De eentwintigste dag van Molinaseca naar Pieros 26 km

Na een wat heftige avondmaaltijd, waar toch nog het verdwaalde schaap aanschoof, lagen we rond 22.00 uur op bed. Laat voor een pelgrim. De meeste pelgrims van onze kamer sliepen al. Als je laat naaar bed gaat en in verhouding later op staat kom je ook weer te laat weg. We lagen wel met 10 mensen op een slaapzaal, maar alleen met eenpersoonsbedden. En iedereen sliep erg rustig of ik was erg moe na de lange wandeling van gisteren. Ik werd met een schok om 7 uur wakker.
De vorige nacht presteerde ik het om bijna uit mijn onderbed te vallen. Mijn grootste angst hier op de Camino dat ik uit bed val. En eigenlijk belachelijk, want normaal val ik toch ook niet uit bed en waarom zou het hier wel gebeuren. Er zijn van die bovenbedden zonder beschermsteunen. Ik lig dan de hele nacht op mijn rug half wakend te slapen.

Na een goed ontbijt met de bekende tostados met jam liepen we om 8.15 uur. Ook vandaag staat een wandeling van 26 km op het programma. Maar nu met rugzak. Het eerste punt is Ponferrada en na een mooie wandeling door het buitengebied van de stad met schattige dorpjes bereiken we  na 2 uur het centrum van de stad. Nu we weer een paar dagen samen op pad zijn, komen we ook steeds bekenden tegen. Alle reden voor een praatje. Veel mensen hebben last van de knieën of de rug en dat moet natuurlijk worden uitgewisseld. Evenals het doel van deze dag. Ik kom zelfs weer een mevrouw tegen die ik in Ventosa heb ontmoet. De lady's nigth evening. Ze herkende me aan mijn paarse pet. Ze heeft hard gelopen, elke dag tussen de 28 tot 32 km. Want ik heb 4 dag etappes met de bus gedaan om in Leon te komen.

De route door Ponferrada is voor een stad redelijk. En na 4 uur lopen we dan ook echt weer buiten de stad. De zon staat inmiddels hoog aan de hemel en het wordt warmer. In de schaduw is het fris, maar in de zon gewoon heet. We doen het op ons elfendertigst, want we hebben geheel tegen onze principes in gereserveerd. De herberg is erg leuk. Althans wij vinden het erg leuk. Er wordt vegetarisch gekookt. Het is een oud Spaans huis. Het is zo sfeervol.

De hospitalors zijn vrijwilligers. Een Braziliaanse vrouw en een Italiaans man. Ze zijn erg vriendelijk en behulpzaam. Het is niet een echt een herberg die op een routepunt ligt. Het moet je echt uitkomen.
Het gezelschap is erg leuk. Er komen mensen die het speciaal zoeken. Een Fins echtpaar, 2 Duitse dames, 1 Spaanse jongen, een Duitse dame. Dat maakt het erg leuk. We praten een poosje met het Finse echtpaar. Deze komen uit Tampere. Daar zijn we 29 jaar ook geweest. Dat geeft al weer genoeg reden tot gesprek. Afgezien van de wijn kun je niets kopen. Ik heb erg trek. De maaltijd komt pas om 20.00 uur. Ik zag al aubergines richting keuken gaan. Dus het zal wel iets worden met aubergines.
Ik kom tijdens het eten met de Franse dame aan de praat. Blijkt directeur te zijn geweest van een basisschool en is nu met pensioen. Genoeg reden tot gesprek. Ze is 62 en een stuk vitaler dan mij. Om jaloers op te zijn. Ze moet op de 21 ste mei terug zijn. Op de 22stige mei deed ze een lifting. Ik begreep niet precies wat ze bedoelde, maar ze moest op 24 mei voor de communie van de van de klein kinderen in Frankfurt zijn en er weer goed uit zien. Dus ik denk dat het iets met een schoonheidsbehandeling. Ja, dat is wel nodig na 6 weken Camino. Zweten, modder, regen, met de hand wassen, je wordt steeds meer een zwerver. 

We hebben vandaag 26 km gelopen en doen morgen ook zo'n stuk. De dag daarna doen we zo'n 16 km. We komen dan in O'Cebriero.
Maar vandaag genieten we van deze mooie plek. Ik schrijf mijn blog,  geniet van een glaasje wijn.