinslangenregen! Daar ben ik ook wel klaar mee! Vorig jaar toen we Via del Plata liepen was het zo droog, dat ik er bang van werd! Ook daar regent het nu best veel! Maar dit jaar spant qua regen de kroon van 10 jaar Camino lopen! Het boodschappen doen stellen we uit! Maar als onze magen erg beginnen op te spelen, moet het er toch echt van komen.  Dochterlief en MijnMaatje offeren zich op en ik blijf lekker in de herberg. Ik vind alles prima! Als het maar warm is! Bij terugkomst confisqueert MijnMaatje de grootste pan! Er zijn ook Koreanen en deze koken ook graag zelf! Hij is ze voor en we hebben een pan!  Hij kookt een linzensoep waar de lepel rechtop in blijft staan. Het restje doen we in onze blauwe bakken en eten er onder weeg wel op, 

Morgen is er een herberg waar je niet kunt koken en in het dorp is geen winkel! We laten ons dan verwennen! 

We hebben tot aan Finesterre alle herbergen geboekt! Dat betekent heerlijk ontspannen wandelen! We stoppen met de Camino en nemen vanaf nu vakantie! Met zon, als Weeronline klopt! 

Dag 46 Camino del Norte Santiago

Aankomen in Santiago 

Toch elke keer weer speciaal! Ik kijk er naar uit! Voel me emotioneel, maar niet genoeg om in huilen uit te barsten. Ik merkte het ook aan de pelgrims in het hostel gisteren! Het einde komt inzicht! De stemming is uitgelaten! Er wordt veel gelachen en gepraat! Mensen beseffen dat hun tocht ten einde loopt! Het begin van het gewone leven vangt weer aan! Je moet weer plannen maken voor de tijd na de Camino. Hoewel we het heerlijk vonden, merken we dat de drukte toe neemt! Zonder reservering ergens naar toe lopen is spannend! Het kan nog wel, maar zeker nu met z’n drieën is het lastig! 

46 Dagen zijn onderweg! Is wel een hele tijd! En er komen voor ons nog 9 bij! 

Vanochtend waren we om 7.45 uur al aan de wandel! Het laatste stuk vanuit O Pedrouzo is niet het mooiste stuk van de route! Maar de eerste 10 km gelukkig nog wel. We lopen door een prachtig stuk bos! Dan door wat dorpjes en dan eindeloos door Santiago! 

In het bos dachten we eerst dat er een mars etappe aan de gang was! Het bleek een groep te zijn die gisteren ook al in onze buurt liep! Toen ik er aan ontsnapte bleken we bijna alleen te lopen! Maar ook in Santiago was het erg rustig! We liepen grotendeels alleen! 

De drukte viel erg mee achteraf! Ook in het pelgrims bureau was het rustig! Vandaag zijn er maar 2200 pelgrims aangekomen. Je moet vooraf al je gegevens al invullen en dan zijn er 20 wachtenden en misschien 10 mensen achter de balie. Valt erg mee, dus! Voor het kleed in de Huiskamer van het Jacobsgenootschap maken we weer de traditionele foto! Nu met Dochterlief erbij! 

We wilden graag naar de kerk! Maar de rij was zo extreem lang, dat we niet zijn gegaan! 

Andere jaren zouden we alles op alles zetten. Maar nu staan in de rij……… MijnMaatje kan het niet geloven toen ik zei dat de mensen voor de kerk stonden te wachten. Hij negeerde de rij en liep naar de deur, om daar te ontdekken dat mensen zelfs nog niet in de kerk mochten! 

Niet te geloven. Of het is het stroomlijnen van de drukte! 

Vanavond zijn we gegaan voor een Menu del Dia. We konden niet koken in de herberg. Het menu: Galicische soep, ouderwets gebraden kip en een flan na! Met spa rood en brood! €12,00! De Galicische soep spreekt tot de verbeelding! Overal zien we de stronken staan. Uitgegroeide boerenkool of een soort palmkool. 

Wat brengt nu zo’n grote tocht? Lastig om direct te zeggen! Het is leven in het klein! Weinig kleding, weinig spullen, geen afspraken! Dat maakt het leven simpel! Enerzijds is de Camino simpel! Slapen lopen en eten! Maar anderszijds ook ingewikkeld! Waar slaap ik? Is er genoeg ruimte? Zijn er winkels? Zijn er winkels open? Regent het? Is de route wel goed? Heb ík genoeg stroom in mijn mobiel! Het betekent dus voortdurend schakelen! 

Ik weet wel als ik zo de jaren bekijk, dat lengtes van routes, niet meer van belang zijn! Wat je eet ook eigenlijk niet! Regen ook niet! Lopen moet je toch!  Het gaat meer om het nemen van de dingen,  zoals ze zijn!  Een mooie les toch! 

Dag 45 Camino del Norte O Pedrouzo

Wat hebben we toch altijd veel geluk onderweg. Wat kunnen we toch tevreden zijn! Goed, het regende vanmorgen, maar het had erger gekund! Bv niveau tuinslang, wat we ook wel hebben gehad op deze Camino, Het miezerde, maar de poncho’s deden het super! Wat zijn we toch blij met deze investering! Evenals de nieuwe schoenen! Toen toch plotseling niveau tuinslang bereikt werd, waren we net in de buurt van een bar! Wat een geluk. Deze werd druk bezocht! Zeker 50 pelgrims hadden hetzelfde geluk als ons! De bar had veel overdekte  zitruimte! Ik denk normaal voor de zomer schaduw plekken! Wat een mensen! Giga! Allemaal ingepakt als Michelain poppetjes! Nog nooit zoveel poncho’s én paraplu’s bij elkaar gezien! Dan komen twee dames aanstrompelen! Ze zijn er zichtbaar helemaal klaar mee! Hebben geen enkele droge draad meer! Ze spreken Engels en ik kan het gesprek volgen! Ze bestellen een taxi en de dame stuurt een print screen van de plek! Inmiddels heeft de regen het niveau bereikt van 2 tuinslangen! Het is echt vreselijk! Ik sta na dagen regen ook niet zo meer te trappelen! 

Ik denk dit is mijn kans! Aanpappen! Ik ook met de taxi! Zij lopen de 100 km voor Santiago. Zijn dus begonnen in Sarria. Lopen nu voor de vierde dag in de regen! Genoeg is genoeg! Ik beaam het aan alle kanten! Net als ik het gesprek richting “ Kunnen wij ook niet mee, dan delen we de kosten” zegt MijnMaatje:” De regen wordt minder! Kijk de lucht klaart op!” Ik weet niet waar hij het ziet, maar ik zie niets! Alleen grauw, grijs, donker, dreigend en veel regen! Ik doe nog een poging of we niet mee kunnen. MijnMaatje lijkt verbijsterd? Hoezo taxi? Inmiddels stuift de taxi het erf op! De chauffeur is zichtbaar druk! De twee dames snellen zich met rugzak en stokken naar de taxi en in een ommezien zijn ze weg! Daar zit ik dan in mijn kleddernatte broek, bezwete rug! “We gaan!” zegt MijnMaatje! Het regent inmiddels weer niveau 1 tuinslang in plaats van 2!  ik bedissel dat ik mee ga , na een stuk cake… MijnMaatje vindt het tot mijn verbazing prima! Als ik de bar binnen kom en ik zie de wachtrij……laat ik de gedachte aan cake snel varen! Wist MijnMaatje dit misschien? 

Maar we gaan weer! Met dat we ons weer in de poncho’s hebben gehezen, wordt de tuinslang stopgezet. De modder is vreselijk, maar te doen. De laatste 8km lopen we droog en het laatste stukje zelfs in de zon! De regendag in Weeronline met donkere wolken en 3 druppen, bleken uiteindelijk in de ochtend maar een uurtje 3 druppen te zijn en toen dronken wij net koffie! 

De zon schijnt stralend in O Pedruzo, de slaapplek voor deze dag! Dé terrassen zijn er niet! Staan nog opgestapeld tegen de muren. Maar ook dat drukt de pret niet! We trakteren ons ergens binnen op een tweede bak koffie voor de dag en nu met gebak! Oké, 2 reuze stukken gebak, die we met ons drieën delen! Het moet niet te gek worden! Wat een geluksvogels zijn we! 

Dag 44 Camino del Norte Arzua

De hele dag regen en nu in de zon voor de herberg! Een stoeltje van het terras gepakt en meegenomen naar de overkant van de straat! Onze herberg is gemaakt in een pakhuis of zo! De bedden staan in kleine compartimenten van 3 of 4! Mooie keuken, maar geen ramen! De hele dag was het grijs en regenachtig! En nu: blauwe hemel, witte wolken en zon! 

Ik had het stoeltje gepakt om nog even te genieten van het zonnetje! 

Wat ik me niet realiseerde is, dat het lijkt, dat ik net als vroeger thuis, op een tuinstoel alle motoren van de TT Assen langs zag komen en  nu alle pelgrims. Nu om 19:00 uur komen nog steeds horden pelgrims langs. Ik snap er niets van! Hoelang lopen mensen vandaag? Of hebben ze ergens geboekt en kunnen ze aankomen wanneer ze willen?  Onze herberg is niet vol. MijnMaatje vraagt het na. Deze herberg, 38 km vóór Santiago, is niet vol. Alleen op dinsdag, woensdag en donderdag is hij vol! En in juli en augustus! Volgens de herbergierster willen mensen vooral in het weekend in Santiago aankomen! 

Rijp en groen loopt hier voorbij! Mensen denken dat ik namens de Tourist Office hier zit! Waar nog een herberg is? Er zijn hier wel 20. Waar dé municipal is? Zo laat? Zonder afspreken heeft deze echt geen plaatsen meer! Waar een bar? Je kunt hier direct beginnen aan de kroegentocht! Waar de bushalte is? Geen idee? Maar er is op dit tijdstip zeker geen bus meer! Bovendien is het voor elke Spanjaard in Galicië een vrije dag! De dag van de literatuur! Alles dicht en in veel plaatsen feestelijk activiteiten! Niet dat wij daar vandaag op de laatste km Galicische platteland iets van gemerkt hebben. 

Zo blijft het maar doorgaan! Vandaag werden wij als oud gedienden bevraagd hoe de aanvraag van de credencial in zijn werk gaat! Leg je het uit, kunnen ze het zich niet voorstellen dat het zo werkt! Er zijn toch lange wachtrijen? Leg je iets uit, geloven mensen het niet. Kijk dan maar in Santiago. Wachtenrijen van uren zijn tegenwoordig voorbij! 

Het vierdaagse gevoel overvalt me. Dochterlief verbaast zich over de nationaliteiten, de opgespoten lippen en de gecorrigeerde billen. Zien wij dezelfde mensen? Ik zie eindeloze stromen mensen, zonder rugzak! De Correr, de post die de rugzakken en koffers vervoerd, doet goede zaken! Ik zie mensen strompelend op hun laatste benen langs komen. Dan is 39 km nog ver weg! 

Een groep van, tja ik herken de taal niet,  zakt om mij heen hier in de zon op het trottoir! Ze hebben dagrugzakken! Ze ogen gevloerd. 

Ze gaan nog door en lopen naar Monte Groze! Dat is zeker nog 35 km! Dat wordt wel 24:00 uur! 

Ik vind het observatie moment voor nu genoeg! Na de heerlijke linzensoep, die ik heb gemaakt in verband met de kou, heb ik dorst! Ik trakteer me op een fles spa rood uit de enige open supermarkt! 

Dag 43 Camino de Norte Sobrado

Het was een drukke dag! Het was een lange etappe! Veel indrukken! Nu pas,  om 20:50 uur,  kom ik er toe om mijn blog te schrijven! 

Ik lig in een heerlijk bed in een lekkere warme slaapzaal! Zo lekker! Ik heb vandaag een paar keer met handschoenen aan gelopen! Zo koud! Ook de keuken hier in het klooster was koud en ook de ruimte waar de versper gehouden werd,  was koud! Ondertussen komen de mede pelgrims de slaapzaal binnen! Ik hoor aan hun zuchten dat ze balen! Wij liggen al in bed en dan is het niet not done om het grote licht weer aan te doen! Zij moeten zich nog klaar maken voor de nacht! In het donker! Inwendig moet ik grinniken! 

Het bed ligt heerlijk. Ik was niet van plan om naar het klooster te gaan! Van de vorige keer heb ik nog een trauma. Koud, smerig en vreselijke bedden! Maar het klooster is gerenoveerd! Er is in de slaapzaal zelfs vloerverwarming! 

Deze Camino is qua slapen heerlijk! Veel mensen reserveren en dan hoef je ook niet vroeg weg! Je plaats voor de nacht heb je immers al! Dat betekent grofweg, 22:00 uur liggen en 7:00 uur opstaan! Wat een genot! Wij waren vanmorgen om 5 voor 7 de eersten, dachten wij! Dat was niet helemaal zo! De twee oudere mannen zaten al aan het ontbijt! Een paar stukjes brood en koffie! Dochterlief was even helemaal van het padje!”Is dit het ontbijt?” Join the Camino, kindlief! Waar is de yoghurt, broodjes, taart? Ze zag de bui voor deze dag al hangen! Geen bars of winkels. Alleen op een paar stukjes brood’ Voor de lunch de spaghetti van gisteren met nog 2 bananen! Tot overmaat van “ramp” hadden de hospitaleros ons kaasjes ook rijkelijk uitgedeeld aan alle pelgrims! Dus het werd ook nog eens brood met niks tijdens de route. 

Tegen twee koffiezetapparaten, broodrooster en waterkoker was het elektriciteitsnet in de herberg niet bestand! Daar zaten we in het schemer! De nieuwe herbergiers opzoek naar de meterkast. Gedoe, gedoe, paniek! Maar MijnMaatje die alles kan, keek alleen, liet de opwinding de opwinding, en ging in een lijn naar de meterkast, die hij al lang ergens gezien had,  en met een handomdraai deed alles het weer! Hij mag gelijk volgend jaar komen als herbergier!! 

De route was 25 km lang! Onderweg nergens een bar of zo! Alleen aan het einde was een bar. Qua prijzen maak je hier van alles mee. €3,00 voor 3 koffie, tot vanmiddag in een afstandse bar, waar de koffie uit de pruttelkan komt, 3 koffie voor €7,00 ! 

Bij het klooster worden we in groepjes van 6 toegelaten! Anders kan de monnik het niet overzien! Dit duurt zeker 20 minuten! Maar er kunnen hier 100 pelgrims slapen! Ze schrijven 18 pelgrims per uur in! Alleen het inschrijven duurt al  minstens 5 uur. Heeft een monnik bijna een dagtaak aan!!

In ieder geval zijn we om 16:00 uur binnen. Bed opmaken, even liggen, boodschappen doen, eten, naar de vesper, kloosterkerk nog even bekijken! Routes plannen voor ná Santiago, douchen en de dag is weer voorbij. Maar ik ben een tevreden mens! Weer een fijne dag! Waar het geluk weer met ons was! Een paar spetters regen! Zelfs Dochterlief merkte bij het eten op: “Wat is het Camino leven simpel, slapen, lopen, op tijd eten en dat herhaald zich steeds weer! Ze was het ontbijt van vanmorgen gelukkig al weer vergeten! 

Dag 42 Camino del Norte Miraz

Het groen, geel en oranje zet zich voort vandaag! Een korte, prachtige route! Tot Miraz. 15 Km! Wat hebben we weer een geluk! De hele ochtend lopen we droog! Veelal in de zon!  Het wordt een spannende dag! We hebben niet gereserveerd! Maar de herberg heeft 28 bedden. Er is ook nog een andere, nieuwe herberg. Deze heeft ook nog 36 bedden.  Bedden genoeg als er niet te veel mensen zijn. Onze herberg kun je niet reserveren! Het gevolg is dat mensen de andere  herberg gaan nemen! Men gaat toch wel  graag voor zekerheid. De bezettingsgraad van deze daalt nu! Als hij te veel daalt moet de herberg misschien sluiten! Dat zou ook jammer zijn! Terwijl deze met vrijwilligers zo leuk is! Je kunt er zelf koken! 

Er ontstaat weer een nieuw groepje pelgrims met hetzelfde ritme! De NAVO man, een oudere Duitse man, een groep jonger Duitse mensen. (Sommige van deze groep gaan naar de andere herberg, want daar wordt Vegan gekookt!) 

Er zijn ook nog wat Spaanse mannen. Er hangt een geur van frisse eau de cologne om hen heen! Ik heb de geur al verschillende dagen in mijn neus hangen! Kon het niet traceren! Eerst dacht ik dat het door mijn buikgriep kwam! Ik vond brood en koffie stinken en dan in eens duikt dit geurtje op! Het doet me denken aan  de barbier waar MijnMaatje vorig jaar in de vakantie heen ging! Zijn wangen werden besprenkeld met dit geurtje! Ik ontdekte gisteren dat een van deze Spaanse mannen de geur gebruikt! Heerlijk! Het is echt een andere geur dan de chemische deo waar een enkeling ruimhartig in de slaapzaal mee doordrenkt! Ik geloof dat ik het aan mijn eigen wasmiddel ga toe voegen! 

Het geluk is weer met ons! De laatste km regent het vreselijk! Als het regent gaat de herberg eerder open! Als we rond 13:00 uur voor de herberg staan mogen we gelijk naar binnen!! Dat is toch geluk hebben, want anders moet je wachten tot 15:00 uur! Als we binnen zijn is het een drukte van belang! De vrijwilligers lossen elkaar af vandaag! Er zijn al twee mannen gearriveerd! De man van de eigen kamer van gisteren! We komen er achter dat hij de Camino loopt, omdat hij een open hart operatie heeft overleefd! Hij doet erg nerveus aan! Je zou toch denken dat als je loopt vanaf Irún dat je de klappen van de Camino zweep toch wel kent! De NAVO man blijkt zijn schoenen vanmorgen te zijn vergeten! Ik begrijp het niet goed? Schoenen vergeten? Je kunt van alles vergeten, maar schoenen niet, toch? Blijken het zijn Crox te zijn! Een vriendelijke Duits meisje heeft ze mee genomen en gebeld naar deze herberg, dat ze de schoenen heeft! De man is helemaal dol blij! Ook Crox vind je niet zomaar ergens! 

Bij de ingang staat ook een rugzak die we herkennen! Hier worden toch geen rugzakken gebracht? Maar de Spaanse man van de rugzak is hier niet! Hoe gaat dit aflopen? Ach, het zijn maar kleine dingen. Maar ze vullen de energie van herberg. We hebben een heerlijke middag rond de houtkachel. Met koffie en thee! Goed voor Dochterlief! Ze kan nog even dagen bij tanken! 

De herberg wordt gerund door vrijwilligers uit Amerika! Het ‘Hi, Guys’ is niet van de lucht! Amerikanen hebben een accent dat wel een beetje irritant overkomt! Maar er is de hele middag een playlist waar iedereen blij van wordt. De vrijwilligers zijn zeer vriendelijk en behulpzaam! 

Uiteindelijk komen de Spaanse mannen niet in de herberg! Jammer, nu moet ik het luchtje missen! Er zijn ergere dingen! De tas wordt aan het einde van de middag gehaald! Gauw mee genomen naar de andere herberg! 

Hoezo veel mensen op de Camino? Vanaf Ribadeo altijd plaats! Wij genieten van deze heerlijke warme herberg! 

Dag 41 Camino del Norte Baamonde

 Groen, geel, oranje. 

Dit zijn de kleuren die ons vandaag omringen. Groen van de overweldigende natuur! Geel van de bloeiende brem. Oranje van onze  poncho’s en Dochterlief haar cover van de rugzak! We staan voor de deur van de herberg. 98 Plaatsen en we zijn nu met 15 mensen of zo! 

We hebben erg veel geluk! Wel hebben we wat spetters gehad, maar het mag geen naam hebben. De routes was vlak glooiend! Landweggetjes en wandelpaden! De brem bloeit hier zo prachtig! Het is genieten! 

Dochterlief voelt zich iets beter en ik merk ook dat ik wat meer energie heb! Het is best wel spannend, realiseer ik me nu pas! Ik kan me niet heugen wanneer we zoveel dagen achtereen samen zijn geweest! Aan de ene kant zit in mijn achterhoofd twee van ondeugd  glimmende kids op de achterbank van de auto richting Oostenrijk! Met al het gedoe wat daar bij hoort! Zelfs toen ze pubers waren konden de kids elkaar behoorlijk uitdagen! Nu zijn we op stap met een volwassen vrouw! Je dochter, maar dan de volwassen versie! Nu hebben we natuurlijk kunnen oefenen met Eva, het Duitse meisje dat een week of drie met ons, oude bessen, mee liep! Dat ging goed! Maar we respecteerden haar in haar keuzes en haar dagindeling! Wilde ze samen met ons eten, prima. Wilde ze dat niet ook prima! Ze was gezellig met haar verhalen en haar kijk op de wereld konden we goed volgen! Ach, zo gaat het ook met Dochterlief! Jammer dat ze ziek werd! Maar ze houdt zich dapper! Wij, MijnMaatje en ik, zijn al zoveel jaren een op elkaar ingespeeld team! 

We weten van elkaar wat we prettig vinden! Vullen elkaar aan! Houden van eenvoud en soberheid! Dan komt daar ineens een derde bij! Maar het gaat goed! Elkaar accepteren en hier en daar wat schikken!’

Voor Dochterlief is het de eerste ervaring met de Camino. Wandelen doet ze prima! Maar het is ook samen slapen, douchen in een grote ruimte, keukens met alleen een magnetron! Wij weten inmiddels van het nut van een theedoek, mes en lepels en een magnetronbak. Je redt je dan overal! Voor haar in àlles nieuw. En de  Camino is vertrouwen en accepteren. Vertrouwen dat er plek is in de herberg die je niet kunt reserveren. Accepteren als de herberg vol is! We gaan nog 2 spannende dagen tegemoet. Twee keer een plaats zonder reservering! Een keer bij een herberg van een genootschap en één keer bij een klooster!  We zullen het zien! 

Inmiddels zit ik heerlijk in de zon! Of en toe een wolk en dan is het gelijk 15 graden frisser! 

Heerlijk gedoucht onder een super hete douche! We zijn met 5 vrouwen en de rest mannen. Inmiddels 21! Je telt de schoenen dan weet je het! 

Dochterlief doet een dutje! Ze is nog niet helemaal fit! MijnMaatje is ergens in het stadje! 

We kennen de herberg van 8 jaar terug! Ze hebben geen 98 bedden meer. Ik denk dat 60 meer in de richting komt! Zelfs een paar één persoons bedden. Voor ons was een man die vroeg om een eenpersoonskamer! Ik bleef er zo’n beetje in! Blijken ze hier inderdaad enkele kleine kamers te hebben. Vol verbazing kijk ik het aan! In een municipal herberg? Tot mijn verbazing blijken wij ook bij de doelgroep ouderen te horen, want wij krijgen ongevraagd de tweede kamer! Dochterlief ligt nu heerlijk te chillen in deze luxe kleine kamer! Moet niet gekker worden op de Camino!