Onderweg: geluk moet je hebben?

Tijdens de gesprekken op de Camino word ik vele keren geconfronteerd met het begrip "Geluk" dat door menigeen gebruikt wordt. "Wat een geluk dat er nog een plekje vrij is." "Ik had het geluk dat een opdracht niet doorging en daarom kon ik weg." "Als ik hier in loop in de zon en vrij van alles wat een beroep op me doet ben ik gelukkig." "Gelukkig kon ik mijn zaak goed verkopen, maar ja wat moet je zonder werk of zond doel?"

Wie ben ik om te schrijven over geluk? Dat vraag ik me af. Elke avond doe ik een poging, maar dan komt er toch weer wat anders op in mijn hoofd, dat eenvoudiger is te beschrijven.  En wat heb ik nu over geluk eigenlijk te melden. Sinds de gesprekken die Villamayor de Monjardin speelt dit door mijn hoofd. Als ik de dagen in het hier en nu bekijk dan ben ik een gelukkig mens. Vrij, elke dag een bed, genoeg te eten, de zon schijnt, geen hooikoorts, dan mag je je toch een gelukkig een mens noemen. Als iemand na de Jezusmeditatie vraagt om een "hug" dan ben je blij dat je die mag geven. Nu is het knuffelgehalte hier in Spanje wel hoog en moet ik daar als calvinistische noordeling wel aan wennen. Maar sinds de jaren van oefening hier in Spanje, gaat ook dat me beter af.
Een dag gelopen zonder pijn en met mensen aan de praat die allemaal toch hun levensverhaal hebben, is het leven goed te noemen. Dan mag je je gelukkig prijzen dat je gezond bent en het geld hebt om dit te kunnen doen.

Ik sprak met een hospitalero over geluk, met name over de maakbaarheid van geluk. Is geluk maakbaar, heb je zelf invloed of overkomt het je? Regelmatig zie ik: 10 stappen tot geluk. En natuurlijk lees ik dat dan.  Dat wil toch iedereen: Gelukkig zijn! Je zou uit de tekst kunnen afleiden, dat je dus geluk zelf kunt regelen. Je volgt het stappenplan en het kan niet mislukken. En als het wel mislukt dan ligt dat aan je zelf. En dan voel je je nog ellendiger als te voren.
Volgens mij zit het niet zo met geluk. De wereld is niet maakbaar. De dingen over komen je ook. Voor een deel kun je niets doen aan ziekte of verlies van werk. Hoe je met de dingen omgaat wel. Dat is volgens mij wel een keuze. Je kunt blijven "hangen" in verdriet. Soms kun je er zelf niet uitkomen. Dan heb je mensen nodig die je helpen om uit je verdriet of boosheid te stappen.

Maar dat is niet altijd makkelijk in een wereld waarin het lijkt dat alles mogelijk is of dat je "recht" hebt op dingen. Dat gevoel maakt misschien dan mensen moeilijk om kunnen gaan met teleurstelling. Je verzekerd je voor brand, je regelt een nieuwe neus en dan krijg je kind met een probleem. Of je eigen zaak loopt niet zoals gedacht. Een probleem dat je niet zelf kunt oplossen.

Misschien dat we in deze tijd vergeten zijn, door ons gevoel van maakbaarheid, dat dingen je ook toevallen, dat je "geluk moet hebben".

Geluk is ook iets wat je moet leren zien. Het zit niet in grote dingen. De prachtige bloemen aan de kant van de weg! Een fijn gesprek met iemand.
En er bestaat niet zoiets als 24 uur geluk, denk ik.  Als geluk normaal was, zou je het niet meer ervaren als geluk.

Every day may not be good,

but there is something good in every day!