Camino Anders dan anders III Dag 22 Gelukkig zijn is ook een deugd...?

Lastige spreuk! Hier in het vandaag zonovergoten Pingjum is gelukkig zijn niet moeilijk! De oorlog ver weg. Ziekte ver weg. En door mijn valpartij leven we gedwongen een versnelling trager. Maar binnen dat wat kan gebruiken we onze kansen.  We hebben even heerlijk gezwommen in het prachtige buitenbad in Witmarsum. Ik kan in plaats van 3 slagen maandag nu een halve baan op mijn rug zwemmen. Het gaat steeds wat beter. Vanmiddag pakken we ook een klein stukje Elfstedenpad op. 10 km of zo. Dat moet kunnen en MijnMaatje draagt de rugzak. Wat had het ook anders af kunnen lopen. Ik kan zelf nog niet de handdoeken aan de waslijn hangen. Dan moeten mijn armen te hoog. Ik merk gelukkig wel vooruitgang.

De opdracht is vandaag: Rangschik de 7 deugden op volgorde van belangrijkheid voor jou. Voor mensen die het niet weten. Er zijn 7 deugden en deze komen steeds op mijn weg. Natuurlijk kende ik het begrip "een deugd" wel. En vooral werd mee gegeven van thuis dat matigheid, naastenliefde en voorzichtigheid wel heel belangrijk waren! Van matigheid heb ik ook nog heel veel last. Ook al brengt dit natuurlijk ook veel. Veel van onze footprint op deze aarde te terug te voeren naar matigheid.   

Ergens in mijn loopbaan werd ik gevraag als gecommitteerde bij de bijbels examens van de Pabo in Doetinchem. Daar waren de PC en de RK clusters samengevoegd, dus ook RK studenten kwamen langs mijn alwetend oog. Althans, dacht ik toen op dit gebied redelijk alwetend te zijn. Zij  moesten hun examen onderwerpen kiezen aan de hand van de 7 deugden. prachtige uitwerkingen kwam ik tegen. En zo kwamen de deugden op mijn pad. En om met Cruijff te spreken "Je ziet het pas als je het door hebt". De deugden zag ik vanaf toen overal. In schilderijen, kerken, lezingen...

Dit jaar waren de deugden het onderwerp in de vastentijd van de PKN kerken Nederland. Dus weer kwamen ze langs op mijn weg. Ook in de kerk van Vierakker spelen ze een rol, maar dan gaat het over de 7 ondeugden. Die heb je ook nog.
Maar de deugden zijn:

Prudentia (Voorzichtigheid - verstandigheid - wijsheid)
Iustitia (Rechtvaardigheid - rechtschapenheid)
Temperantia (Gematigdheid - matigheid - zelfbeheersing)
Fortitudo (Moed - sterkte - vasthoudendheid - standvastigheid - focus)
Fides (Geloof), in Latijnse teksten vaak omschreven als Pietas
Spes (Hoop)
Caritas (Naastenliefde/Liefde - liefdadigheid)

De lezer van de kalender moet ze op volgorde zetten. Omdat ik alles met "mate" doe deze week en zonder plan, stop ik nu met het blog. Ik neem de middag tijd om hier over na te denken. Geluk als deugd staat er niet tussen, maar Leo de geestelijk vader van de Gelukskalender, vindt dat mensen net zo als bij de deugden, aan Geluk moeten werken! Jij maakt de keuze! Lastig hoor, soms heb je liever dat geluk je toevalt!

Na een middag bomen komen we tot een conclusie. Ik laat de foto zien. MijnMaatje gaat zich uitleven, want hij heeft er een podcast van gemaakt. Super eenvoudig en heel handig. 

Klik hier voor de link van de Podcast Gelukkig zijn is ook een deugd?

We maken een kleine rondwandeling bij Sloten. Een stukje van het Elfstedenpad. Het is niet ver, maar voelt zwaar. Het was uiteindelijk maar 7 km. Het is warm en mijn billen/rug doet zeer. We zijn nog nooit eerder in Sloten geweest. Een prachtig klein stadje met een Mimi museum. Met een mooi beklede trap!

We sluiten de dag af bij een vriendin in Lemmer. Erg gezellig en we hebben beiden veel te vertellen. Ontspannen genieten we van de ontmoeting! Een geluksmoment. 

Klik hier voor een filmpje over Sloten

Camino Anders dan anders III Dag 21 5 mei 2022 Vrijheid in verbondenheid

De voorstelling van gisteren Sperrgebiet dwaalt nog door mijn hoofd. Wat een prachtige voorstelling en jammer dat door de Coronaperiode deze net zo veel is gespeeld als de spelers hadden gehoopt. Echt kwaliteit en imponerend door het onderwerp. Toen ze het stuk schreven, ging het om de herinnering. &5 jaar bevrijding van Nederland. Niet wetende dat bij de uitvoering er oorlog zou zijn in Europa. Konden we ons toch niet voorstellen?

Hier in het vrije Friese land is vrijheid niet zo lastig. Zo ruim en vrij als de velden hier zijn. We spraken vanmiddag in Bolsward een meisje van een jaar 8, 9. Ze at een ijsje samen met haar moeder en zusje op de trappen bij de gracht in Bolsward. Wij dronken daar onze koffie. In de zon en genoten van het weer. "In ons land regent het", zei het meisje. "Wat is jouw land dan", vroeg ik. "Nederland, ver weg, daar zijn wolken",  antwoordde ze. "Maar we zijn nu in Friesland. Op vakantie!" Als kind waan je je echt in een ander land. Ik snap het. 

Het is heerlijk weer. De jas is nodig voor het fietsen en rond het huisje hier op vrije ruime land. Maar in de "stad" daar is het heerlijk warm. Ik zie vrouwen in rokken. Ik moet gelijk denken aan de  Bevrijdingsrokken. Het Friesverzetsmuseum heeft er een tentoonstelling over dit jaar, hoorde ik vandaag. Het is op deze dag 5 mei echt weer voor een rok. Ik heb er ooit voor een leskist voor een schoolproject een voorbeeld van een bevrijdingsrok gemaakt. 

"De ‘Nationale Feestrok’ was een uitvinding van de Amsterdamse verzetsvrouw en feministe Mies Boissevain-Van Lennep en werd een symbool voor de naoorlogse eenheidsgedachte. De aan elkaar gestikte lapjes op de rok moesten de wederopbouw en vernieuwing van naoorlogs Nederland uitbeelden. Daarnaast wilde Boissevain, die zelf het liefst sprak van de levensrok, dat de rok de onderlinge band tussen vrouwen zou versterken."

Klik hier voor de link van het hele artikel.

Er schijnt zelfs een lied te zijn over de rokken, couplet 2 staat hier onder:

Eenheid in veelheid van lijnen en kleuren,
Vormt met Uw rok het saamhorig verband,
In het geheel van historisch gebeuren,
Tooit het ontwerp met Uw hart en Uw hand.

Het museum bezoek komt nog, hoop ik. Momenteel is een klein ommetje of een klein fietstochtje genoeg. Het gaat beter. Ik heb de zware pijnstiller vandaag niet gebruikt. Het lukt met de paracetamol en ik voelde echt zelf wel wanneer ze nodig waren. Met de heup van MijnMaatje gaat het beter. Veel koelen, brandnetelthee en nu niet te veel wandelen en fietsen doen hem goed. Ik baal dat we niets kunnen. En dat we zo beperkt zijn. MijnMaatje houdt me de spiegel voor." Je had ook thuis kunnen zitten met hooikoorts. Dit is altijd beter. " Dan is natuurlijk zo. Maar het weer is zo mooi en geen wind. 

We zijn laat vanavond. We dachten dat we melk konden halen, maar dat bleek niet zo te zijn. Het was morgenavond. Was wel even balen, want morgenavond kunnen we niet. Maar hij kwam maar niet thuis. De merels hadden een bende van de stoep gemaakt. Ik glibberde over de bladeren. Ik kon het laten en ik ben op zoek gegaan maar een bezem. Het ligt ook net voor de wc's en de douches en voor onze voordeur. Maar vegen is niet een goede beweging. Heel rustig aan heb ik de zaak gefatsoeneerd. Dan kom je met iedereen aan de praat. Hangend over de bezemsteel, lukt praten altijd. Na een uurtje is MijnMaatje er weer. Met melk. De boer had hem gezien en had MijnMaatje meegetroond voor een rondleiding over het bedrijf.

Wel prettig dat we melk hebben. Yoghurt maken is niet veel werk, maar kost veel tijd. Om 20.20 uur is de melk voor de yoghurt gekookt. Dan moet het terug koelen tot 45 graden en dat duurt 50/ 60 minuten. Vervolgens hebben we de yoghurt nog 4 uur in een constante temperatuur staan van 45 graden. Hier doe ik dat in de koelbox vol met handdoeken. Om 21.20 zaten de yoghurtjes in de tas. Die moeten er om 1.20 uur er uit........ We staan niet op de voor kinderen, maar voor de yoghurtjes! Vervolgens nog een liter griesmeelpudding gemaakt. Dat is hier een zenwerkje i.v.m. de inductie plaat. Ja, en dan nu het blog nog!  Maar we hebben alle vrijheid om dat rustig te doen!

Mijn gemaakte vrijheidsrok

Camino Anders dan anders III Dag 20 Op de vuilnisbelt groeien de mooiste bloemen

MijnMaatje is nog aan het bijkomen van de schrik van gisteren. Zitten we samen achter het tiny house of moet ik zeggen voor het tiny house, het ligt er aan hoe je er tegen aan kijkt, te genieten van de tapas, de vogels, de poes die aast op de kaas, de trekker geluiden. Ja, altijd als we eten is er een vuilniswagen, grasmaaier, puttenreiniger noem maar op in de weer. Terwijl wij ter ere van ons huwelijksfeestje zitten te genieten van een Spaanse tapas maaltijd, met echte flan, scheert er in eens een roofvogel langs en pikt een hazenkind uit het leger. Ik was net even binnen, wat aanvulling te halen, krijg het niet mee. Terwijl ik terug kom zie ik MijnMaatje, wit om zijn neus, "Vrouwlief , het hazenkind gilde als een echt kind en zijn papa en mama staan versteend in het tarweveld het na te kijken". Ik zie 2 hazen in het gras. Het is stil. De trekker is weg en het is zo vredig. "Frietje, het gilde en jankte als een kind." We zijn ook wel een beetje in de sfeer. We hebben beide de podcast gehoord van Onbekende Kinderen in Westerbork.

Een groep van 51 ondergedoken kinderen die verraden zijn, werden opgepakt door de Nederlandse politie in de Tweede wereld Oorlog en naar Westerbork gebracht. De jongste een half jaar Jetje Hamburg tot de de oudste van 7. Een van de jongens beweerde op zijn reis beren en tijgers te hebben gezien.  Hij werd niet geloofd. Later bleek de trein van een circus naast de trein van de kinderen te hebben gestaan, ergens. Hij werd voor gek versleten.  Hij hoorde dit verhaal wel klopte, toen hij 50 werd. Hij heeft na de oorlog een jaar in een zcentrum voor zwakbegaafde kinderen gezeten, omdat ze dachten dat hij gek was geworden.

Ik trek het me zo aan, omdat het qua  grote, onze onderbouwgroep zou zijn, samen met de kinderen van de kinderopvang. Dan heb je ongeveer zo het aantal en allemaal in dezelfde leeftijd.  Ik moet er niet aan denken dat dit ons klein kind zou overkomen. Ook in deze leeftijd. 3 Kampen, zonder ouders. En sommige worden na de oorlog niet meer op gehaald.  Bloemen die ondanks alles bleven bloeien.......

Ik weet, het hazenleed is er niets bij. Maar ook vandaag de dag ontstaat er een nieuwe groep wezen.....

Wat een wereld! 

We drinken koffie met een stuk havermoutkoek dat gisteren de mevrouw van het appartement bracht ter ere van ons huwelijksfeest. Ze beloofde ons een wijntje, maar dat drinken we niet. Daarom deze lekkere koek. Gisteravond hebben we al een stukje gehad. Weer zonder plan, zitten we!  MijnMaatje weer met een blok ijs op zijn heup. Slijmbeurs volgens internet. Moet overgaan met rust, koelen en geen belasting. 

We leven vandaag weer zonder plan en doen wat in ons op komt. Voelt ongemakkelijk, merk ik. Ik weet liever waar ik aan toe ben. Na de koffie, besluiten we het huisje eens op te ruimen. Uiteraard geen grote klus, maar als je niets doet, is het zo een puin zooi. We maken weer brandnetelsoep en -thee: ontstekingsremmend en goed voor spierpijn. Mijn heupen gaan redelijk, maar ik moet geen onverwachte beweging doen. Mijn hoofd is een andere verhaal. Heb vandaag toch maar weer de zware pijnstiller genomen. Was op hangen op het rekje hoog boven me, is geen optie. Dit lijkt op de whiplash klachten van eerder. Als ik armen onder de schouder hoogte houd gaat het goed.  
Na het poetsen en opruimen, is het tijd voor de lunch. We eten wat restanten van gisteren. In ons eigen huis, thuis, hebben we geen uitzicht. We kijken tegen de laurierhaag aan. Hier is het uitzicht weids. Het is een mooie dag. Zonnig, maar het lichte windje is fris. We genieten. Dan zien we weer de roofvogel turend en speurend naar prooi. We zien de  hazen springen. Maar de vogel verdwijnt gelukkig weer. Oorlog in het klein. Dat in tegenstelling met de prachtige lucht, de zon, de rust. Zo vredig. Je kunt je niet voorstellen dat hier niet heel ver vandaan wordt gevochten. Wie had dat gedacht!

Dan proberen we toch maar eens hoe het fietsen gaat. Het is bijna windstil, het kan niet zwaar zijn. We besluiten naar Harlingen te gaan. Dat is 7km. Je kunt heerlijk zitten bij het strand. Een mooi punt om te rusten. Het lukt. Dan gaan we Harlingen in en gaan naar het Hannemahuis/ museum. Een mooi klein museum naast een prachtige boekwinkel. Wat een mooie boeken.  Het museum was klein genoeg. Dat was ook te doen. In een park rusten we even weer, voor we terug fietsen naar Pingjum. 

Thuis duik ik even een uurtje in bed. Even geen prikkels. We hadden nog een restje couscous. Met salade en de soep, is het eten snel klaar en bij de sloot voor het huisje eten we het "diner". Het is weer vredig stil.... iedereen is klaar voor de 4 mei herdenking? Zo voelt hier de sfeer wel. We willen eigenlijk naar het dorp. Daar is een uitgebreide 4 mei viering. Maar dat wordt te veel. We gaan alleen naar de  voorstelling "Sperrgebiet met Nij libben" . Het kan nu weer. Na twee jaar Corona hebben we hier nooit iets gedaan op dit gebied. We zullen zien. 

Even een naschrift van de voorstelling! Geweldig!  Het was een combinatie van zang, film, toneel over de oorlog hier in het Waddengebied. Maar zo  mooi en inventief gemaakt. Deed me denken aan de voorstellingen in Veenhuizen. Gewoon een cadeautje! 

Podcast NPO Luister De Onbekende Kinderen van Westerbork.

Tijdens de onderduik zijn ze verraden, opgepakt en in de zomer van 1944 naar Kamp Westerbork overgebracht. Wie ze zijn en wie hun familie is: niemand die het weet. Met in hun persoonsbewijs de tekst “Unbekanntes Kind” worden ze in de weeshuisbarak geplaatst. In september 1944 wordt de groep op het allerlaatste transport uit Kamp Westerbork gezet, naar concentratiekamp Bergen-Belsen. Niet in volgepropte wagons, maar in wagons gevuld met stro, bankjes en tafeltjes. Weer later sturen de nazi’s de hele groep naar concentratiekamp Theresienstadt, in Tsjechië. Als de oorlog voorbij is, blijkt dat op één na alle jonge kinderen de ontberingen hebben overleefd. En dat terwijl ze zonder hun ouders zijn en de Duitsers jarenlang op grote schaal ook kinderen de gaskamers instuurden.

Rob Trip reconstrueert samen met een aantal van die kinderen, inmiddels tachtigers, wat er is gebeurd tijdens en na de oorlog. Hoe kan het dat deze groep het wel overleeft? Wat hebben ze meegemaakt? Hoe is het hen vergaan na de Tweede Wereldoorlog? De jongste 6 maanden de oudste 7 jaar. 

Voorstelling Sperrgebiet

’Sperrgebiet’ is een beeldende, interactieve muziektheatervoorstelling door de groep Op Roet. Het verhaal vertelt over de bijzondere geschiedenis van de Tweede Wereldoorlog in het Waddengebied.

In de voorstelling keert oorlogsjournalist Jos samen met zijn Syrische vriend Kerim, terug naar zijn geboortegrond: het Waddengebied. De moeder van Jos is overleden en het ouderlijk huis moet worden ontruimd. De twee willen elkaars geschiedenis leren kennen. En hoe meer laatjes zij samen leeghalen, hoe meer Jos zich realiseert dat hij veel weet over alle brandhaarden in de wereld, maar weinig over de oorlogsgeschiedenis van zijn moeder. Samen met Kerim gaat hij op zoek naar betekenis.

Camini Anders dan anders III Dag 19 Je kunt het best door het leven wandelen

Een prachtige spreuk. Er hoort nog achter "Iedereen zou wat meer flaneur moeten zijn". Met als opdracht voor deze dag "Flaneer, kijk rond, loop traag. Wandel".

Bijzonder toch dat ver weg de meeste teksten zo passen bij de dag. We flaneren vandaag! Nu we beide niet zo goed kunnen, is hardlopen geen optie. En omdat meer slaap ook belangrijk is staan we de laatste maanden te laat op naar mijn zin. Wat laat je zo al mooie uren door je vingers glippen. Ik vind het buiten lopen in de vroege ochtend zo heerlijk. Maar niet alles kan. Vanmorgen toen ik na bijna 8 uur slaap wakker werd en met beide benen als een razende naast het bed stond om de dag te beginnen, zag ik dat het regende. Dat opstaan bekwam mij ook niet goed, want ik vergat dat ik overal pijn had. Zeker opstaan, moet met beleid. Op je zij en dan omhoog. En dan regent het ook nog. Hardlopen wil niet, maar een klein ochtendwandelingetje.... Ja, wat dan... niet hardlopen( doen we ook in de regen) niet wandelen... , buiten zwembad pas om 9.30 uur open. Belachelijke tijd...

Ineens herinnerde ik me een aanbieding op Sociaal deal van een verwarmd zwembad ergens. Even nagekeken, ja hoor, in Franeker. 4 Euro met koffie en koek en tot 11.00 uur open. Om 9.45 uur lagen we in een heerlijk rustig bad. Ik mocht zwemmen van de arts in het ziekenhuis, was goed, maar met beleid. En zo lag ik beleids "matig" te zwemmen. Heerlijk, het warme water. Het moest wel rustig. Met traplopen, liggen gaan en opstaan, door de knieën gaan, voel ik mijn billen. Als ik wat steviger wandel ook. Met te veel inspannen voel ik mijn kruin- en schedeldak. Ik wilde mijn banen afwisselen met rugzwemmen. Ik had wel eens gehoord dat met rugklachten schoolslagzwemmen niet goed lukt en dat rugslag dan een oplossing is. Rugzwemmen wil echt niet. Nog geen twee slagen. Ik ben echt geen mietje, maar dat gaat gewoon niet. Het knalt dan mijn hoofd en rug in. Maar in een ontzettend sloom tempo (46 banen(25m) in 40 minuten) flaneer ik door het bad...Is dit het voorland van ons? In augustus stoppen we met onze banen. We gaan dan kijken wat er vervolgens op onze weg komt. Maar het moet rustiger. Het zwemmen is heerlijk. Voor mijn werk heb ik geen zorgen. Ik merk nu pas, hoeveel ik in mijn rugzak meenam op reis van het werk. Alle zaken, overdacht ik nog eens in de vakantie. Maakte me vaak overal zorgen over. Was steeds bang dat zaken niet goed genoeg geregeld waren. Dat ik geen personeel kon krijgen, of de financiën wel juist waren geboekt. Overal waar je zorgen over kon hebben, had ik zorgen over of bedacht me waar zaken spaak konden lopen. Wat een last van mijn schouders en wat zorgen uit mijn hoofd. Nu zwem ik hier en moet me nog bedenken wat we de rest van de dag gaan doen. Wat we graag willen, wandelen en fietsen kan niet en handwerken is zonde van de kostbare tijd. Toch?

Ik kan me niets bedenken en realiseer me dat het ook niet hoeft. Dat je ook een dag kunt hebben dat je gewoon afwacht en kijkt wat er gebeurt. Wat is dat spannend! Voelt zo raar.... Is dit wat je ook zegt bij kinderen. Laat maar vervelen, dan gebeurt en bedenk je vanzelf wat? Dan wordt de creativiteit aan geboord? Normaal poppen altijd ideeën op. Zie het zwembad...

Op het veldje naast ons breken mensen hun voortent af. De man zit in een rolstoel en de vrouw is ogenschijnlijk  gezond. Ze zijn maar een paar jaar ouder dan ons. Staan nu een klein weekje naast ons. Ze zijn erg op zichzelf en wij zijn dat ook wel. Maar is wel een spiegel voor ons. Zo kan het leven ook gaan. Doordat hij niet mobiel is, is wandelen en fietsen geen activiteit. Maar zij wast hier bij het gebouw af, loopt naar de wasmachine hier, naar de diepvries, naar de auto. Trekt nu het zeil van de stokken, rijdt in de auto, zal ook de boodschappen in de winkel vast gauw even halen.

Zonder plan zitten we hier buiten, gelukkig is het droog, onder de boom. Koerende vogels die in de boom een nest bouwen. Elkaar achterna jagen. De hazen die door de akker springen. Kwakende kikkers, geluid van trekkers..... Uit Franeker hebben we broodjes mee genomen. Het "nest" wat wij ooit hebben gebouwd en hebben onderhouden is 37 jaar oud vandaag! We vieren het met een broodje en hebben Spaanse tapas spullen, zelfs een flan, mee genomen. We hopen op een zonnetje en willen hier in alle rust zittend en genieten van het uitzicht en het samen zijn.  Een moment van dankbaarheid.

Maar nu is het klaar. Ben lang genoeg zonder plan. De rust was al vele malen langer dan dat ik ooit doe op een dag! Ik ga flaneren! Alleen denk ik. MijnMaatje zit nog met een ijsblok op zijn heup. De brandnetelthee helpt, maar nog niet genoeg! Morgen nog maar een dagje zonder plan....

Een bloemetje

De tapas

Wandelingetje op de binnendijk

Camino Anders dan anders III Dag 18 Onder de douche of een keuze maken

Een rare titel. De Gelukskalender had de spreuk Onder de douche...  daar heb ik niet zoveel mee. Lang douchen kost veel water en is niet duurzaam. Ik ontken niet dat het af en toe heerlijk is, hoor. Maar veel douchen betekent ook voor mijn huidproblemen. Een keuze maken ... komt van Vertellis. Sinds mijn burn out moet ik een dagboek bij houden en nadenken over van alles en nog wat. In die zoektocht kwam ik deze site tegen. Ze hebben ook dankbaarheidsdagboeken en zo. Maar die kan je ook prima zelf maken. ( weer de calvinist in mij, alles zelf kunnen en willen) Maar je kon je ook opgeven voor een wekelijkse reflectie vraag! De vraag van afgelopen vrijdag was, "Durf je een keuze te maken?". Erg  lastige eerlijk gezegd.  Ik probeer altijd voor de kool en de geit te gaan. Een ex-bestuurslid van mijn school zei eens tegen mij; "Nee, is ook een antwoord!"

Ik hoef vandaag geen keuze te maken. Ja of eigenlijk wel natuurlijk. Door de valpartij zaterdag ben ik gedwongen tot rustig aan doen. Ik heb dat rustig aan doen expliciet nagevraagd, bij de Eerste Hulp van het Ziekenhuis. In principe mag alles, maar geen pijn forceren en geen belasting. Ja, als je dan een fietstocht maakt van 50 km  past dat wel onder de categorie belasten, als ik eerlijk ben. Ik heb vanmiddag een poos gewandeld. Heb een rondje gemaakt die ik steeds kon afbreken. Ik heb echt rustig aangedaan, want op mijn fitbit waren maar 3 zoneminuten. Zone minuten zijn belastingsminuten. De rust doet mij goed, want voor het eerst sinds ik de fitbit heb, score ik 73 op mijn HSV. Dat is extreem hoog!

De keuze nu is, wat doe je met die lege uren als je niet fiets of wandelt en het is mooi weer? Waarom heb ik toch steeds het gevoel als je niet fiets en wandelt dat dit een verloren dag is? Terwijl zittende op het bankje voor het tiny hous en een heerlijk zonnetje schijnt, vlinders dwarrelen, eendjes zwemmen, kikkers kwakken en  een boer aan het werk is op zijn akker, is toch gewoon ook heerlijk? Het voelt voor mij als nutteloos en zinloos. Ik heb zo verleerd om te luieren en te lummelen. Van vroeger uit was dit niet gepast. Een boek lezen mocht alleen op zondag. En handwerken was voor als alles af was.  

Op het erf hier staan prachtige verse brandnetels. Helaas heb ik mijn voedseldroger niet bij me, maar wat zou je die hier prachtig de voor hier groeiende brandnetels kunnen gebruiken. Ik bedenk me ineens dat je ook thee kunt zetten van brandnetels. Uit zekerheid speur ik even het internet. Je kunt niet overal zomaar van eten toch? Ik word helemaal blij als ik het lees. Ik maak geen een potje thee, ik maak gewoon 5 liter.  Het helpt tegen spierpijn, blauwe plekken, hooikoorts  en eigenlijk is het over al goed voor. Tot slot staat dat 2 kopjes per dag genoeg zijn.

Ik installeer me na een kleine kuier, die redelijke ging, met een magnesium voetenbad, thee, wortels en telfoon en boek op het bankje voor het huisje. Ik kies voor lummelen vandaag!

Ps MijnMaatje: die neemt zijn kans en fietst een dag alleen! 😏 MijnMaatje komt terug en hoort het verhaal over de brandnetelthee. Op mijn voorstel om een potje te zetten, plukt hij geen 3 toppen, maar een vergiet vol! Ik weet niet of dat wel goed komt? 😲

Ps: Aan de habit tracker heb ik even geen zin in. Even niet de hele dag aan mijn oefeningen denken! Lang leve het lummelen!

Foto van MijnMaatje

De brandnetelthee

Het lummeluur 

Voor mensen die geïnteresseerde zijn: 

Mineralen in brandnetels

Naast vitaminen bevatten brandnetels ook een flink aantal mineralen. Houd je vast: ijzer, silicium, calcium, kalium, boron, natrium, koper, magnesium, zink, zwavel, mangaan, chroom en bepaalde nitraten. De belangrijkste mineralen licht ik nog even extra toe. IJzer is (zoals veel mensen wel weten) onderdeel van je rode bloedcellen. Rode bloedcellen vervoeren zuurstof door je lichaam, wat betekent dat een ijzertekort kan leiden tot onder andere vermoeidheid. Calcium is nodig om je botten sterk en gezond te houden. Kalium en natrium zorgen ervoor dat je vochtbalans en bloeddruk op een goed niveau blijven. Daarnaast spelen ze ook een rol in het overbrengen van zenuwprikkels zodat spieren zich samentrekken. Het laatste mineraal dat ik even extra uitleg is magnesium. Magnesium is van belang voor het overbrengen van zenuwprikkels en voor de werking en vorming van je spieren.

Brandnetelthee helpt tegen spierpijn
Brandnetelthee wordt veel gebruikt om spierpijn te behandelen vanwege zijn pijnstillende werking. Afhankelijk van de hevigheid van de pijn voel je het effect soms al na één kopje. Bovendien is bekend dat de brandnetel kan helpen blauwe plekken te kalmeren. Je kunt hiervoor een beetje thee op een doekje doen en deze op de blauwe plek deppen.

Brandnetelthee versterkt de botten
Een brandnetelblad bevat hoge concentraties van botversterkend calcium, magnesium en ijzer. Daarnaast bevat de plant ook vitamine D en K, die botten helpen calcium te gebruiken om de botdichtheid te beschermen. Magnesium wordt opgeslagen in de botten, ondersteunt de botsterkte en helpt bij de opname van calcium.

Brandnetelthee heeft een anti-allergische werking
Dit voordeel zou je niet direct verwachten, je zou eerder denken dat ze juist allergieën veroorzaken omdat ze zo prikken. Wanneer je er echter thee van zet, draait het effect van de plant helemaal om. Je krijgt dan namelijk antihistamine binnen. Dat neutraliseert het ‘valse alarm’ van je immuunsysteem en verzacht daarmee de symptomen van je allergie. Met name hooikoortspatiënten hebben erg veel baat bij de werking van brandnetel.

Bron: https://theeblog.be/brandnetelthee/

Camino Anders dan anders III Dag 17 Dankbaarheid is een bloem die maar in weinig hoven bloeit....

Wie de vorige blog heeft gelezen, heeft inmiddels meegekregen, dat ik gisteren een nare valpartij met de fiets heb gehad. Vergeleken met de pijn van gisteren heb ik denk ik aardig geluk gehad. Ik heb fikse hoofdpijn en nek en mijn romp is stijf. Ik kan goed een poosje zitten en ook goed een poosje liggen. Een klein rondje op het terrein wil net. Dan moet ik in verband met de hoofdpijn even kalm aan doen. 

De opdracht rustig aan te doen, kost me vandaag geen enkele moeite. Ik ben erg huiverig voor toch nog klachten op lange termijn. Daar heb ik ervaring mee, dus ik houd me wel gedeisd. Het typen gaat wel, maar ik doe het gewoon in etappes. De armen hoog houden op de tafel doet pijn. Buiten met de laptop zie ik het beeld niet goed. Toch denk ik dat het met een sisser afloopt. Dan moet het ei op mijn hoofd wel gaan slinken, want met het liggen voel ik het steeds. Gelukkig heb ik de tijd hier om het rustig aan te doen. Dat scheelt.

Wat heb ik de balen... Het is hier zulk heerlijk weer. Geen wind, een lekker zonnetje. een prachtige wandeldag. Zit ik hier op de stoel. De zorgboerderij heeft veel thee en koffie klanten vandaag. Geen wonder, als het zulk rustig weer is trekken mensen er op uit. Ze maken een rondje op de tuin. Kijken bij de kippen die hun schreeuwend en kakelend ontvangen. De biggen ruik je vandaag. Das het nadeel van geen wind. Ik zag gisteren overdag eigenlijk voor het eerst dag je niet meer kunt spreken of biggetjes. Ze zijn in de weken dat we hier zijn echt flink gegroeid. Ik denk dat het nu pubervarkens zijn. Ze stampen met de voorpoten in de trog en slobberen dat het een lieve lust is! Maar op de een of andere manier trekken de biggen aandacht. Mensen hangen steeds over het hek. Ik heb in het kader van duurzaamheid een tandenborstel van hout met varkensharen. De stugge haren van de varkens zie je inmiddels goed. Ze zijn erg sterk, want mijn tandenborstel gaat aanmerkelijk langer mee dan de synthetische die ik eerder  had. Maar als ik deze pubers in de drab zie staan, dan heb ik wel m'n bedenkingen met de borstel in mijn mond.  

Het is hier voluit lente. De fruitboompjes bloeien en de magnolia bloeit ook uitbundig. Mijn hooikoorts heb ik helemaal geen last van. Als mijn pijn in mijn hoofd en lijf er niet was, was het een heerlijke relaxte zondag.

Het bankje voor het tiny huisje is mooi. We zien veel dieren, reeën, hazen, konijnen, reigers, kievieten, eenden, roofvogels, vlinders, merels, noem naar op. Toch wel heel mooi zo vanaf dit bankje dit zomaar te kunnen bekijken. Het is echt windstil, geen windmolen die draait. Lekker weertje voor een avond fietstochtje.... Zit ik hier op de stoel en maak kippeneindjes wandelingetjes.

Ik kan slecht niets doen. Dus ik haak wat nutteloze zaken. Kraak wat noten voor de voorraad. MijnMaatje verzamelt brandnetelbladeren om zo een lekker "versterkend "soepje voor ons te koken. Hij heeft het zwaar met een vrouw die hem zijn vakantie door de neus boort!

Aan de andere kant, het is een prachtig plekje waar we nu zitten. Met ook een echte in 't hof zoals de kindjes van de boerderij het hier zeggen. Met bloeiende perenbomen! Ik mag dankbaar zijn dezee pleek, gezelschap van MijnMaatje en dat het niet erger is dan het is.

Potverdorie, krijg ik net een appje dat mijn zusjes ook gevallen is. Ze is op vakantie in de Ardennen. Ze zijn op weg naar het ziekenhuis. Ze heeft een zere pols. Blijkt Zuslief haar rechterduim gebroken te hebben. Althans dat denkt ze, want ze kon het Frans niet goed volgen. Het hand en/of arm (?) in het gips. Wat een hoog pechvogel gehalte in de familie.

MijnMaatje weert zich dapper! Hij kookt soep, maakt een heerlijke risotto en met het toetje van gisteren een prima maal. Na het eten wil ik even kijken hoe ver het mee lukt met het lopen. Ik haal het kruispunt van de Nesserlaan-Taekelaan met moeite. Nog geen 300 meter. Dat valt wel tegen.

Ik heb ook geen zin aan mijn habit trackers. Kunnen me even gestolen worden. Heb ook geen foto's, maar MijnMaatje heeft vanmorgen in zijn blote pokkeltje foto's gemaakt. Het was een prachtige zonsopkomst volgens hem. Het zal! 

Ps de spreuk is van Guido Gezelle

Had MijnMaatje ook ongemerkt een foto gemaakt tijdens het notenkraken!\

Je kon onder de mist door kijken en boven de mist zag je de torens en de windmolens. De foto's komen nu niet mooi uit, maar zijn prachtig! 

Camino Anders dan anders III Dag 16 Heeft de vloer geen beurt nodig?

Heeft de vloer geen beurt nodig? Dat was de spreuk van vandaag/ gisteren van de Gezondheidskalender. Ik was vol goede moed. MijnMaatje ging een dagje naar zijn ouders en ik zou in het tiny hous de handen laten wapperen. Ik was natuurlijk niet helemaal fit van de dag ervoor. Had nog stevige buikpijn. Maar melk halen en zo lukte. Heb de vloer gezogen en gedweild.  's Middag had ik genoeg energie om boodschappen te halen. Met vier volle fietsen, ging ik dapper op weg naar huis. Ik heb nog wat foto's gemaakt en geappt onderweg. Maar in de Hitzum raakte mijn voorwiel naast de weg en ben ik gevallen. Best wel erg . Op mijn billen en op mijn hoofd. Ik heb een avond in het ziekenhuis door gebracht. Op de hoofdscan geen nare dingen. Alleen hersenschudding. (Misschien is een helm toch wel een optie? Daar hadden we het deze week met vrienden over. Wij Nederlanders vinden het raar, maar Duitsers fietsen hier allemaal met helm.) De foto's van de heup waren ook goed. Wel veel pijn. In verband met mijn allergische reacties heb ik pijnstilling gekregen en moest eerst een uur in het ziekenhuis blijven zodat zee konden zien dat het goed ging. 
Vanmorgen kon ik zelf de trap af en zelf douchen. Dus dat valt gelukkig erg mee. Wel flinke hoofdpijn en pijn in de nek en billen. Het is nu wel weer genoeg.