Vandaag is het de bedoeling dat MijnMaatje zal arriveren. De app verliep wat moeizaam. Hij heeft geen wifi als ik wel wifi heb en omgekeerd. Wat ik begreep dat hij 13.40 uur aan zou komen bij het Busstation.
Dat betekende voor mijn een lange ochtend wachten in Leon, want om 8 uur moet ik de het erg uit. Nu is Leon een grote stad, maar het is 1 mei en dat is een vrije dag. Dus de winkels veelal dicht. Na een ontbijt hier in de herberg bij de nonnen, zag ik dat je ook kunt deelnemen aan de Laude. Dat heb ik gedaan. Was wel de enige pelgrim. Zat om 8 uur in de kerk en er zaten ook al enkele nonnen. Het was een oefening in geduld. Ik kreeg van een non de boeken met de liturgie. Dit was even wat te hoog gegrepen voor mij, omdat ze door het boek heen bladerenden dat het een lieve lust was, was ik de draad al kwijt na het derde lied. De Laude( of het Laude) begon om 8.30 uur duurde ruim een uur en vervolgens blijven de nonnen nog een half uur liederen oefenen. Na deze lange geestelijke zit, had ik wel zin in koffie en wat wereldlijke activiteiten. Lopend door de bijna lege winkelstraten met hier en daar een toeristenwinkeltje, en niet te vergeten in de regen, stroomt Leon niet over van vrolijkheid. Tot mijn grote vreugde zag ik oorbellen in de vorm van een schelp in het paars. Deze moest ik natuurlijk hebben. Een voordeel van de Camino is dat je met veel ervaringen thuiskomt, maar nooit met veel spullen. Die moet je de hele reis mee slepen. Oorbellen daarentegen nemen geen ruimte in en kunnen gelijk in je oren. Mijn dag kon helemaal niet meer stuk toen ik ook nog voor € 3,00 een amethistenarmbandje zag.
Verder zag ik nog een etalage met poppetjes van de paasprocessies. Daar heb ik een foto van gemaakt voor een collega van school. Leon staat bekend om zijn processies in de stille week. Dat hebben we een keer mee gemaakt en willen we heel graag nog een keer zien. Erg indrukkend.
Bij een van de weinige bars die open was, heb ik koffie gedronken. Voor elk kopje koffie kreeg ik 30 minuten wifi. Moest natuurlijk ik mijn blog bij werken, maar moest ook even bekijken hoe je de hiel van de sok verder breit. Ik wist dat er een goede webblog was voor sokken breien. Wat me nu pas opviel was dat dit een blog was van de vriendin van MijnMaatjes moeder. Is me nog nooit eerder opgevallen. Nu brei ik ook niet dagelijks sokken, maar toch. Wel meer dan 800000 views. Door ervaring weet ik dat dit heel veel is.
Na drie kopjes koffie verder zie ik dat het al rond 12.30 uur is en dat ik zachtjes aan naar het busstation kan lopen. Bijna bij het station bedacht ik me dat ik eigenlijk dat ik naar het toilet moet. Die weet ik te vinden bij het treinstation. Nou, dat ging mooi niet door. Tot driemaal toe werd ik door een Spanjaard gewezen op het feit dat de Camino de andere kant op loopt. Ik kwam niet van de mensen af. De laatste heb ik toen maar naar het busstation gevraagd. Gelukkig was daar ook een toilet. De rest van de tijd heb ik breiend aan de hiel doorgebracht.
Toen het 13.40 uur was zag ik de bus aan komen en rolde ik gauw het breiwerk op. De zijkant van de bus ging open en ik zag MijnMaatjes rugzak al. Maar wie er ook aan kwam, Maatje niet. En de rugzak werd mee genomen door een ander. Dan sta je toch raar te kijken. Zag toen dat deze bus niet uit Bilbao kwam, maar ergens anders vandaan. Ik vond het wel wat vervelend worden allemaal. Zag toen pas op mijn iPhone dat er vertraging was. Rond 14.00 uur was het eindelijk zover en daar was hij. De rest van de dag te druk gehad met bijpraten. Maar morgen is het zover: dan samen aan de wandel! Ik heb er zin in.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten