De zeventiende dag van Villa de Mazarife van Hospital de Orbigo 17 km

Een bijzondere dag! Precies 30 jaar geleden stapten we samen in het huwelijksbootje, na een verkeringstijd van 5 jaar.

We zaten toevallig net ook in een herberg met een bijzonder ontbijt. En dat is ook echt bijzonder, want meestal moet je het doen met twee tostados. En dit lijkt erg feestelijk. De beroemde tostados, mariakaakjes, kleine cakejes, een speciale Spaanse lekkernij( een soort langwerpige oliebollen) yoghurt, fruit, sinaasappelsap en heel veel koffie! Dat hebben we ons goed laten smaken.
Dertig jaar... Ze zijn voorbij gevlogen. Dertig jaar geleden had ik net de vorige dag mijn been uit het gips van een gescheurde enkelband. Ik liep op krukken naar het gemeentehuis. Had toen niet kunnen dromen dat ik dertig jaar later voor mijn plezier 500 km zou gaan lopen. En zeker niet eerst 14 dagen alleen. Na het ontbijt kwam het eerste appje binnen van onze Vriendengroep die ook al zo lang bestaat. Ook op facebook was het feit ook  niet ongemerkt voorbij gegaan.
We hopen nog vele jaren in goede gezondheid samen te kunnen zijn. Zeker hier op de Camino horen we het dat het ook anders kan. We lopen toevallig net samen met een Zwitserse man van 72. Hij moet 25 mei terug zijn. want dan viert hij met zo'n vrouw zijn gouden huwelijksfeest. Zijn vrouw kan wel lopen, maar niet meer klimmen. En is ook nog eens 6 jaar ouder. Vorig jaar waren ze daarom gewoon 5 dagen naar Santiago geweest, zodat hij aan haar alles kon laten zien. Het is namelijk niet zijn eerste Camino.

Het weer is helaas niet zo feestelijk. Het regende toen we weg gingen. En de wind was weer net zo straf als gisteren. Dus het doorstaan van de wind en de regen maakt dat de gevoelswaarde wel 50 km is.  De laatste km werd het nog warm en hebben we zonder jas gelopen.

Hospital de Orbigo heeft een roemrijk verleden. Nog elke zomer worden hier ridderspelen gehouden. Het heeft een prachtige middeleeuwse brug.
Het mooiste vind ik de kerktorens. En eigenlijk allemaal vol met nesten van ooievaars die vaak jongen hebben. Ik probeer ze op de foto te zetten, maar ik krijg die niet goed scherp. Het is erg mooi om te zien hoe de ouders de jongen voeden.

We hebben vandaag een korte dag en zitten weer net zo als vorig jaar in de herberg San Miguel. Een prachtige herberg, als je zin hebt kun ze 's middags een schilderij maken. De wanden hangen vol. Ik ga me zo douchen en weer verder aan mijn sok. Het is hier echt sokkenweer!