moeten klimmen, dus we moeten niet te laat op pad, hoewel ik volgens mij wel tot de middag kan slapen. Ik sta nooit met tegenzin op tijdens de Camino. Ben altijd weer nieuwsgierig wat de dag gaat brengen. Tijdens het lopen is het wel eens anders. Dan denk ik: dit doe ik nooit meer. Maar als ik bij de herberg ben en gedouched heb is het al weer over. Ik denk wel aan huis, maar het nog geen enkele behoefte om te gaan af tellen. Het Caminoleven bevalt me uitstekend! Altijd op Camino zal saai worden, maar tot nu toe is het goed.
Bij de bakker, waar 10 gasten met 4 mensen werden bediend en we nog een kwartier moesten wachten, hadden we een ontbijt. Dat is de Camino. In Nederland zouden we dat direct anders organiseren. Maar dat is ook de charme.
De wandeling is schitterend. Je loopt door een dal omhoog. En dat omhoog lopen is nou net het venijn. Na een een goed uur begint het echte klimwerk en na 5 minuten ben ik al nat van het zweet. Na drie kwartier is er een dorpje en we nemen een kop koffie. Dan hebben we nog zo'n ruk te gaan. Na een poos sta ik trillend op mijn benen. Het is inmiddels ook half twaalf en ik moet nu echt eten. Warmte, inspanning en geen eten maakt altijd dat ik niet meer aanspreekbaar ben. Maar na een half stokbrood met kaas ben ik er weer. Dan gaan we voor de laatste etappe.
Rond 13.00 uur zijn we bij de herberg. We zijn een van de eersten. Het dorp is een groot museum met Spaanse plaggenhutten. Het is leuk om hier de middag door te brengen. Ik tref er weer mijn Spaanse kookvriendin. Ook allerlei vrouwen die ik al eens heb ontmoet zijn hier voor de nacht. Het is een grote reünie. Het is wel leuk om ieders belevenissen te horen.
In het dorpje zijn souvenierswinkeltjes. Het probleem is dat je niets kunt meenemen. Dochterlief appte dat MijnMaatje iets voor Moederdag moest kopen. Dat is gelukt. Een ring van paars leer met een schelp. Ben er blij mee.
In de kerk treffen we de zingende Franse vrouwen weer. Ze zijn nu met z'n negenen. Ze zingen weer samen. Het is wel jammer dat de kosteres de Taize muziek niet even uit zet. Het is wel ontroerend. Ze zingen met veel overtuiging! We gaan vanavond naar de mis. Misschien dat er iets te zingen valt.
We treffen nog een Nederlander. Hij is15 januari vertrokken vanuit Nederland. Moet nu nog 6 dagen. In Nederland, België en Frankrijk geen pelgrim getroffen. Dat is hier wel anders. Ik zit nu voor de herberg te typen. De herberg is erg groot. Ik denk wel 170 plaatsen en is compleet vol. Ook de hotels zijn vol. Het is weekend. Misschien dat dat iets uitmaakt. Wij liggen op een zaal met Spanjaarden. Nadeel is dat je bijna niet met hun kunt praten. Door hun manier van praten hebben ze altijd erg veel kabaal om zich heen. Ze staan vroeg op en doen er eindeloos over om weg te gaan. Maar wij boffen nog. Onze andere Nederlandse wandelmaatje ligt in de grote zaal. ' s Avonds komt de hospitalera controleren en tot mijn grote verbazing krijgt iemand fiks door de benen dat zij het raam open heeft gezet. 24 volwassen mensen op een zaal zonder open raam of deur!
Geen opmerkingen:
Een reactie posten