Na een goed ontbijt vertrekken we richting in de regen naar Villa Franca der Bierzo. Het is maar een kort stukje en rond 9.30 uur komen we er aan. De koffie duurt dan wel een tijdje, want we hadden gisteren geen internet en dan moet de blog vanmorgen nog op internet worden gezet. Rond 11 uur vertrekken met met wat fourage richting de Rio de Valcare richting O Cebreiro. Dat gaan we vandaag niet halen, maar we willen zover lopen dat we morgenvroeg maar een paar uur meer hoeven.
Op zich is de route redelijk mooi. Je loopt in een dal en links of rechts in de bergen loopt een snelweg richting Madrid of La Coruna. Aan het eind van het dal klim je omhoog naar het dorpje O Cebreiro. Inmiddels begint het warm te worden en dan haak ik wat af. MijnMaatje heeft meer de vaart in de sokken dan ik. Ik zet om de eindeloze afstand wat te overbruggen mijn luisterboek aan. Dat leidt wat af van de pijnlijke voeten,
We zien weer het Joegoslavische meisje dat verdwaald was met de zuid Afrikaanse mevrouw. Ze heeft zichtbaar last van haar benen, maar ze zegt dat het goed met haar gaat.
Na een poosje moeten we echt even rusten. Het is inmiddels 3 uur in de middag en het is warm. Mijn voeten doen zeer. Niet zo zeer aan de onderkant, maar van binnen. Als ik maar loop gaat het. Ga ik zitten en moet ik weer op gang komen dan duurt het echt wel een kwartier voordat ik weer lopen kan. Ik hou dan ook niet zo van pauzes.
Na een hete thee met suiker gaan we weer. We komen langs een klein kerkje en kijken even of deze open is. Dat is niet altijd het geval. En ja hoor, de kerk is open en er is een stempel. Terwijl we bezig zijn, komen er 4 Fransen dames. Samen gaan ze voor Maria staan pakken een boek en zingen een lied wat ik herken als een lied wat we zongen in Lourdes. Het refrein kan ik meezingen: Ave, Ave Maria. Ik zing de tweede stem mee. Ontroert staan allerlei mensen te luisteren. Het grijpt veel mensen aan.
In een prachtige herberg met witte lakens en slopen en heerlijk bedden ga ik uitgeput op bed liggen. Genietend van de schone omgeving. Ik word wakker om 17.30 uur en ik neem een heerlijke douche. De herberg was wat duurder, wel 10 euro, maar het is heerlijk.
Er zijn nog twee vrouwen. Een Zweedse en een Deense. We zien erg veel Denen, maar het is de eerste Zweedse die ik tegen kom. We besluiten samen te eten. En dat is zoals gewoonlijk erg bijzonder. De verhalen over het gewone leven in Denemarken en Zweden zijn mooi om te horen. Het zijn vrouwen in mijn leeftijd en hebben allemaal zo hun eigen zorgen. Om 21.30 uur lig ik er in. Kan ik lang geníeten van het heerlijke bed.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten