Inderdaad vanmorgen ging om 5.15 uur de wekker en de eerste Spanjaarden vertrokken. Op zich niet erg, maar als het dan ook nog lang duurt voordat ze weg zijn wordt het vervelend. Mijn methode van sjaal en de muts van de slaapzak en de oordoppen met een luisterboek maakten dat ik toch nog weer in slaap viel. Ik werd wakker van het tikken op mijn schouder. Ik lag naast een Spanjaard en ik dacht ik hou me slapend. Ik had geen zin aan Spaanse contacten op de vroege morgen. Maar het was MijnMaatje die op mijn schouder tikte. Het was 6.45 uur en we willen weer vroeg lopen, omdat het warm gaat worden. Om 7 uur liepen we, zonder ontbijt. Die willen we onderweg wel gaan scoren. MijnMaatje vond het toch nog wel lang duren en voorzag ons al lopende van een banaan en een Nederlandse müslikoek.
Na het ontbijt zag ik tot mijn grote vreugde Wouter weer. Met hem en Vincent heb ik samen in een herberg gezeten. We hebben samen gepraat en gegeten. Een van de bijzonderste avonden in een herberg. Het was erg leuk om te horen hoe het hem was vergaan. Hij had nog twee dagen gelopen met Vincent. Maar deze maakte langere afstanden.
Diane loopt vandaag alleen, maar zullen we haar in de herberg treffen. Wij zijn van plan om naar de herberg El Beso in A Balsa te gaan. Wouter sluit bij ons aan en we lopen samen verder op. Het is een warme dag en ik ben blij dat de route niet te ver is.
Na een stop in Triacastela voor een lunch en geld gaan we voor de laatste kilometers richting A Balsa. Verscholen in het groen ligt het dorpje. Drie huizen of zo. Een van de huizen is de herberg van Martijn en Jessica. In de herberg is het heerlijk koel. In de tuin is het helder groen en de zon schijnt heerlijk. In hun bos hangen 3 hangmatten. Ik heb er heerlijk in gelegen. Lekker weer voor een lange zomer zondagmiddag. We drinken samen wat cider en Yvonne, een Amerikaans meisje, heeft onderweg walnoten gekregen. Wij hebben nog doppinda's en samen maken we er een feestje van.
De herberg is erg authentiek en de douches zijn, zeg maar gewoon, naturel. Leistenen met cement. Erg bijzonder om te zien. Je moet ecologische zeep van de herberg gebruiken, want het water komt uit de bergen en het afvalwater gaat weer de bergen is. Aan de tuin mag nog wel wat gebeuren. Dat is nog een woestenij.
We waren hier vorig jaar ook. De baby is inmiddels 14 maanden en loopt al. Buiten is voor haar een probleem. Overleg liggen stenen en overal staan brandnetels en andere bloemen die niet goed zijn voor een peuter. Woon je buiten af en kan je kind nog niet alleen buiten spelen. Even een jaartje ouder en dan kan het.
Het is erg gezellig in de herberg. We zijn, en dat is een uitzondering, met 5 Nederlanders. Dat heb ik deze Camino zelden gezien. Verder 1 Fransman, 1 Amerikaans meisje, 1 Italiaans meisje. We eten binnen. Een salade van allerlei groenten, brood met iets lekkers, pasta met tomaten en kaas en cake na. Gewoon erg lekker. Maar de gesprekken waren bovenal weer erg geweldig. Wat is dit toch een bijzonder gebeuren. Dat mensen zo met elkaar vertrouwd zijn. Ook weer een dag met een gouden randje.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten